Maslinka na Long Island ;)

mchrob napisał(a):Nam też udało się w tym roku odwiedzić Kotor. Niestety była to jednodniowa wycieczka i nie byliśmy tam już po zmroku. A widziałem zdjęcia z oświetlonymi murami fortecznymi i jest czego żałować. Pewnie niedługo uraczysz nas takim fotami - czekam cierpliwie

Jeszcze parę odcinków, ale w końcu się pojawią

Marsallah napisał(a): Faktycznie, połączenie starych murów o różnych odcieniach zabrudzenia z niebieskimi okiennicami robi wrażenie. Piękny jest!

Też tak sądzę!

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):No i na koniec odcinka - (katolicka) katedra św. Tyfuna z XII wieku:

Św. Tyfun Czy to nie chodzi o św. Tryfona - męczennika z Azji Mniejszej

Brawo za czujność
Oczywiście po polsku Tryfon, po czarnogórsku - Tripun, a wyszło mi z tego nie wiadomo co

beatabm napisał(a):Koty
Po Twoich zdjeciach widzę że pięknie tam. Szkoda że za granicą Cro bo to niestety zdecydowanie utrudnia mi odwiedzenie tego miasta

Pływanie na wodach czarnogórskich wymaga jakichś specjalnych pozwoleń?

beatabm napisał(a):

maslinka napisał(a):

beatabm napisał(a):Koty
Po Twoich zdjeciach widzę że pięknie tam. Szkoda że za granicą Cro bo to niestety zdecydowanie utrudnia mi odwiedzenie tego miasta

Pływanie na wodach czarnogórskich wymaga jakichś specjalnych pozwoleń?

Nie jeśli czarterujesz jacht w Czarnogórze. Ale ona taka mała, nie bardzo jest sens.... a żeby wypłynąc z Cro - niestety trzeba przekraczac granicę, mieć winietę, pozwolenie, to już kłopot niestety i to dość kosztowny

No tak, to pewnie trochę kosztuje...


29 lipca (niedziela): Koty, koty, koty...

Dalej spacerujemy po Kotorze, trafiając na takie urokliwe zaułki jak ten:



Mieści się tutaj siedziba Czarnogórskiego Kościoła Prawosławnego - jednego z niekanonicznych Kościołów prawosławnych obejmującego jurysdykcją część parafii prawosławnych na terenie Montenegro.

Jest południe i dzwony zaczynają dzwonić:



Naprzeciw stoi dość ponure gmaszysko z połowy XIX wieku, w którym mieściło się austriackie więzienie:



Warto czasami spojrzeć w górę, żeby nie przegapić przerośniętego galeba :



Choć byłoby to trudne.

Mijamy jedno z wielu stoisk z magnesami:



i sklepik z suwenirami, w którym królują oczywiście wizerunki kotów; na wszystkim, co się da - na poduszkach, kubkach, koszulkach...:



Robi się poważnie :



Docieramy do placu św. Łukasza (Trg Svetog Luke), przy którym stoi neobizantyjska cerkiew św. Mikołaja z 1910 roku:



Wewnątrz możemy podziwiać imponujący ikonostas, ale jeszcze nie teraz, bo właśnie trwa ceremonia ślubna:



Wrócimy tu, a tymczasem zobaczymy drugą świątynię na tym samym placu - cerkiew św. Łukasza:



W środku jest nawet stoisko z dewocjonaliami, co jest dość częste we wnętrzach cerkwi:



Pozwiedzaliśmy trochę, pora odpocząć i koniecznie czegoś się napić, bo chociaż słońce mocno nie operuje (jesteśmy zresztą w zacienionych uliczkach), jest niesamowicie duszno. Wybór pada na The Harbour Pub znajdujący się na Pjacy od mlijeka:



I tak znajdujemy naszą ulubioną knajpkę w Kotorze, w której będziemy regularnie bywać. A to głównie za sprawą tych Koleżków, które są jej maskotkami :



Mały jest po prostu do schrupania :



Podobnie jak pyszne palačinki:



Nikšićko też niczego sobie :



Wrócimy tu jeszcze dziś wieczorem Tymczasem kontynuujemy zwiedzanie... Zaglądamy do XIII-wiecznego kościoła św. Marii (crkva Svete Marije Koleđate sa moštima Blažene Osane) wzniesionego w miejscu starej katedry:




Portret "naszego" papieża:



Zwracamy uwagę na piękne detale:



Za tą bramą jest uliczka prowadząca do głównego wejścia na mury miejskie:




Teraz tylko orientujemy się, gdzie zacząć podchodzenie. Wrócimy tu za kilka dni, oczywiście wieczorem. Do pokonania jest mniej więcej 250 metrów w pionie, więc nie będziemy się męczyć w upale. Niestety, wstęp na fortyfikacje bardzo podrożał - kosztuje teraz (w wysokim sezonie) 8 euro od osoby. Ljupka mówiła nam, że jeszcze w ubiegłym roku kosztował 3 euro. Niezła podwyżka! Mimo wszystko nie wyobrażam sobie, żebyśmy nie weszli na mury, kiedy spędzamy w Kotorze pełne 5 dni.

Na koniec odcinka tytułowe koty w różnych pozach :




Często dość karkołomnych :



Kolejny dowód na to, że kot jest cieczą

Wstawiałam już to w peloponeskiej relacji Danusi (Mikromir), wstawię i tutaj :



Kociaki są dosłownie na każdym kroku:



a taki widok to standard:



Docieramy na Trg od drva:



znajdujący się na tyłach znanego nam już kościoła św. Marii:



To, co tu zastajemy, to prawdziwy skandal - gołębie kradną kotom jedzenie, a te nic sobie z tego nie robią :



W sumie trudno się dziwić - kotorskie koty nie chodzą głodne

W następnym odcinku wyjdziemy ze starówki, a nawet dokądś popłyniemy

agata26061 napisał(a):Niezłe są te kociaki pod tą ławką, na której siedzisz... Faktycznie muszą być bardzo przeżarte skoro nie przeszkadzają im złodzieje przy ich miskach
Słodko wyglądają takie "powyciągane" na sobie

Obecności spasionych kotów w Kotorze nie odnotowaliśmy, raczej wszystkie szczupłe, ale zadbane i na pewno najedzone Dodatkowo jeszcze zagłaskiwane przez turystów

Jeszcze trzy tygodnie i też sobie pospaceruję Twoimi kotorskimi ścieżkami , a w sprawie kotów i gołębi - koty na Twoich zdjęciach zdecydowanie nie są głodne , bo w przeciwnym wypadku gołębie skończyłyby jako obiad


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Jeszcze trzy tygodnie i też sobie pospaceruję Twoimi kotorskimi ścieżkami , a w sprawie kotów i gołębi - koty na Twoich zdjęciach zdecydowanie nie są głodne , bo w przeciwnym wypadku gołębie skończyłyby jako obiad

No przecież!

Nefer napisał(a):Kotów istne zatrzęsienie, zwłaszcza na tym zdjęciu pod ławką, sporo ich się kokosi.

Koci przekładaniec Ostrzegałam , że jak dojedziemy do Kotoru, to w relacji będą głównie zdjęcia kotów

beatabm napisał(a):Koty, kotki, kociaki

Słodziaki

pomorzanka zachodnia napisał(a):Przez chwilę miałam obawy, że zamierzacie tym razem zamiast piwa napić się mleka...

To by było dla nas straszne