.
Spod Pałacu Dożów skierowaliśmy się na Plac Św. Marka (Piazza San Marco).
Przeszliśmy przez Piazzettę,
i na wysokości dzwonnicy ustawiliśmy się w kolejce do Bazyliki Św. Marka.
Na szczęście kolejka nie była zbyt długa i staliśmy w niej jedynie jakieś 10 minut.
Wejście do Bazyliki jest bezpłatne.
Nie wolno do niej wnosić plecaków, więc te osoby, które miały plecaki, musiały iść do przechowalni i tam je zostawić.
Ja miałam dużą torbę, którą noszę jak listonoszkę i nie było problemu, żebym z nią weszła do Bazyliki.
Przy wejściu do Bazyliki rozstawione były podesty, bowiem było tam sporo wody.
Plac Św. Marka jest najniżej położonym miejscem w Wenecji. Jak podczas przypływu woda się podnosi, to plac Św. Marka zalewany jest najwcześniej. Woda przedostaje się spod płyt i powolutku, niezauważalnie rozlewa się na cały plac. I nagle okazuje się, że tu, gdzie przed chwilą było suchutko, teraz stoi się po kostki w wodzie. Gdy po południu przechodziliśmy przez plac Św. Marka, to po wodzie nie było ani śladu. Wszystkie płyty były suchusieńkie.
Czekając na wejście do Bazyliki rozglądaliśmy się wokoło po placu Św. Marka.
Taki kształt, jak ma obecnie, plac zyskał w XV wieku. Wcześniej były w tym miejscu ogrody sióstr benedyktynek oraz liczne drewniane kramy. To budowa Bazyliki Św. Marka oraz Pałacu Dożów stała się początkiem tego miejsca, które dziś stanowi centrum miasta. Plac Św. Marka uważany jest za jeden z najpiękniejszym placów na świecie. Jest wielki. Jego wymiary wynoszą 176 metrów na 82 metry.
Wenecjanie jedynie na ten plac mówią piazza. Inne place w mieście noszą nazwy campo lub piazzale. To wskazuje, jaką rangę ma dla nich to miejsce.
Stojąc pośrodku tego placu, ma się wrażenie, że jest się w olbrzymiej sali. To otaczająca plac Św. Marka zabudowa, na którą składają się Stara i Nowa Prokuracja (Procuratie Vecchie e Nuove), Ala Napoleonica, Wieża Zegarowa (Torre del'Orologio), dzwonnica (Campanile) i Loggetta oraz ornamentalna nawierzchnia powodują takie odczucia. Jedynym miejscem, z którego otwiera się szerszy widok, jest Piazzetta, stanowiąca jakby przedpokój Placu Św. Marka.
1. Bazylika Św. Marka
2. Wieża Zegarowa (Torre del'Orologio),
3. Stare Prokuracje (Procuratie Vecchie)
4. Ala Napoleonica
5. Nowe Prokuracje (Procuratie Nuove)
6. Dzwonnica (Campanile)
7. Loggetta
8. Biblioteka (Libreria Marciana)
9. Pałac Dożów (Palazzo Ducale)
10. Piazzetta
11. Most Westchnień
12. Kolumna Św. Teodora
13. Kolumna ze skrzydlatym lwem Św. MarkaStojąc plecami do Bazyliki przed naszymi oczami wyrastała spośród płyt, którymi wyłożony jest plac Świętego Marka, potężna dzwonnica (Campanile) wraz z Loggettą, które trochę zasłaniały nam widok na plac. Ale o dzwonnicy napiszę później.
Zbliżała się dwunasta i zegar na Wieży Zegarowej zaczął wybijać godziny.
Wieża Zegarowa - Torre del'Orologio - została wybudowana w latach dziewięćdziesiątych XV wieku. Po obu stronach wieży widać niższe skrzydła, które zostały dobudowane do wieży w latach 1500-1506. Sprawia to wrażenie, jakby wraz z wieżą stanowiły jedność.
Na wieży znajduje się ogromna tarcza zegarowa, na której widać oznaczenia godzin, fazy księżyca, układ słoneczny wśród znaków zodiaku oraz kalendarz. W ówczesnych czasach to był cud techniki, który dzisiaj można by porównać do komputera. Ten skomplikowany mechanizm został wykonany przez mistrza Gian Paola Rainieriego z Reggio Emilia i jego syna. Legenda głosi, że po wykonaniu przez nich pracy i odebraniu zapłaty Wenecjanie oślepili ojca i syna, żeby nigdzie indziej nie powstało coś tak pięknego.
Nad tarczą zegara znajduje się rzeźba Madonny. W dniu Wniebowzięcia przed Madonną przesuwają się co godzinę Trzej Królowie oddając jej pokłon, a wszystko to przy akompaniamencie trąbiącego anioła.
Powyżej na gwiaździstym tle stoi złoty lew Św. Marka. Na górnym tarasie wieży stoi wielki dzwon, na którym odlani z brązu strażnicy wybijają godziny trzymanymi w rękach młotami.
Ze względu na ciemny kolor brązu, z którego zostali odlani, Wenecjanie nazwali ich Mori - Maurowie.
cdn
.png "Koneser")
tyle, że za każdym razem w innym miejscu .png "Cromaniak")
Jako pierwszy obejrzałam właśnie ten o mostach w Wenecji, a potem zaczęłam oglądać następne i to nie tylko o Wenecji, chociaż tych jest jeszcze kilka. Jak dla mnie, gościu jest rewelacyjny..png "Opiekun działu")
.png "Weteran")
. 
i tylko ten wicher za oknem 
