Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

DamianM napisał(a):Moje ulubione

Marana tha:


Jeszcze tylko momencik na Marienplatz, zanim weszliśmy do metra…



Restauracja Asam-Schlössl Maria Einsiedel w drodze od stacji metra koło ZOO do naszego campingu (pokusa była wielka , ale nie weszliśmy).







Spać poszliśmy ciut po 23-ciej, trzeba było się dobrze wyspać przed podróżą.

Ostatni dzień, 9 października 20016

Ranek był bardzo zimny, ale na szczęście zapowiadał dzień bez deszczu. Szybko zjedliśmy śniadanie i ruszyliśmy w drogę powrotną do domu.

Oj musiało być bardzo chłodno, gdyby nie rozpięta kurtka i zieloność w tle można by skojarzyć z zimową porą.

Ja na podróż powrotną i zimne poranki mam głęboko schowane rękawiczki Przydawały mi się.

Teraz gdy w naszej Lunie możemy zjeść śniadanie wewnątrz może nie będą potrzebne ale jednak lepiej mieć.

Rękawiczki są obowiązkowe , też je wożę ze sobą. Tym razem też się przydały, akuratnie do śniadania nie miałam założonych, żeby nie uciaprać oliwą.

Ostatnim przystankowym punktem na naszej wakacyjnej trasie była Ratyzbona (Regensburg) . Planu zaglądnięcia tam nie było, ale skoro przejeżdżaliśmy obok w porze kawkowej , to chyba lepiej było ją wypić tam, a nie przy jakimś przyautostradowym parkingu? Zwłaszcza, że od zjazdu z autostrady na obrzeża starówki mieliśmy naprawdę niedaleko .

Ratyzbona to jedno z najstarszych niemieckich miast. Starówka na szczęście nie została zniszczona w czasie II wojny światowej (co niestety nie udało się staremu miastu w Monachium), spacer po jej uliczkach bardzo mi się podobał. Szkoda tylko, że czasu mieliśmy naprawdę niewiele (zabrakło go nawet na podejście nad Dunaj, chociaż od katedry daleko nie było), pogoda też była poniżej spacerowych oczekiwań (ale przynajmniej nie padało )…

Z wielką chęcią tu jeszcze kiedyś przyjechałabym, klimacik zabytkowej średniowiecznej części Ratyzbony odpowiada mi bardziej, niż monachijski, a na piwko też jest gdzie przysiąść. Tym razem nie było ani czasu, ani możliwości (kierowca wiadomo, a pasażerka lepiej żeby go nie drażniła), a piwiarni jest oczywiście sporo (również monacijskie HB i Augustiner).

Auto zostawiliśmy na płatnym podziemnym parkingu przy Bismarckplatz, na zachodnim skraju średniowiecznego miasta.
Na placu akurat stały jakieś kramy z kwiatami, owocami, nalewkami i innymi przetworami. Lubimy takie miejsca, ale tym razem, z braku czasu, odpuściliśmy. Niebywałe , ale ... nie zrobiłam tam żadnego zdjęcia. Ani kramów, ani położonego przy placu budynku miejskiego teatru, ani żadnej z barokowych rezydencji książąt elektorów…

Z placu weszliśmy na Gesandtenstraße, minęliśmy wczesnobarokowy kościół Świętej Trójcy (Dreieinigkeitskirche) zbudowany w latach 1627-1631 dla Luterańskiego Kościoła.

Wkrótce doszliśmy do Neupfarrplatz.



W średniowieczu była w tym miejscu dzielnica żydowska, o obecności Żydów w Regensburgu wspominają już dokumenty z 981 roku. Na przełomie XV i XVI wieku ratyzbońska gmina żydowska była wówczas największą w Niemczech, liczyła ponad 500 osób. W 1519 r. rada miasta zdecydowała o zburzeniu dzielnicy żydowskiej. Jej mieszkańcy (oskarżeni o to, że przez nich miasto znalazło się w dramatycznej sytuacji finansowej) musieli w ciągu 5 dni opuścić Regensburg, doszło do pogromu żydowskiej ludności…
Podczas przeprojektowania placu w 1995 r. odkryto pozostałości synagogi. Na fundamentach budowli zniszczonej w 1519 r. izraelski rzeźbiarz Dani Karavan w 2005 r. zbudował tzw. „miejsce spotkań” upamiętniające współistnienie ratyzbońskiego społeczeństwa Żydów i chrześcijan. W miejscu dawanej Tory umieszczony jest hebrajski napis – słowo Misrach.

Pierwsza Neupfarrbrunnen powstała w 1551 r., była drewniana. W 1567 r. zastąpiła ją fontanna kamienna, ze szczytem ozdobionym dwugłowym orłem cesarskim. Około 1730 r. fontannę otoczyło ogrodzenie z kratą z kutego żelaza.





W centrum placu stoi renesansowy Neupfarrkirche, zbudowany 1540 r. jako katolicki kościół pielgrzymkowy (w miejscu drewnianej kaplicy, którą postawiono w 1519 r., zaraz po zniszczeniu synagogi). Już dwa lata później świątynia stała się pierwszym kościołem ewangelickim.



Do środka nie zaglądnęliśmy, bo skoro czasu mieliśmy niewiele, to woleliśmy wejść do wnętrza katedry. Zanim do niej doszliśmy, pokrzepiliśmy się gorącym pitnym miodem , który serwowano przy jednym z kramów, które rozstawiono przy Neupfarrplatz (wszystko wskazywało na to, że właśnie zaczynał się tam jakiś festyn). Kubeczek tylko jeden, większość moja .

Poza zaplanowaną kawką, koniecznie chcieliśmy zaglądnąć do katedry św. Piotra – Dom Sankt Peter. Jej wieże z oddali wabiły nas do siebie…



Pierwsza katedra znajdowała się w tym miejscu już w pod koniec VIII wieku (od 739 r. w Ratyzbonie było biskupstwo), budowę obecnej (nieco na zachód od poprzedniej) rozpoczęto po 1260 r., prace trwały do około 1525 r. Katedra była wielokrotnie przebudowywana w różnych stylach, ostatecznie pod koniec XIX w. (za datę ukończenia budowy uznaje się rok 1872) na polecenie króla Bawarii Ludwika I przywrócono jej styl gotycki, w tym czasie powstały misterne iglice.
Katedra jest trójnawową bazyliką, ogromna budowla ma wymiary 86 m x 34,8 m, nawa główna ma wysokość 32 m, wieże mierzą po 105 m.
Bogato zdobiona fasada główna jest dziełem Roritzerów (lokalna rodzina rzeźbiarzy).

Żeby zobaczyć całe katedralne wnętrze, należy zwiedzać świątynię z przewodnikiem, co zajmuje około 75 minut. Aż tyle czasu nie mogliśmy przeznaczyć, wobec tego zdecydowaliśmy się na samodzielny (a więc mocno okrojony ) wariant, bez krużganków i bez skarbca, no i absolutnie bez wiedzy, na co warto zwrócić uwagę w pozostałych miejscach.













Barokowy ołtarz główny wykonany jest ze srebra i złoconej miedzi, powstał w latach 1695-1785.

Orzeł na szczycie fontanny Adlerbrunnen z połowy XVI wieku, znajdującej się naprzeciwko głównego wejścia do katedry, tuż obok hotelu Kaiser-Hof (stąd druga nazwa tej fontanny – Kaiserbrunnen).



Pora na kawkę, przecież właśnie dla niej zjechaliśmy z autostrady.
Zdecydowaliśmy się na restaurację Haus Heuport, w pierwotnie gotyckim pałacu na Krauterermarkt naprzeciwko katedry.

Katedra od strony Domplatz…

W pobliżu katedry odbywało się jakieś lokalne święto. Coś niby dożynki , ale dlaczego dopiero w październiku?

Filmik:

Pomnik Ludwika I Bawarskiego.



Wczesnogotycki kościół Św. Ulryka (St Ulrich) powstał w latach 1220-1230. Pierwotnie miała to być kaplica pałacu książęcego, jednak już od 1240 r. służył jako kościół parafialny. Obecnie mieści się w nim muzeum sztuki sakralnej.







Na fotkach widać znajdującą się tuż za kościołem Pfalzturm, znaną też pod nazwą Römerturm (Rzymska Wieża) albo Heidenturm. Powstała w 1210 r. , prawdopodobnie na fundamentach wieży z 2 połowy IX w.
Wieża jest połączona z pałacem książęcym (Herzogshof ) , którego początki sięgają VI wieku. W obecnym budynku (jest tam hotel) zachowały się fragmenty sporo młodsze, aczkolwiek też wiekowe (około 1200).

Łukowym przejściem w pałacowej budowli przeszliśmy na Alter Kornmarkt.





Widok z Alter Kornmarkt na wieże Niedermünsterkirche.

Jeśli wierzyć prognozom pogody, na Wielkanoc nie możemy liczyć słoneczną, ciepłą pogodę, taką jak w ubiegłą niedzielę.
Oby to, co ma przynieść nieciekawa aura, nie zakłóciło radości i ciepełka w Waszych sercach.
Życzymy Wam Wesołych Świąt!

I wzajemnie Wesołych Świąt, a także pogody, zwłaszcza podczas wyjazdów.

Pozdrawiam Wojtek