Rumuńskie wyrypy: 2022

Franz napisał(a):

Mnie już się od patrzenia kręci w głowie ...

Taaa ...

Że też aparat nie odmówił posłuszeństwa ... ze strachu.

Patrząc na te Twoje wyczyny ... to już nawet nie wiadomo co powiedzieć.
To może powiem tylko, że dobrze ... że już tam byłeś i nierób tego więcej !
O krajobrazach napiszę "kiedy indziej" ... jak się uspokoję !

Pozdrawiam.

Ta droga podniosła mi adrenalinę.
Cieszę się, że fotki potrafią ją jako tako oddać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam.

Na kilku zdjęciach pojawiają się jakieś inne liny - poziome, pionowe, skośne... co co jest. Żołnierskie zabawki ?

Czy masz jakieś granice, przy których widzac podobne ustrojstwo, jak owa ferrata, robisz odwrót? Bo z tego co widzę, to lina zamiast być na stałe przykręcona w punktach, przelatuje tylko przez karabinki, nie trudno sobie wyobrazić co stałoby się gdyby miała wolny koniec lub słabo zakotwiczony.


Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Na kilku zdjęciach pojawiają się jakieś inne liny - poziome, pionowe, skośne... co co jest. Żołnierskie zabawki ?

Moja pierwsza myśl była; bungee. Ale do bungee trzeba się jakoś dostać. A więc nie.
Zakładam, że to do użytku rumuńskiej armii. Ja widziałem tylko tych na dole - zapewne początkujący komandosi. Mogę się tylko domyślać, że te poziome, to rodzaj tyrolki, ale te bliskie pionu?.. Pas, nie przychodzi mi nic na myśl.

Interseal napisał(a):Czy masz jakieś granice, przy których widzac podobne ustrojstwo, jak owa ferrata, robisz odwrót? Bo z tego co widzę, to lina zamiast być na stałe przykręcona w punktach, przelatuje tylko przez karabinki, nie trudno sobie wyobrazić co stałoby się gdyby miała wolny koniec lub słabo zakotwiczony.

Mam granice, chociaż do tej pory technika jeszcze nie spowodowała mojego wycofu. Analogiczny (nawet z odcinkami, gdzie lina była zerwana) horror przeżyłem w Dolomitach, robiąc ferratę Eterna na Punta Serauta w masywie Marmolady. Tam na starcie była tabliczka: "Warning! Line destroyed."
Skoro tylko warning, to ruszyłem w trasę. Dopiero na górnym końcu zastałem informację, że ferrata jest zamknięta z powodu wymiany ubezpieczeń. No, ale żeby to przeczytać, musiałem ją najpierw przejść.

Wiesz, to jest tak, jak można doczytać w kronikach wypadków.
Najpierw masz nadzieję, ze to tylko na początku tak źle i dalej będzie lepiej. A jak już jest gorzej, to i tak nie masz odwrotu. Schodzenie jest trudniejsze. Pozostaje wyłącznie droga w górę...

Natomiast, owszem, zdarzyło mi się wycofanie z uwagi na pogarszające się warunki pogodowe. Tak było na Antelao w Dolomitach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeszcze kilka fotek do ostatnio zamieszczonego odcinka.

Koniec fikuśnego trawersu i przede mną kolejny pionowy odcinek. Na szczęście mam tyle miejsca na obie stopy, że mogę chwilę odpocząć. Spoglądam w dół i widzę, że armia się ewakuuje. Wołam do nich w myśli: "Chłopaki, zostańcie jeszcze!". Nic z tego, wkrótce odjeżdża ostatnie auto i wąwóz pustoszeje. Zostaję sam.
Stosując nadal technikę zawieszania karabinka na kolejnych bolcach, forsuję pionowy odcinek z nieznaczną przewieszką. Osiągam miejsce zamocowania kilku grubych, stalowych lin biegnących nad wąwozem do przeciwległej turni - nie wygląda to na klasyczną tyrolkę, pewnie też służy celom wojskowym. Dalej ferrata staje się nieco łatwiejsza. Wspinam się wąskim filarem i wychodzę na odstrzeloną turniczkę. Mam teraz już szerszy widok - sponad przeciwległej turni wyzierają na horyzoncie góry Bucegi [buczedżi], zaś daleko za wylotem wąwozu, ledwo widoczne, przymglone Piatra Craiului (Królewska Skała).

Krótkie zejście na przełączkę i dalej w górę. Nie jest już tak piekielnie stromo, jak poprzednio, a i bolce są coraz rzadsze. Więcej tu naturalnych stopni i dobrych chwytów, pojawiają się też trawki, wyrastające ze skalnych szczelin. Wchodzę na kolejną turniczkę, skąd widzę już turnię szczytową. Obniżam się odrobinę na przełączkę, a lina zostaje wysoko nade mną. Nie jest bowiem poprowadzona względnie poziomo do skały, tylko biegnie pod dużym kątem w górę. Znów mam kilka bolców do pokonania, więc zaczepiam o nie karabinek, zdając sobie sprawę, że w przypadku odpadnięcia asekuracja na samej linie zrobi ze mnie szybko zjeżdżający wagonik kolejki linowej.











Czuję nawet, jak zawieszony na linie karabinek powoduje naprężenie uprzęży i odciąga mnie od skały, ale udaje mi się przejść najtrudniejszy moment i naprężenie stopniowo maleje. Teraz już łatwiej i wspinam się na następną małą turnię. Kolejna wąska szczerbina i dalej w górę. Znów trudniejszy odcinek - kilka przewieszonych metrów. Tym razem pomagam sobie opierając nogi o pień drzewa, rosnącego tuż przy skale. Dziękuję ci, buku - bez ciebie byłoby to znacznie trudniejsze. Potem ściana się wyprostowuje a po chwili lekko kładzie. Ostatnie metry wspinaczki i staję przy krzyżu, postawionym na końcu ferraty.











Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Biorąc pod uwagę to że "ciągniesz" relację ...

Oglądam spokojniej !

Pozdrawiam.

Wszystko fajnie, tylko ... po co te liny między skalami porozciągali .. ?
Jeżdżą na nich czy jak ? ...

Witam.

Wojtek, jaką litereką w skali trudności możesz opisać tą ferratę?

mariusz-w napisał(a):Biorąc pod uwagę to że "ciągniesz" relację ...

Oglądam spokojniej !

Może to głos zza grobu?..

Crayfish napisał(a):Wszystko fajnie, tylko ... po co te liny między skalami porozciągali .. ?
Jeżdżą na nich czy jak ? ...

Może im się kanion zaczął rozpadać na boki.

Trzeba by się jakichś czerwonych beretów spytać - może by coś wiedzieli.

Interseal napisał(a):Wojtek, jaką litereką w skali trudności możesz opisać tą ferratę?

Jak na mój gust, to w skali A - E, dałbym D - bardzo trudna.
Ale zważywszy stan asekuracji, to ta ferrata nie mieści się w skali.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Jak na mój gust, to w skali A - E, dałbym D - bardzo trudna.
Ale zważywszy stan asekuracji, to ta ferrata nie mieści się w skali.

W skali dwuliterowej - O Q . . . . jak dla mnie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):W skali dwuliterowej - O Q . . . . jak dla mnie

Będę pamiętał o tym stopniu absolutnie najwyższym - OQ.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ja myślę, że te liny to im służą do ćwiczeń przechodzenia po linie (za pomocą rąk) i obycia z ekspozycją.

Propos ferraty, to... Wojtek, jak Ty znajdujesz takie miejsca i takie trasy?
A ta jesień w dole to już w ogóle... NIEZŁA JAZDA.
szok!