Sierpniowy Pelješac 2016 (z posmakiem Korčuli i Mljetu)

Odc. 8: Dookoła Stonu - cz. IV: Brijesta

Choć godzina była późna, a dzień „tylko” ciepły, nie mogliśmy nie pojechać na plażę w Prapratnie. Kiedy tam dojechaliśmy (skręcając w prawo tuż przed przystanią promu na Mljet), plaża była już skąpana w cieniu (słońce schowało się już za najbliższą górą), męska część rodziny i tak zdecydowała się na kąpiel, tak potrzebną po forsownej wspinaczce i sutym posiłku. Nie był to piasek w czystej formie a la Saplunara – trochę drobniutkiego żwirku jednak było – ale to jednak prawdziwie piaszczysta plaża, w niby-miejscowości, na którą składa się przeprawa promowa oraz kemping i kilka prywatnych domów okalających plażę.

W drodze powrotnej zboczyliśmy w drogę na Brijestę, zaliczając wizytę w ładnej, cichutkiej miejscowości zwróconej ku stałemu lądowi, ze znakiem oznajmiającym, że to właśnie TUTAJ „buduje się” Peljeski Most, tudzież Wiadukt. No dobra, ładne miejsce, 20 kilka domów, może ciut więcej, urokliwa zatoczka z funkcjonalnym wybrzeżem, plaży jakoś nie zobaczyliśmy, ale ciekawe to miejsce. Widać było, że spragnieni ciszy letnicy jednak tu przybywają – widzieliśmy liczne obce rejestracje, m. in. z Polski, Łotwy i Węgier.

Powrotną – ale inną – drogę do glavnej peljeskiej cesty znaleźliśmy nie bez trudu, bo skręt nie jest oznakowany od strony drogi, którą jechaliśmy. Ostatecznie jednak dojeżdżamy do Drače, mijając po drodze ewidentnie nową (i wąską) asfaltówką kilka pojedynczych domów.

Zatrzymaliśmy się w Janjinie, jedynie po to, żeby w odkrytej kilka dni wcześniej konobie (pyszne wino i rakije) zarezerwować stolik na czwartek. Od razu trzeba było się też zdeklarować co do posiłków, bo to swojski biznes i nie kupują ryb (pewnie z pobliskiej hurtowni rybnej Plankton) czy mięsa, jeśli nie oczekują ich konsumentów – niestety, škampi (Ania) ani janjetiny (ja – janjetina od 6 osób, bo porcje duże) nie będzie, ale coś tam się znajdzie. Przystaliśmy na to, licząc, że liczy się przede wszystkim klimat.

Wieczorem, siedząc do północy na tarasie, kulimy się kiedy mocniej zawieje wiatr. Jest chłodna noc, więc spało się będzie dobrze (minus porywiste powiewy), ale najważniejsze, żeby przewiało to co trzeba i powróciła nasza żelazna tegoroczna pogodowa lampa

Mój ukochany Peljesac. dzięki Twojej relacji widzę, ile mam tam jeszcze dróg do odkrycia

Odc. 9: Nabici w butelkę

W żargonie filmowców istnieje angielski termin termin "bottle episode" (butelkowy odcinek). Oznacza on odcinek serialu z ograniczoną scenografią, scenariuszem, liczbą występujących aktorów, w którym to akcja żadnego z głównych wątków nie posuwa się naprzód. Wtorek drugiego tygodnia naszych tegorocznych wakacji był właśnie taki: cały spędzony na miejscu, w Orebiciu. Tekstu nie ma wiele, wszystko piszę pod zdjęciami

Odc. 10: Plaże za Trpanjem, Kuna i Janjina

Tego dnia znowu pojeździliśmy. Jak przygotowywałem dzisiejszy odcinek do zamieszczenia na cropli, to pomyślałem, że nasze dzieci musiały się zastanawiać "po co tyle jeździć, skoro można cały czas siedzieć w Orebiciu, a tak w ogóle, to nie lepiej było od razu szukać apartmana w Žuljanie i się stamtąd nie ruszać?"

środa, 24 VIII

Jakby ciut lepsza pogoda, ale nie do końca. To może z drugiej (północnej) strony półwyspu będzie mniej wiało? Z głównej drogi skręcamy w kierunku Trpanja, a potem odbijamy na Divną i Dubę Peljeską. Zatrzymujemy się nad tą pierwszą zatoką. Ładnie położona, ale już po ilości aut zaparkowanych na drodze powyżej – i sąsiedztwie kempingu – wnioskujemy, że będzie ciasno. I tak faktycznie się okazuje być. Lokujemy się nieopodal plażowej knajpki, ale pech chce, że w otoczeniu Drogich Rodaków. Plaża ładna, kamulce spore, naprzeciwko kolista wysepka, kursują fishpikniki. Po jednorazowym przekąpaniu (rodacy narzekają na chłodną wodę...) nie wytrzymujemy. Zwijka.

Droga prowadzi do Duby Peljeskiej i na niej się kończy. Na skrzyżowaniu we wsi w lewo do starego sioła, w prawo na plażę. Zajeżdżamy najpierw w lewo, gdzie po minięciu kilku domostw ulica poszerza się, tworząc coś na kształt miniryneczku, oczywiście z kościółkiem. Wracamy do rozjazdu i kierujemy się w stronę morza. Parkujemy na skraju oliwnego gaju przylegającego do czyjegoś domostwa. Nieogrodzone, nikt nie krzyczy, więc maszerujemy na plażę. Tam miłe zaskoczenie – nie musimy iść daleko: już po minięciu narożnej ruiny z czasów wcale nie rzymskich lokalizujemy przyplażowe Bistro Zaporat i tam sadzamy cztery nasze litery. Dziś na lancz będzie fastfood: małe rybki (lingje są jedynie w karcie), frytki, nasze najmłodsze nawet hamburgera. Ale wszystko dobre, točeno karlovačko smakuje dobrze, dzieci jedzą lody. Potem plażowanie, bardzo miłe. Rodaków ani widu, ani – tym bardziej – słychu. Są za to fale, które urozmaicają nam dzisiejsze plażowanie. Zostajemy na plaży trochę dłużej niż zwykle.

Obiad w Domanoecie w Janjinie zamówiliśmy na siódmą (o tej godzinie dopiero się otwierają), więc mamy mnóstwo czasu do zabicia. Wybieramy zatem boczną drogę do centrum półwyspu, przez Oskorušno (ciekawa szopa z domowym wyszynkiem, ale nie stajemy) i Kunę. Tam zatrzymujemy pojazd i wyskakujemy na przechadzkę. Miło tu. Skwer pod kościółkiem z pomnikiem malarza Mato Celestina Medovicia, dalej droga pod górę, obok wielkiej vinariji (srebrne kadzie z winem lśnią z daleka), a przy skrzyżowaniu (w prawo na Crkvice, gdzie nie jedziemy – mapa pokazuje mnóstwo serpentyn na zjeździe nad morze) zahaczamy o studenac – lody i napoje. Idziemy w lewo, przez wieś. Mijamy (nieczynną o tej porze – trwa sjesta) Konobę Antunović, o której to i owo już słyszeliśmy. Wracając do samochodu, widzimy jak gospodyni (kucharka?) wnosi po schodach wielką tacę jagnięcego mięsa. Hmm, może by tu kiedyś wpaść na popas? Tylko czy starczy czasu?

Dojeżdżamy do Janjiny, wciąż mając ponad godzinę w zapasie. Skręcamy zatem w lewo na Sreser. Nazwa śmieszna, czytaliśmy coś o plaży na położonej naprzeciwko osady wysepce Gospin Škoj. Dojeżdżamy, parkujemy, wychodzimy i...jej, ależ mają tu nabrzeże! Riva jest naprawdę imponująca; wystarczy przemknąć pomiędzy narożnymi budynkami, stanowiącymi granicę pomiędzy interiorem, skąd przyjechaliśmy i wielkim błękitem, który – jak się za chwilę w portowej kawiarni dowiemy – stał u podstaw powstania osady. Siadamy na chwilę w nadbrzeżnej kawiarni, gdzie przysłuchuję się rozmowie młodziutkiej kelnereczki (urodzonej w Sarajewie, której dziadkowie pochodzą „stąd”) z na oko sześćdziesięcioletnim mężczyzną (Chilijczyk, którego rodzice wyemigrowali z Dalmacji do Nowego Świata – ojciec z Putnikovici na Pelješcu, matka ze Splitu). Kelnerka wyjaśnia (konsultując się kilka razy z właścicielem lokalu), że Sreser powstał jako osada rybacka dla mieszkańców Janjiny i Dolu, a wyspa Gospin Škoj była kiedyś połączona z resztą wsi lądem, ale groblę zalało morze. Na obecnej wysepce znajdował się kościółek, który miejscowi przenieśli kamień po kamieniu na obecne miejsce na nabrzeżu.

Pijemy pyszną kawę, dzieci jedzą lody. W ogóle nie jesteśmy głodni, ale po krótkim spacerze wzdłuż brzegu morza jedziemy w końcu do Janjiny. Tam stół jeszcze nie gotowy, ale witamy się, zamawiamy wino (znane nam już z zakupu „na wynos”) i lemoniadę (a w sumie to miętoniadę – pyszną, może tylko ciut za słodką, ale wszystko „domače”) i czekamy. W międzyczasie gospodyni prosi mnie do kuchni, żebym zaaprobował potrawy (jedna porcja wołowiny na pół dla dzieci, kozice na przystawkę, trochę ośmiornicy do przystawkowej sałatki, ryby dla nas). Siedzimy pod baldachimem z pnączy, sączymy, jemy (pyszne, ale nie mamy apetytu, oszukujemy – z pomocą wszędobylskich kotów). Przed wyjściem robimy jeszcze w konobie zakupy – już „na wywózkę” do Polski – trava, loza, smokva plus wino na teraz. Jest już całkiem ciemno, a nas czeka jeszcze ta cholerna droga do Orebicia...

Szkoda, że nie odwiedziliście osiołków pana Antunoviča w tym roku zabraliśmy tam "nasze" dzieci ( dwie dziewczynki w wieku 7-8 lat) i zachwyt był taki, że nie chciały wracać
W Oskorušno kupiłam bardzo dobre wino i oliwę, której jeszcze nie testowałam ( na pewno też dobra ).

Tak jest, trzeba było jechać w stronę Crkvic, osiołki super:-)
Droga w stronę Crkvic przepięknie wychodzi z lasu wprost na błękit Jest kręta, ale przepięknie położona i wcale nie jest tak źle z wymijaniem, nikt tam nie jeździ jak wariat i widząc że ktoś jest w połowie prostej,czekają aż przejedzie. Sama osada faktycznie malutka, wielkością coś jak Duba peljeska, ale za to bardzo przytulna
Co do Sreseru to faktycznie mają bardzo fajną linię brzegową, w wodzie bardzo drobny żwirek, prawie piasek
Raj dla dzieci i dla tych co uciekają od zgiełku, byliśmy tam 14 dni i bardzo nam się podobało. Napewno tam kiedyś wrócimy
Na wysepkę podobno kiedyś można było dojść prawie suchą stopą, woda po kostki, mieszkańcy chodzili tam w niedzielę się modlić.
Szkoda że nie wrzuciłeś ani jednego zdjęcia
Zapraszamy do Sreseru) :

Konoba zapisana, tylko dwa pytania: jakie ceny? No i czy wino OK ? .

Magda O. napisał(a):Szkoda, że nie odwiedziliście osiołków pana Antunoviča w tym roku zabraliśmy tam "nasze" dzieci ( dwie dziewczynki w wieku 7-8 lat) i zachwyt był taki, że nie chciały wracać
W Oskorušno kupiłam bardzo dobre wino i oliwę, której jeszcze nie testowałam ( na pewno też dobra ).

Ech, nie wszystkie konoby dało się odwiedzić...

Do Oskorušno za to wróciliśmy...innego dnia

fixmax napisał(a):Szkoda że nie wrzuciłeś ani jednego zdjęcia

No właśnie - jakoś nie zrobiliśmy żadnego poglądowego - tylko takie typowo prywatne. Nawet w wyszukiwarce obrazów Wujka G. ciężko znaleźć zdjęcie, które oddaje wygląd Sreseru. Ładnie tam, choć na pierwszy rzut oka widać, że to miejscowość bez duszy, typowo turystyczna, bez historii, która zawsze punktuje u mnie. Ale na spacery nad wodą idealna.

Hercklekot napisał(a):Konoba zapisana, tylko dwa pytania: jakie ceny? No i czy wino OK ?

Rozumiem, że pytasz o Domanoetę w Janjinie?

Ceny klasyczne, nie odbiegające od (wysokiej) średniej. Czyli raczej drogo, no. Nie jest to miejsce, gdzie mają stałe menu. Menu u nich w ogóle jako takiego nie widziałem. W związku z tym nie uświadczysz też "zestawów", jak to czasem się zdarza, i to niekoniecznie w popularnych miejscach (pisałem już w tej relacji np. o 60 Kn menu z Trstenika). Rachunków nie przechowuję i nie pamiętam - wolę pamiętać zapachy i smaki. Zakładam, że za to wszystko co opisałem (przystawki, sałatka, ryba, mięso, wino, mięta) zapłaciliśmy pewnie 600-700 Kn, czyli tyle co zwykle za wyszynk naszej czwórki. Aha, jeszcze jedno: oni mają otwarte tylko wieczorem, z tego co pamiętam. Wcześniej nic tam nie zjesz, ale po zakupy na wynos (lane i nie tylko) możesz podjechać kiedykolwiek, zawsze tam się ktoś po obejściu kręci.

Wino ok. Było to jedyne domače wino, które mi smakowało; po dwóch nieudanych próbach z początku kupowałem lane tylko w Domanoecie, a poza tym kupowaliśmy częściej niż zwykle butelkowe - pewnie z uwagi na szeroki asortyment pobliskiego maxi konzuma - często trafiałem tam na promocję, gdzie można było wyhaczyć przyzwoitego białasa w cenie ohydek typu Korčulansko bijelo suho

relacja przeczytana na raz . Notatki zrobione. Planujemy w 2017 Peljesac. Na początek mamy w planach camping Prapratno i wycieczkę na Mljet. Dzięki za fotki, jedziemy z małym dzieckiem więc pewnie tylko plaża Saplunara będzie w zasięgu + wycieczka samochodem po wyspie. Mam pytanie czy jest tam prysznic na plaży?

Zainteresowałeś mnie miejscowością Brijesta, widzę że jest tam camping i bardzo możliwe, że po sprawdzeniu na miejscu w ramach wycieczki zawitamy na ten koniec świata na kilka dni.

Odnośnie wycieczki do Loviste - trochę niepotrzebnie się wycofaliście, warto tam pospacerować i usiąść w klimatycznych knajpkach, my w 2012 mieszkaliśmy na campingu Denka, nasz pierwszy pobyt w Cro, warto było jechać tam prawie 1500km.

Cres i Losinj zdecydowanie polecam, mimo, że ciężko w to uwierzyć a mapa oszukuje to jednak jest tam jak w Dalmacji. Miasteczka klimatyczne, nie wiem jak ceny noclegów, może faktycznie drogo. Camping Cikat wart był swojej ceny (ze zniżkami 109zł doba w czerwcu). To samo Dugi Otok, bardzo fajna roślinność, bardzo ładne widoki. Miasteczka owszem małe, restauracje nastawione na bogatych żeglarzy ale też jest tam pięknie. Wyspa raczej nie znana wśród rodaków, będziecie czuć się swobodnie.

pisz, nie krępuj się, mam gdzie notować

Dzięki Marsallah, oczywiście nie chodziło mi o szczegółowe rachunki tylko o rząd wartości. Lubię takie konoby, gdzie nie ma menu - na zasadzie "co się złowi" czy też "co akurat jest" ale pamiętając Twoje przygody u Senko Karuzy (tak jakoś mu było) na Visie wolałem podpytać
Z winem to może będę bardziej dopieszczony, bo lubię też czerwone, a przecież Dingača nie odpuszczę... ale Pelješac odwiedzimy najpewniej w 2018 (w 2017 zaklepany już powrót na Hvar w większej grupie przyjaciół). Pozdrawiamy z żoną serdecznie, może przetną nam się kiedyś ścieżki na Visie (też planujemy wrócić)...

Hercklekot napisał(a): pamiętając Twoje przygody u Senko Karuzy (tak jakoś mu było) na Visie wolałem podpytać

Zdecydowanie bardziej warto jest zjeść w Domanoecie niż u Senko. A już koniecznie trzeba spróbować ichniej miętoniady, wina i wódeczności rozmaitych. Nie dość, że dobre, to cenowo przebijają orebiciowe piwniczki.

Hercklekot napisał(a):Pozdrawiamy z żoną serdecznie, może przetną nam się kiedyś ścieżki na Visie (też planujemy wrócić)...

Również pozdrawiamy Może kiedyś da radę. My zakładamy powrót na Vis co drugi rok, a więc w lata nieparzyste. W parzyste - nowości. Co w 2018? Jak już pisałem. Z Dalmacji zostały Hvar, Lastovo i ew. Dugi Otok, ale biorę też pod uwagę Cres/Losinj.

maarec napisał(a):Mam pytanie czy jest tam prysznic na plaży?

Ale na której? W Prapratnie jest, w Saplunarze nie ma.

maarec napisał(a):Odnośnie wycieczki do Loviste - trochę niepotrzebnie się wycofaliście, warto tam pospacerować i usiąść w klimatycznych knajpkach

Też mi coś podpowiada, że Loviste coś w sobie może mieć, ale nie spodobało mi się potraktowanie na podejściu. Te dzieciaki skojarzyły mi się z cygaństwem. Złą reklamę robią Loviste. Widziałem, że inni kierowcy też byli wkurzeni. Jak mi się toto kładzie pod koła i nie mogę wjechać, żeby się zorientować czy warto, to pierdolę takie wakacje...

maarec napisał(a):Cres i Losinj zdecydowanie polecam, mimo, że ciężko w to uwierzyć a mapa oszukuje to jednak jest tam jak w Dalmacji. Miasteczka klimatyczne, nie wiem jak ceny noclegów, może faktycznie drogo. Camping Cikat wart był swojej ceny (ze zniżkami 109zł doba w czerwcu). To samo Dugi Otok, bardzo fajna roślinność, bardzo ładne widoki. Miasteczka owszem małe, restauracje nastawione na bogatych żeglarzy ale też jest tam pięknie. Wyspa raczej nie znana wśród rodaków, będziecie czuć się swobodnie.

Dzięki za kolejny głos za Cresem/Losinjem, coraz poważniej rozważam tę kandydaturę, choć nie wiem, czy wypada tam jechać nie odwiedziwszy wprzódy Hvaru

P.S. Mam jeszcze do wrzucenia kilka odcinków, m.in. z wyjazdu na Korčulę, ale to już po Nowym Roku, zwłaszcza, że mi żonka zdjęcia zrzucić musi :>

Czytam, czytam... i notuję. Na posiłek i po wino do Domanoety w Janjinie wybieram się za około pół roku
Wielkie dzięki za miłe zdjęcia i wszelkiej maści informacje

Mam podobne przemyślenia:

Duba lepsza niż Divna, w ogóle to chyba najlepsza plaża na Półwyspie
Sreser - super miejsce, spokój niesamowity. W mojej zeszłorocznej relacji jest kilka fotek z tego miejsca


Pozdrawiam