Rumuńskie wyrypy: 2022

Oto mapka do całego dnia, obejmująca wiele ostatnio zamieszczonych odcinków.



A - Hunedoara
B - opuszczony kościół w Dobarca
C - Sibiu
D - skansen Dumbrava (projekt Astra)
E - Cisnadie
F - monastyr Cozia
G - monastyr Turnu
H - nocleg w Bujoreni

A tutaj powiększenie ostatniego fragmentu.

Dzień drugi

Rano żaden pies nas szczekaniem nie wita. Mimo, że zaczynamy się krzątać koło wozu, chyba jesteśmy już elementem rozpoznanym i niewartym ujadania. Ścielimy samochód i zjeżdżamy w dolinę. W przejeździe rzucamy okiem na mijany skansen. Nie wygląda na wielki, poza tym o tej porze jeszcze jest zamknięty - a więc wypada zupełnie z naszego planu. Na głównej szosie skręcamy do centrum niezbyt urodziwego Ramnicu Valcea i za miastem kierujemy się w prawo, zgodnie z drogowskazami na Horezu i Targu Jiu. Naszym zasadniczym celem jest monastyr Horezu, jednak po drodze chcemy zajrzeć do mniejszego klasztoru. Jakoż i wkrótce widzimy go na wzgórzu, nieco na lewo od drogi. Cóż z tego, kiedy szosa zakręca coraz bardziej w prawo, nie ma żadnego zjazdu i o ile najpierw mieliśmy go przed sobą, po chwili obok siebie, to teraz zostaje już wyraźnie za nami. Dopiero, kiedy w centrum Govory główna szosa zakręca ostro w prawo, jeszcze bardziej ostro w lewo odchodzi boczna droga do monastyru. Przejeżdżamy między domami i parkujemy przed przypominającą marmaroskie, drewnianą bramą, skąd alejka prowadzi do jednego z najstarszych monastyrów Wołoszczyzny.







Okazuje się można było podjechać wyżej, ale teraz już nie będę wracał po samochód. Przechodzimy bramą w potężnej wieży, stanowiącej główny element fortyfikacji i wkraczamy na teren klasztoru. Nad nami po lewej, niczym okręt, a może bardziej zeppelin, zawisła biała cerkiew. Jako że idziemy wąskim przejściem tuż pod wyposażonymi w ciąg wystających balkonów piętrowymi zabudowaniami monastyru, czujemy się nieco przytłoczeni otoczeniem. Może o to chodziło założycielom klasztoru? Zaraz jednak dochodzimy do klombów pełnych kolorowych kwiatów, zyskując stale na wysokości i poprzednie uczucie gdzieś ulatuje.

- Pewnie gospodarzą tu siostrzyczki - Bea wskazuje na mnogość kwiatów.

Ma rację, akurat jakaś zakonnica przemyka w pobliżu. Z kolei od strony dzwonnicy, będącej zaledwie zadaszonym drewnianym rusztowaniem, widać jakichś ludzi kierujących się do cerkwi. Jest otwarta? Podchodzimy również my i widzimy, że właśnie ktoś wchodzi do środka. Świetnie! Zapewne i nam uda się w takim razie zajrzeć do wnętrza niewielkiej świątyni.

Piękny ten monastyr!

Franz napisał(a):... czujemy się nieco przytłoczeni otoczeniem...

Przytłoczeni mówisz... hmm nie wiem... ale jak się tak patrzy na niego od dołu, to faktycznie człowiek może poczuć się maluczki...

Pozdrawiam

Joanka23 napisał(a):Piękny ten monastyr!

Nie mogę się nie zgodzić. I chyba mogę uchylić rąbka tajemnicy, że wnętrze cerkwi nie będzie gorsze.

Joanka23 napisał(a):Przytłoczeni mówisz... hmm nie wiem... ale jak się tak patrzy na niego od dołu, to faktycznie człowiek może poczuć się maluczki...

Wychodzisz z bramy i masz mur po obu stronach. A nad nim z jednej strony wyższa kondygnacja, z drugiej cerkiew. Czujesz się, jak robaczek...

Pozdrawiam,
Wojtek

Z tego co tu u Ciebie zobaczyłem , to jeszcze kilka spacerów rumuńskich mnie czeka , ale to dobra wiadomość

Wnętrza wielu monastyrów i małych cerkwi na mnie czekają . . .



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Z tego co tu u Ciebie zobaczyłem , to jeszcze kilka spacerów rumuńskich mnie czeka , ale to dobra wiadomość

Wnętrza wielu monastyrów i małych cerkwi na mnie czekają . . .

Skoro to Ci się również podoba, to jestem przekonany, że znajdziesz tu teraz mnóstwo ciekawych propozycji.

Ponadto, w wyjazdach górskich - zarówno w tych dwóch, które chwilowo przeskoczyłem, jak i w tym najnowszym, jesiennym - też pojawiają się malownicze monastyry.

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękno gór w połączeniu z malowniczością monastyrów jest wystarczającym powodem, by już się cieszyć z tego, że czeka nas w Twojej relacji jeszcze tyle wspomnień...
A tymczesem czekamy na wnętrze cerkwi

dangol napisał(a):Piękno gór w połączeniu z malowniczością monastyrów jest wystarczającym powodem, by już się cieszyć z tego, że czeka nas w Twojej relacji jeszcze tyle wspomnień...

To w takim razie w charakterze mini-zajawki:





Pozdrawiam,
Wojtek

Ale ładne!
Gdzie to jest?

Pozdrawiam.

No właśnie, gdzie?

Joanka23 napisał(a):Ale ładne!
Gdzie to jest?

dangol napisał(a):No właśnie, gdzie?

Monastyry Pahomie oraz Patrunsa. Buila-Vanturarita w górach Capatinii.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czytam uważnie , a nawet koduję obrazy ... już nie mogę doczekać się wakacji
Aby osłodzić jeszcze bardziej rumuńskie wyrypy ...

Franz napisał(a):
Monastyry Pahomie oraz Patrunsa. Buila-Vanturarita w górach Capatinii.

Twoje rozpoznawanie terenu a potem zwiedzanie jest godne więcej niż szacunu...

pozdr

mkm napisał(a):Czytam uważnie , a nawet koduję obrazy ... już nie mogę doczekać się wakacji
Aby osłodzić jeszcze bardziej rumuńskie wyrypy ...

Zmysłowe...

jacky z DG napisał(a):Twoje rozpoznawanie terenu a potem zwiedzanie jest godne więcej niż szacunu...

Dziękuję.

Być może zajrzałeś też na wcześniejsze strony, gdzie spaceruję po standardach rumuńskich - np. Sibiu, czy Hunedoara - ale fakt, że docieram również do tych mało znanych, a wcale nie mniej pięknych.

Pozdrawiam,
Wojtek