Pół na pół - Istria w pocie czoła!

gusia-s napisał(a): silnik 2,5 l w Buni potrzebuje swoje wypić a z przyczepą mamy też większe spalanie, więc więcej jak 260-280 nie damy rady zrobić na baku

Jednym z plusów jest właśnie to, że stajemy gdzie chcemy i śpimy u siebie

Myśmy w zeszłym roku jadąc "pełnoletnią"2.0 l Rav-ką mieli zasięg max 260 km(zbiornik 33 litry)
Choć jadąc pod wiatr po 180 km trza było tankować
W tym roku Dieselkiem już nie było problemu z zasięgiem

W nasze Niewiadce spanie mamy większe niż w domowej sypialni
(185 X 160cm)
Nikt mi nie powie,że kimanie za kierownicą to wypoczynek

Pozdrawiam

pees:
Czekam z niecierpliwością,czy miejsca odwiedzane Też się nam pokryły?

Dzień 2 – 12.07.2015 niedziela – Słodkie lenistwo

Rano – zonk Gdzie jest cień Przecież w koło tyle drzew
Noo drzewa są ale akurat nad naszą parcelą nie schodzą się korony tych drzew. Na szczęście jeszcze nie jesteśmy zameldowani a parcela obok nadal wolna a nad nią upragniony cień – szybka decyzja, podpory w górę i przepychamy budę kilka metrów w bok.

Już w nowym miejscu spokojnie spożywamy śniadanko w towarzystwie drących się cykad. Od rana niemiłosiernie grzeje – łapiemy pierwsze poty
Dzisiejszy plan jest bardzo ambitny - LENISTWO Pływanie w Jadranie, grzanie kosteczek, słowem odpoczynek - wieje nudą wiem w kolejnych dniach będzie ciekawiej .

Po śniadaniu jeszcze spacer do recepcji w celach meldunkowych – kiedy już się zbieramy na naszą posesję podjeżdża patrol Ło matko … ale że co Coś przeskrobaliśmy Dwóch policjantów wysiada z wozu – jeden z nich coś do nas mówi. Dopiero po chwili łapię się na tym, że mówi do nas po Polsku tego się nie spodziewałam … człowiek nie potrafi rozpoznać ojczystego języka będąc na obczyźnie

Pan Michał – policjant z PL jest w patrolu z chorwackim policjantem. Patrolując kemping zauważył polską rejestrację i dlatego się zatrzymał. Bierze udział w letniej akcji prewencyjnej. Ostrzega nas przed kradzieżami, jakie miały miejsce ponoć na tym kempingu ale też w pobliskim Medulinie . Opowiada o skradzionym z polskiego namiotu laptopie i zboczeńcu, który się obnażał woow … może to był tylko naturysta
Jesteśmy nieco w szoku – Tom dopytuje się o ukrytą kamerę
Dotychczas nic złego nie spotkało nas w Cro stąd nasze zdziwienie.
Dostajemy nr kontaktowy do pana Michała, który poleca się w razie potrzeby – mamy nadzieję, że takiej nie będzie.

Do recepcji, na skróty szliśmy 10 min. – ufff – trzeba było podjechać autem, ale że poszliśmy na nogach to w drodze powrotnej mały rekonesans po kempingu.

Kemping trochę zaniedbany – obficie zadrzewiony, poza miejscami kempingowymi dysponuje klimatyzowanymi domkami.
Recepcja – na wjeździe, obok bankomat Zagrebacka Banka (wypłaty bez prowizji dla klientów Pekao SA - grupa Unicredit) oraz kantor. Za pobyt można płacić kartą.
Cennik – jak na załączonym obrazku w eu i kunach



Parcele – zacienione, ale jak już wspomniałam dużo miejsca marnuje się ze względu na nierówny teren. Mogliby zainwestować i stworzyć kaskady wtedy byłby znacznie ustawniejszy. Prąd jest, wody i ścieków na parcelach nie widziałam.
Patelnia dla kamperów vel przyczep – nr 3 na wcześniejszej mapce, jest ustawna, teren równy, dojazd dobry ale … no właśnie ... patelnia, zero cienia i bywa wietrznie, nie ma tam też żadnej infrastruktury – do najbliższego sanitariatu można nie zdążyć zatem wskazany swój prąd raczej też.
Sanitariaty – w naszym sektorze 2 budynki – starszy na prawo, nowszy na lewo – i z tego korzystaliśmy. Sprzątany na bieżąco, woda zawsze ciepła, kolejek brak. Zmywak na zewnątrz budynku.
Gastronomia - kilka restauracji / grill barów rozrzuconych w różnych punktach kempingu, jedna z nich z 70 m. od naszej parceli.
Budka z naleśnikami, lodami – powyżej plaży oznaczonej nr 2 na załączonej wcześniej mapce.
W środkowej części kiosk oraz sklep jednak ubogi w zaopatrzenie – dużo wolnego miejscach na półkach ale artykuły pierwszej potrzeby do kupienia.
Rekreacja - skromny plac zabaw dla dzieci, boisko, wieczorne animacje dla dzieci, stanowisko do masażu full body, stanowisko do menicur, wypożyczalnia sprzętu wodnego, rowerów, quadów, dmuchany plac zabaw na wodzie dodatkowo płatny.
Miejsca na cumowanie sprzętu pływającego – w zatoczce tam gdzie plaża nr 1 na mapce oraz po prawej stronie „patelni dla kamperów” (nr 3 na mapce).
Plaże - nieduże, kamieniste - nr 1 i 2 na mapce. Dmuchany plac zabaw na wodzie przy plaży nr 2. Na pozostałej części kempingu wybrzeże skaliste ale dostępne. W oddali bywa czasem widoczna wyspa Cres a przed nią inne malutkie wysepki – płaskie, skaliste placki.
Odległość do centrum Premantury – ok. 1 km, po drodze kilka straganów, restauracje, domacze wyskokowe napoje też jest gdzie kupić
Tyle na temat kempingu – może czegoś nie napisałam – w razie co pytajcie.
Jakoś za wiele fotek nie zrobiłam z kempingu - poniżej to co mam




Na pierwsze plażowanie wybraliśmy skałki poniżej naszej parceli.


Grzało na nich niemiłosiernie – może dlatego nie mieliśmy żadnego sąsiedztwa. Na szczęście można było co chwilę ochłodzić się w przejrzystym Jadranie.


Zwodowaliśmy na chwilę nasz kajak ale szybko doszliśmy do wniosku, że dziś nie uda się odbyć dziewiczego rejsu bo Jadran nieco się rozszalał i strasznie rzucał naszym pływadłem o skały więc wróciliśmy do nicnierobienia. Dla mnie trwało ono nieco dłużej - Tom stwierdził, że słońce go pokonało i wrócił do naszego obozowiska ukryć się w cieniu by przy okazji zrobić jakiś szybki obiadek tak wiec wróciłam na gotowe
Po obiedzie a w zasadzie obiadokolacji postanowiliśmy jednak się ruszyć poza kemping.

cdn ...

Bardzo rzetelna relacja

Pełny przewodnik po kempingu

Lednice napisał(a):Bardzo rzetelna relacja
Pełny przewodnik po kempingu

Może komuś się przyda

Lecimy dalej ...

cd. Dzień 2 – 12.07.2015 niedziela – pierwszy zwiad okolicy

Po posiłku ruszamy w miasto …jak już wspomniałam, odległość z naszego kempingu do centrum to jakiś 1 km.
Po drodze, za plecami zostawiamy ładny widoczek na wyspę Cres w popołudniowym słońcu


Premantura to mała, typowo turystyczna mieścinka - jakże różna od miasteczek dalmackich. Położona w odległości 12 km od centrum Puli, na terenie przylądka Kamenjak - jest najdalej wysuniętą na południe miejscowością na Istrii.



Centrum stanowi niewielki plac, przy którym stoi kościółek św. Wawrzyńca z XVII w. (Sveti Lovro - patron miasta) oraz kamienna 27 m. wieża Turanj z dzwonnicą i zegarem umieszczonym od strony wjazdu do miasteczka. Kiedyś wieża służyła do koordynacji ruchu statków na morzu.

Znów nie wiem jak to się stało, że nie mam dziennej fotki z tego miejsca … posłużę się zatem zapożyczoną aby jakoś to miejsce zobrazować

Źródło foty

Patrząc z tej strony – na lewo od wieży stoi budynek, w którym mieści się instytucja publiczna zarządzająca parkiem Kamenjak – skarbnica wiedzy na temat tego miejsca z wystawami tematycznymi. Tu też nabędziecie bilety wjazdowe na teren parku.

Jeśli coś się dzieje w Premanturze - koncerty, wystawy czy targi to właśnie w tym kwadracie – pomiędzy kościołem, wieżą i siedzibą Kamenjaka.
Dookoła rozrzucone są klimatyczne knajpki. Idąc dalej napotkamy sklepiki z pamiątkami, lodziarnię, market, agencje turystyczne, kantory, sklep rybny, wypożyczalnie rowerów, skuterów, niewielki rynek warzywny, kolejny bankomat ZB.
Całe centrum Premantury obejdziecie w kilka minut - nie da się czegoś nie znaleźć
Najfajniejsze są domki w krzykliwych kolorach – na obrzeżach miasteczka już takich nie ma, tam królują nieco nowocześniejsze kilkupiętrowe apartamentowce.



Czego nie ma w Premanturze – ano nie ma portu, ani typowej promenady nadmorskiej, nie ma też tzw. plaży miejskiej.
Ogólnie miasteczko w dużej mierze jest odcięte od linii brzegowej właśnie przez kemping Stupice czy leżący wyżej Kranjski Kamp.
Nie znaczy to jednak, że nie ma gdzie plażować, spacerować czy jeździć rowerem - trasy rowerowe.
To wszystko zapewnia właśnie Kamenjak – wcinający się w Jadran na długość 9,5 km i szerokość do 1,5 km.
Dolny Kamenjak jest obszarem chronionym, na którym występuje kilkaset gatunków roślin (ponoć ponad 500) w tym ok. 20 gatunków storczyków – niestety nie spotkałam ani jednego więc może to bujda W sezonie na terenie parku można oficjalnie przebywać od 7 do 21.


Po obejściu Premantury i zaliczeniu pierwszych chorwackich kugli idziemy spacerem w kierunku Kamenjaka – w końcu to on nas tu przyciągnął z nadzieją na bezludne zatoczki z krystalicznie czystą wodą.
Wejście/wjazd na teren dolnego Kamenjaka znajduje się tu. Piesi oraz rowerzyści mają darmowy wstęp na teren parku, wjazd autem, skuterem jest płatny.
W widocznej budce nie ma możliwości zakupu biletów – chcąc wjechać autem - bilety, jak wspominałam trzeba kupić w budynku obok wieży w centrum Premantury – cennik
Kupując bilet – podaje się nr rej. auta – szlaban na widok tablicy rejestracyjnej podnosi się sam
Jest też drugi wjazd od strony Puli tuż na wjeździe do Premantury – tam chyba można kupić wjazdówkę na miejscu.

Póki co, jesteśmy na autonogach więc żadne bilety nie są nam potrzebne. Wchodzimy na teren Kamenjaka i udajemy się w kierunku zachodnim, w celu dotarcia do którejś z pierwszych dostępnych z lądu zatoczek. Nie zamierzamy co prawda plażować bo jest już po 19-ej ot taki rekonesans. Po drodze mijamy dorodną agawę w tym roku obrodziły jak szalone wszędzie, nawet na Istrii


Zatoczek jest wiele i praktycznie do każdej z tych zaznaczonych można dojechać autem.


Zatoczki Kamenjaka - interaktywna wizualizacja - po kliknięciu w fotkę pojawia się lokalizacja na mapie.

Idziemy szutrową drogą a co jakiś czas mija nas kolejne auto wzbudzając tumany białego pyłu. Wszystkie rośliny dookoła - pokryte są warstwą białego nalotu - wyglądają jak oszronione.
Z dotarciem do zatoczek nie ma jakiegoś problemu – kierując się drogowskazami dotrzemy do nich jak po sznurku.
Jako pierwszą obieramy Uvale Pinizule – na fotkach w internecie prezentowała się bardzo ładnie


W rzeczywistości trochę gorzej mimo późnej pory, na parkingu jeszcze sporo aut. Przy parkingu w lasku bar z napojami, przekąskami. Do zatoczki trzeba zejść dość stromym ale krótkim zejściem.


Plaża w zatoczce kamienista, kolor wody ładny – taki dalmacki, widok na otwarte morze ale ludzi o mamuńciu – nie dość, że na samej plaży to jeszcze na skałkach okalających zatokę - siedzą jak stonka na niepryskanych kartoflach



Nie wyobrażam sobie co tu się dzieje w godzinach okołopołudniowych – już wiem, że to miejsce nie dla nas – to już na naszym kempingu molochu mieliśmy dziś więcej prywatności podczas plażowania.
Niepocieszeni wspinamy się spowrotem do góry i wracamy na główny szlak komunikacyjny.
Kolejny cel –pobliska Uvala Polje. Na fotkach w necie prezentowała się niegorzej


Rzeczywistość nas przygniotła
Betonowy pomost, pełno cumujących w zatoce jednostek pływających i wąska plaża sprawiały wrażenie dzikiego portu a nie urokliwej zatoki. Woda w Jadranie no przejrzysta ale kolorystycznie taka jakaś yyy noo ... W oddali widać wysepkę Porer z latarnią morską.



Ludzi jeszcze dość dużo choć mniej niż na Pinizuli – albo takie wrażenie bo zatoka Polje jest dużo większa od tej pierwszej.
Ogólnie dookoła dość brudno – jakieś stare urządzenie do slipowania łodzi, knajpa.
No jeśli tak wyglądają wszystkie zatoczki Kamenjaka to niezłe rozczarowanie nas czeka , w kolejnych dniach chcemy jednak dać jeszcze szansę Kamenjakowi.
Tymczasem usiedliśmy na chwilę odzipnąć po czym ruszyliśmy w drogę powrotną bo słoneczko zbliżało się już do linii horyzontu.
Na kemping wróciliśmy już w egipskich ciemnościach wydreptawszy na nogach jakieś 6 km. Nasza trasa przebiegała mniej więcej jak niżej.


Tak oto minął nam pierwszy pełny dzień na Istrii. Wieczorem, popijając winko w świetle księżyca snuliśmy plany na następny dzień.

Cdn…

No to nie żałuję, że nie chciało nam się pojechać na Kamenjak

Trochę mnie irytuje kasowanie słonych biletów i potem zmuszanie kierowców, żeby jeździli wertepami

Lednice napisał(a):No to nie żałuję, że nie chciało nam się pojechać na Kamenjak

Tadeusz nie mów hop!
Poczekaj na "drugą szansę

Pozdrawiam





44°46'04.9"N 13°54'59.3"E

Lednice napisał(a):No to nie żałuję, że nie chciało nam się pojechać na Kamenjak
Trochę mnie irytuje kasowanie słonych biletów i potem zmuszanie kierowców, żeby jeździli wertepami

Ja to się dziwię, że wogle tam można jeździć pojazdami bądź nie bądź spalinowymi - w końcu to obszar chroniony, Natura 2000, no cóż ... kasa, kasa, kasa ... asfaltu raczej tam nie wyleją - chętnych na wertepy i tak nie brakuje, przechadzając się wieczorem po Premanturze nie trudno zgadnąć, które auto przejechało Kamenjak

tomekkulach napisał(a):

Lednice napisał(a):No to nie żałuję, że nie chciało nam się pojechać na Kamenjak

Tadeusz nie mów hop!
Poczekaj na "drugą szansę ...

Jeszcze się odniosę do tego miejsca w kolejnych odcinkach

Mnie nie dziwi tłok na plażach Kamenjaka

Jak tam można dojechać autem i do tego miejsce jest bardzo reklamowane, to trudno się spodziewać czegoś innego

Tyle że coś za coś: jak już się kasuje bilety, to coś w zamian turyści zmotoryzowani mogliby dostać

Lednice napisał(a):... jak już się kasuje bilety, to coś w zamian turyści zmotoryzowani mogliby dostać

No to dostają ... safari road

Dzień 3 – 13.07.2015 poniedziałek – daleko od tłumów i nadmorskiego gwaru

Kolejny dzień zapowiada się upalnie, od rana grzeje ale niebo jakieś takie przydymione i słoneczko niewyraźne. To co – pół na pół , wczorajszy dzień był leniwy i plażowy to dziś ruszamy coś zobaczyć.
Hmmm ale co tu wybrać jak tyle dobra i piękna oferuje ten skrawek ziemi


Z wyborem u mnie jest tak jak u tego osiołka co mu w żłobie dano
Miejsce docelowe wybrane ale co po drodze Po drodze się zobaczy co będzie do zobaczenia jak się będzie jechało to się gdzieś zatrzyma i tyle - prosty plan

Kiedy zbieramy manatki po dojedzonym śniadaniu, podchodzi do nas agent z propozycją rejsów fishpicnicowych.
Nasz motyw przewodni tego wyjazdu to przecież … pół na pół na lądzie … na wodzie – to czemu nie tym bardziej, że w planie rejsu miejsce, które i tak mieliśmy odwiedzić – chwila targowania i bierzemy . Dziś na lądzie a jutro na wodzie … ale to jutro.

Tymczasem ruszamy – najpierw kierunek Pula – trzeba napoić Bunię bo w korku na podjeździe do granicy wychlała dużo za dużo, w głębi półwyspu różnie może być z LPG, bezpieczniej więc będzie jak dobijemy ją do pełna.
Przejazd do Puli chwila moment i już tankujemy na stacji Crodux
Cena LPG 3,89 kun, płatność kartą po kursie 0,5569.

Z założenia mamy omijać płatny ypsylion i turlać się lokalnymi drogami. Z Puli ruszamy na północ – już po kilku minutach jazdy dostrzegamy w oddali imponujących rozmiarów wieżę - zjeżdżamy i parkujemy na dużym bezpłatnym parkingu .

Przystanek nr 1 – Vodnjan – po włosku Dignano a po mojemu miasto murali

Ileż tu lawendy i brzęczących w niej owadów – prawie jak na … Hvarze ... Czy prawie robi wielką różnicę
Naskubałam sobie troszkę a co


Jak tu pusto i cicho … idziemy na spacer.
Wchodzimy jak się później okazało na główną ulicę miasta – Trgovačka czyli po prostu Handlowa – prowadząca do centralnego punktu miasta Narodni trg.
Ulica Trgovačka ma ok. 200 numerów domów i jest najdłuższą ulicą na Istrii – mierzy nieco ponad 1 km. Nazwa nawiązuje do charakteru ulicy – była to kiedyś wizytówka lokalnego rzemiosła. To tu mieściły się sklepy, kramiki i przeróżne warsztaty. Ulica tętniła życiem – tędy odbywały się procesje i przechodziły karnawałowe pochody. Tradycją było też niesienie o północny panny młodej do domu pana młodego.
Dziś wygląda na opuszczoną, gdyby nie gęsto zaparkowane na poboczu auta, można by pomyśleć, że nikt tu nie mieszka. Auta są ale ludzi jakoś nie widać! Idziemy dalej. Początkowo ulica jest dość szeroka ale im bliżej końca tym robi się węższa.


Ulica doprowadziła nas do Skweru miejskiego - Narodni trg
Powstał on w 1808 r. w miejscu rozebranego zamku. Otoczony urbanistyczną mieszanką kolorowych budynkow jest głównym miejscem wielu imprez i spotkań mieszkańców miasta. Mieści się tu Urząd Miasta i Biblioteka Miejska, knajpki. Tłoku też nie ma


Dalej trafiamy pod Kościół św. Błażeja - Crkva sv. Blaža (patrona miasta)
Największy kościół parafialny na Istrii – z 1880 r. Jego 62 m (też najwyższa) dzwonnica wzorowana na dzwonnicy Świętego Marka w Wenecji.
Wewnątrz kościoła znajdują się całe ludzkie mumie umieszczone w szklanych sarkofagach. Jest to drugi co do wielkości europejski zbiór zmumifikowanych ludzkich szczątków. Jakoś nie mamy ochoty ich oglądać


Na tyłach kościoła znajduje się cmentarz - zaglądamy przez parkan.


Kościół św Katarzyny z XII w. uważany jest za jedną z najstarszych budowli sakralnych w mieście.


Kapucinska ulica

Nie ma nic wspólnego z cappuccino, jej nazwa pochodzi od znajdującego się tu w XVIII w. Klasztoru Kapucynów - Kapucinski samostan. Klasztor wybudowali a potem utrzymywali sami mieszkańcy miasta. Ponoć powstał w miejscu gdzie wcześniej stały miejskie szubienice. Klasztor przetrwał tylko 60 lat, potem budynek miał różne przeznaczenie, był tam i szpital i kino i przedszkole. Po II wojnie zburzono mury otaczające klasztor i założono park miejski. Obecnie w parku mieści się .

Poza najdłuższą ulicą Istrii, Vodnjan szczyci się też najkrótszą i najwęższą ulicą Istrii – może to te


Urokliwych zakątków i uliczek jest więcej – a na nich nieprzebrane tłumy turystów



Inne uliczki doprowadziły nas do przepięknych murali, czyli wielkoformatowych malowideł naniesionych na fasady budynków
Brzydkim budynkom artyści nie tylko chorwaccy – biorący udział w Boombarstick Festiwal podarowali nowy image W 2015 r. odbyła się już 3 edycja festiwalu.
Nie wszystkie murale udało nam się zobaczyć, nie wszystkie złapać w kadr. Poniżej kilka z nich.


Lokalizację i opisy murali ze wszystkich edycji w Vodnjan znajdziecie tu

Powoli zbieramy się do wyjścia z miasteczka. Mijamy młody gaj oliwny na czerwonej ziemi Istrii – bogatej w związki żelaza.


Po raz pierwszy w Chorwacji widzimy tory kolejowe i pociąg, który akurat jedzie.


Przejścia przez tory bronią szlabany po obu stronach torowiska. Naszą uwagę zwraca budynek po drugiej stronie torów. Okazało się, że to normalny dom mieszkalny.


Wracamy do auta i żegnamy Vodnjan.


cdn ...

gusia-s napisał(a):Rzeczywistość nas przygniotła.....

Dlatego tak mnie denerwuje picowanie do granic możliwości zdjęć w relacjach.
Potem na miejscu można przeżyć niezły szok...

Paczę dalej, bo mimo, że to już 4-ta strona, na Istrię dalej mnie nie ciągnie.

Byłam w 2005, mamy Istrię do poprawki, ale jakoś zawsze wygrywa coś innego

Chętnie poczytam i popacze
pozdrawiam

anakin napisał(a):

gusia-s napisał(a):Rzeczywistość nas przygniotła.....

Dlatego tak mnie denerwuje picowanie do granic możliwości zdjęć w relacjach.
Potem na miejscu można przeżyć niezły szok...

Racja, picowane fotki są miłe dla oka ale też im niedowierzam

anakin napisał(a):Paczę dalej, bo mimo, że to już 4-ta strona, na Istrię dalej mnie nie ciągnie.

Aleś uparty chyba cza coś podpicować może pociąg złapiesz

renatalato napisał(a):Byłam w 2005, mamy Istrię do poprawki, ale jakoś zawsze wygrywa coś innego
Chętnie poczytam i popacze pozdrawiam

Witaj, ojojojjj toż już 10 lat się zeszło, po takim czasie poprawka już nie przysługuje, trza zaliczać od nowa

cd. Dzień 3 – 13.07.2015 poniedziałek – daleko od tłumów i nadmorskiego gwaru

Przystanek nr 2 – Svetvinčenat lub po włosku Sanvincenti
Jadąc dalej na północ wjeżdżamy wprost do Svetvinčenat - to malutkie średniowieczne miasto położone mniej więcej w połowie drogi między Pulą a Pazinem.
Pchamy się Bunią dokąd się da wąską uliczką i tak wjeżdżamy w samo centrum – tłumy takie, że hoho – parkujemy w cieniu pod drzewkami

Przed nami - Gradski trg – plac miejski - tu jest serce miasta i najważniejsze jego zabytki - zamek, logga, kościół i renesansowe budynki mieszkalne a na środku – kamienna studnia miejska z 1808 r.

Troszkę mi się poplamił obiektyw i zdjęcia są niewyraźne .

Gradska loža – logga miejska - zachęca do wejścia otwartymi gankami i arkadami. Jedno wejście znajduje się od strony ulicy a drugie od strony placu.


Po przeciwnej stronie - Kaštel Morosini-Grimani - kamienny zamek jest najlepiej zachowanym zamkiem na Istrii i największym budynkiem w mieście. W jego wyglądzie można dostrzec weneckie akcenty. Wybudowany na początku XIII w., wielokrotnie zmieniał zarówno właścicieli - od biskupów po zamożne rody Castropola, Morosini, Grimani, jak i swój wygląd, obecnie od dłuższego czasu jest w ciągłej renowacji.
Na jego trzech rogach znajdują się wieże dobudowane w XVI w., na czwartym rogu pałac, to wszystko spięte grubymi murami.


Wieże wykorzystywano jako punkty obserwacyjne okolicy. W zamku poza pomieszczeniami mieszkalnymi mieściły się jak to zazwyczaj bywało w takich obiektach: magazyn danin, zbrojownia, pomieszczenia dla wojska oraz podziemne więzienie.

Na dziedziniec zamku wchodzimy przez bramę, nad którą umieszczony jest herb Svetvinčenat.


Widać, że odbywają się tu jakieś letnie imprezy promujące miejscową tradycję, kulturę i sztukę oraz kuchnię – ale raczej się nie załapiemy bo ekipa właśnie rozmontowuje wszystkie graty po jakiejś imprezie. Poza ekipą i nami nie ma nikogo więcej.


Chodzimy sobie po dziedzińcu swobodnie zaglądając we wszystkie zaułki.
O dziura w niebie – a raczej niebo w dziurze podobna do tej w Splicie ale trzeba uważać na głowę – to miejsce jest zajęte przez stado gołębi i miny lecą praktycznie nieustannie.


Wewnątrz, na całej długości murów tej twierdzy przebiega balkon, częściowo dostępny. Ja włażę na górę a Tom jak zwykle ucieka posadzić gdzieś d…e w cieniu.


Z balkonu strażnicy przez otwory w murze obserwowali okolicę – też sobie rzucę okiem. Całkiem ładny widoczek


I w drugą stronę - o i proszę – wiedziałam kiedy wyjrzeć – Tom kręci romansa i to z kim , tylko spuścić chłopa z oka


Ponoć na zamkowym dziedzińcu albo może na placu przed – tego dokładnie nie wiadomo, w 1632 r. spalono kobietę - Mary Radoslović uznaną za czarownicę, powodem był rzekomy romans z jednym z braci weneckiego rodu Grimani (ten od tutejszego zamku) – kto wie, historia lubi się powtarzać – lecę pilnować tego co moje

Crkva Navještenja Marijina – Kościół Wniebowzięcia NMP - Kościół parafialny z początku XVI w. wybudowany prawdopodobnie na zlecenie Grimani.


Obok kościoła malutka klimatyczna pizzeria Grimani – teoretycznie czynna od 14 ej, właśnie się otwiera. Ceny zachęcające, prawie o połowę taniej niż nad morzem wooow.


Nic jednak nie zamówimy bo dopiero rozpalają piec i musielibyśmy długo czekać, ale mają kugle – bierzemy po 2


Spacerujemy sobie beztrosko, bardzo nam się tu podoba - całe miasto jakby dla nas


Odnajdujemy bajkowy zakątek


Jest fantastycznie leniwie ale czas ruszać dalej - dochodzi 15-ta, w tym tempie to my daleko nie zajedziemy i zbyt dużo nie zobaczymy

Do wozu ...

cdn ...

cd. Dzień 3 – 13.07.2015 poniedziałek – daleko od tłumów i nadmorskiego gwaru

Po ok 4 km zainteresowała nas kolejna budowla przy drodze – no to zjazd.

Przystanek nr 3 – Crkva Majke Božje od Svetomora
To kościółek zbudowany w 1666 r. na fundamentach kościoła romańskiego z początku XII w. Kościelny ganek zdobi 8 rzeźb – ludzkie/anielskie postacie, po dwie z prawej i lewej wspierają dach, 2 po rogach i 2 na fasadzie po obu stronach wejścia do świątyni. Przed kościołem 18 m romańska dzwonnica. Kościółek zamknięty.


Nic więcej tu nie ma do oglądania .– zatem do wozu.

Przystanek nr 4 - Žminj – po włosku Gimino
Ponoć wszystkie drogi Istrii prowadzą do tego średniowiecznego miasta. Patrząc na mapę, rzeczywiście – w koło miasta drogi rozchodzą się promieniście w wielu kierunkach więc trudno do niego nie trafić .


Zatrzymujemy się dosłownie na chwilę bo czas naprawdę ucieka. Ograniczamy się tylko do ścisłej starówki gdzie stoi crkva sv. Mihovila Arkanđela - barokowy kościół parafialny św. Michała Archanioła. Obecny kościół pochodzi z XVII w., przebudowany w następnym stuleciu. Do kościoła przylega 6 kaplic bocznych i 34 metrowa dzwonnica. Nad wejściem głównym znajdują się posągi patrona.


Na terenie miasteczka zachowały się też fragmenty zamku i starej twierdzy posiadającej niegdyś liczne forty i wieże. Jedna z nich przylega do północno – wschodniego skrzydła kościoła.
Nie brakuje też popularnych w tym regionie studni miejskich.


Ruszamy dalej w kierunku Pazina.


A to co Pazinska Jama Zarekwirowana przez Lidl


Przystanek nr 5 – Lidl
Wstępujemy uzupełnić płyny i inne duperele przy okazji. Jeszcze nigdy nie szło nam tyle wody dla ochłody co na tym wyjeździe . Mimo, że dzisiejszy dzień jest chmurzasty to jest strasznie gorąco
Po shopingowym przerywniku i uzupełnieniu zapasów płynów ruszamy dalej do celu z postanowieniem nie zatrzymywania się więcej. Od razu uprzedzę, że plan ten się nie powiódł
Co prawda żal pominąć Pazin bo też zasługuje na odwiedziny ale nie da się ogarnąć tych wszystkich miasteczek w tak krótkim czasie .
Pazin w przeciwieństwie do wcześniejszych miasteczek z naszej trasy żyje intensywnie. Jest przede wszystkim dużo większy no i już nie bezludny Po II wojnie światowej był administracyjną stolicą Istrii. Poza Pazinską Jamą (tą prawdziwą of course )na pewno warto zobaczyć w nim XVI wieczny zamek wzniesiony na szczycie urwiska nad wąwozem, którym płynie rzeka Pazincina. 100 m poniżej zamku rzeka znika właśnie w Pazinskiej Jamie, skąd dalej płynie jako rzeka podziemna.
Z bólem serca odpuszczamy tę atrakcję, kierując się wreszcie do głównego celu naszej dzisiejszej wyprawy .

Cdn …