Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a): Minęło już południe, fajnie by więc było poleżeć na którejś z tutejszych plaż

Zwłaszcza, że po wędrówce w pełni na to zasłużyliście

dangol napisał(a):

kulka53 napisał(a): Minęło już południe, fajnie by więc było poleżeć na którejś z tutejszych plaż

Zwłaszcza, że po wędrówce w pełni na to zasłużyliście

Ja się specjalnie nie zamęczyłam tym razem ale za dużo do tego dnia się nie nakąpałam. Z utęsknieniem czekałam na uspokojenie wiatru bo niestety do wody nie wchodzę wcale gdy są za duże fale i gdy nie jest mi potwornie gorąco. A że przeważnie trafialiśmy na plaże po południu to okazji do kąpieli nie miałam zbyt często

weldon napisał(a):Niby pustkowie, ale garażyk na plaży jest

U mnie butelki, w czasie budowy drogi, na takie pręty nakładali po to, żeby się kto nie nadział.

Takie zastosowanie PETów jest w pełni uzasadnione.
Na tym pustkowiu nikt by się na to wzgórze nie zapuścił... ja zrobiłem to dlatego, bo zobaczyłem wspomniane butelki

Te łódkowe garaże można było zobaczyć w wielu miejscach na Milos. Te pewnie służyły mieszkańcom monastyru, który przed wiekami dostępny był jedynie od strony morza, właśnie z tej plaży będącej jednocześnie ujściem sporej dolinki odprowadzającej wodę z rejonu najwyższego szczytu wyspy .

Podjedziemy teraz do północnej części zatoki Triades. Bardzo kiepska, wąska, właściwie polna droga pełna kurzu tam prowadzi... jednak na końcu stoi kilka wynajętych autek . Skoro dotarliśmy, pooglądajmy więc jak tu jest.













Tak więc w sumie naliczyliśmy w tej zatoce 7 plaż z czego 4 naprawdę duże. Jednak w tym rejonie nie byłoby dobrego miejsca na nocleg, postanawiamy więc wrócić do punktu wyjścia, czyli na plażę będącą końcem naszego wąwozu.

Po drodze podziwiamy zabudowania gospodarcze na Milos



Górna część wąwozu z naprawdę sporymi drzewami, widać że wilgoci tu nie brakuje przez większą część roku.



Zostawiamy auto i obładowani rzeczami wędrujemy kawałek na plażę. Tu zostaniemy do wieczora mając za towarzyszy starszą niemieckojęzyczną parę. My w jednym kąciku plaży, oni w drugim , cisza, spokój, lekki wiatr, szum morza i wciąż sporych fal, blask słońca (przydałoby się wreszcie trochę opalić :cool), morskie kąpiele... to był bardzo miło spędzony czas

Nie bylibyśmy jednak sobą, gdybyśmy troszeczkę nie pozwiedzali... oto efekt wędrówek po niedalekiej okolicy

Przed zachodem słońca wróciliśmy do auta i przejechaliśmy kilkaset metrów na spory, wcześniej upatrzony placyk. Tu spędzimy tę noc, kolejną noc na wyspie, noc po spokojnym, dobrze spędzonym dniu. Cały właściwie dzień był już praktycznie bezwietrzny, jednak pod wieczór pojawiły się lekkie podmuchy utrudniające nieco gotowanie... zastosowaliśmy więc zmyślną konstrukcję osłaniającą butlę z naszej plażowej maty



Najedzeni, wykąpani...znów zasypiamy przed 20

Nie najeździliśmy się dziś.



A – zatoka Agios Ioannis
B – zatoka Triades



c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Piesek z noskiem, w czapeczce.

kulka53 napisał(a):Zamieszkać sobie na przykład w takim domku....
Posiedzieć na ławeczce...

Oj, jak ja Was rozumiem, chociaż mogłoby trochę mniej wtedy wiać

kulka53 napisał(a): warto znieść przejściowe trudności dla satysfakcji, dla nowych wrażeń, nowych miejsc, dla wspomnień...

A pod tym zdaniem obiema łapkami mogę się podpisać

Przepraszam za niezbyt długi i niewymagający komentarz, ale i tak się cieszę, że udało mi się trochę zaległości nadrobić i do 267 strony dojechać

pozdrawiam

DarCro napisał(a):Piesek z noskiem, w czapeczce.

Masz oko

Tymona napisał(a):Przepraszam za niezbyt długi i niewymagający komentarz, ale i tak się cieszę, że udało mi się trochę zaległości nadrobić i do 267 strony dojechać

To my przepraszamy za tyle stron


Miło znów Cię widzieć
Cieszy nas, że mimo nowych obowiązków (w pozytywnym sensie tego słowa ) i tylu innych ciekawych relacji, nie zrezygnowałaś z odwiedzin naszego wątku

Pozdrawiam

12 września, środa

Kolejny świt i znów nad nami błękit nieba z nielicznymi obłokami. Wiatr właściwie zupełnie nie dokucza, wokół nas jest cicho, pusto, kompletne bezludzie... trzeba przyznać że niezwykłe warunki można znaleźć dla siebie na Cykladach . Może trochę generalizuję, ale w końcu tu właśnie jesteśmy a przecież nie ma nawet połowy września, sezon tak naprawdę wciąż trwa.





Dziś opuścimy szutry zachodniej części Milos i wrócimy na trochę do „cywilizacji” . Właściwie to spokojnie można by spędzić w tych rejonach jeszcze przynajmniej dwa dni, można by zaliczyć najwyższy szczyt wyspy, można pojechać jeszcze dalej na północ w okolice przylądka Vani, uznaliśmy jednak że wielokilometrowe telepanie się Skodą po takich drogach jest dla nas zbyt uciążliwe . Mam nadzieję, że kiedyś nastaną jeszcze takie czasy, gdy przestanę prowadzić z nosem niemal przyklejonym do szyby wypatrując co większych kamieni albo dziur, wsłuchując się w odgłosy silnika tracącego na podjazdach moc i obroty, podczas gdy pył tumanami wpada do wnętrza przez otwarte okna... . Ciekawe tylko czy wtedy też będzie się nam tak wygodnie i komfortowo spało .

Ruszamy, po niespełna godzinie i dwóch szutrowych dniach znów pojawia się asfalt. Naszą uwagę zwraca dość nietypowy jak na Cyklady budynek:



Nieopodal znajduje się drugi bardzo znany monastyr na wyspie, Agia Marina. Spodziewaliśmy się kompleksu podobnego do Agios Ioannis, jednak to co zobaczyliśmy baaaardzo nas rozczarowało. Dopiero później wyczytałem, że monastyr został zniszczony podczas II wojny i nie odbudowano go, pozostał tylko katolikon i niewielki fragment zabudowań.







Widoki są za to całkiem niebrzydkie







Jeszcze piękniejsza jest urocza kocia rodzinka, której poświęciliśmy dużo więcej uwagi, czasu, no i oczywiście część naszych zapasów









Jeśli można powiedzieć, że Milos jest rajem dla geologów, tak Grecja, a zwłaszcza Cyklady, są rajem dla miłośników kotów .

Sprzed kościółka szutrowa droga prowadzi stromo w dół na wybrzeże wewnętrznej zatoki Milos. Jechać, nie jechać, pewnie tam nie będzie nic ciekawego.... a może będzie? Jak nie sprawdzimy, to się nie przekonamy , zjeżdżamy . W tym rejonie znajduje się nieduża laguna Rivari powstała przez dobudowanie grobli do niewielkich skałek tuż przy brzegu, oraz „miejscowość” Embourios.

Plaża Rivari może by i była dobrym miejscem na nocleg, jednak bardzo daleko jej do urody tych miejsc, które oglądaliśmy przez poprzednie dwa dni. Uznaliśmy, że i Embourios niczym nas jednak nie zaskoczy, wystarczy jak popatrzymy z daleka.















Wracamy, by po chwili wygodnie, super komfortowo, bo asfaltowo ponownie zjechać z wzniesień zachodniej Milos na wybrzeże. Nieopodal brzegu zatoki Chivadolimni na mapkach zaznaczone jest nieduże jeziorko. Podobno jest to obszar szczególnie chroniony jako siedlisko ptaków... ale chyba w innym terminie mogą one z niego skorzystać bo we wrześniu wygląda ono mało zachęcająco . Po prostu wyschło







Teraz już definitywnie żegnamy się z zachodnią częścią wyspy i zmierzamy do portu, do Adamas. Najwyższy czas zadbać o najbliższą przyszłość , czyli zorientować się w rozkładzie promowym i podjąć decyzję kiedy i czym opuścimy Milos. Jaka będzie nasza kolejna Cyklada to wiedzieliśmy już od dawna, natomiast ta na dalszą część urlopu, wymyślona wczoraj była tą, której jeszcze przed wyjazdem nawet nie rozważałem.

Może popłyniemy tym?



Może i nie , ale na pewno przyjdzie nam płynąć podobnym olbrzymem .

Wędrujemy do agencji sprzedającej bilety i dłuuugo się zastanawiamy, wypytujemy, przy okazji zyskując znacznie większą wiedzę na temat reguł funkcjonowania greckich połączeń promowych niż do tej pory mieliśmy. Teraz wiem, że i tak nie przemyśleliśmy dobrze wszystkiego, popełniliśmy błąd zakładając, że aby znaleźć się na następnej, tej wymyślonej wyspie musimy wrócić do Pireusu. Może wcale nie było takiej konieczności, a może mogliśmy popłynąć jeszcze gdzie indziej . Wyszło jak wyszło i z perspektywy czasu wcale nie żałujemy wyboru, a doświadczenia zdobyte tego pierwszego razu mam nadzieję przydadzą się podczas kolejnych wrześniowych urlopów na greckich wyspach. Bo że właśnie tam chcemy je spędzać, jesteśmy przekonani nie w 100 a w przynajmniej 1000 %

Wychodzimy z agencji z biletami na niedzielny popołudniowy rejs do Pireusu. Jesteśmy naprawdę bardzo zadowoleni, okazało się za rejs innym statkiem (Agios Georgios) innej kompanii promowej (Ventouris Sea Lines) zapłaciliśmy dokładnie 20 euro mniej niż u Nel Lines . Cena za osobę była podobna, 33 euro, znacznie taniej policzono nam za auto, tylko 62 euro. A na dodatek, w bonusie, zawiniemy po drodze na jeszcze jedną wyspę .

Właśnie teraz wymyśliliśmy sobie jeszcze coś, bardziej przyziemnego . Na nabrzeżu w porcie stało dużo jachtów, było też dużo takich specjalnie dla nich przygotowanych skrzyneczek z przyłączami elektrycznymi i z.... kranikami z wodą . Skoro załogi mogą z tej wody korzystać, czemu nie mielibyśmy skorzystać i my . Niedługo potem parę butelek ze zdatną jak się potem okazało do picia wodą wylądowało w naszym bagażniku .

Skoda na nabrzeżu w Adamas



c.d.n.

Jeśli kiedyś wybierzeny się na Milos (co wykluczone nie jest ), to dzięki tej relacji wiem, że spokojnie moglibyśmy spędzić tu caluśki tydzeń. No bo przecież wstajemy dużo później , zbieramy się też zazwyczaj powoli, a kilka z pokazanych przez Was miejsc jest takich, że spokojnie pobyt tam mógłby nam zająć cały dzień

Ciekawe, czy kolejna Cyklada spodoba mi się równie mocno?

dangol napisał(a):Jeśli kiedyś wybierzeny się na Milos (co wykluczone nie jest ), to dzięki tej relacji wiem, że spokojnie moglibyśmy spędzić tu caluśki tydzeń. No bo przecież wstajemy dużo później , zbieramy się też zazwyczaj powoli, a kilka z pokazanych przez Was miejsc jest takich, że spokojnie pobyt tam mógłby nam zająć cały dzień

Ciekawe, czy kolejna Cyklada spodoba mi się równie mocno?

Ja myślę, że na Milos spokojnie można spędzić nie tydzień, a nawet dwa, i codziennie znaleźć sobie jakieś ciekawe miejsce i inną plażę na popołudnie . Nam troszeczkę czasu jednak zabrakło by uznać, że wyspę znamy jak własną kieszeń . Najbardziej lubimy stosunkowo niewielkie wyspy, łatwiej poczuć się na nich jak u siebie w domu...

Rzeczywiście wstajemy bladym świtem , ale całość porannych czynności jak zaobserwowaliśmy trwa średnio półtorej godziny. Natomiast bardzo krótkie mamy wieczory, raz że ciemności tak szybko zapadają, a dwa, wstając wcześnie po prostu chce się nam już spać . Raz jednak przemogliśmy senność i pospacerowaliśmy po nastrojowym cykladzkim miasteczku po zapadnięciu zmroku. Tego się nie zapomina...

Mam nadzieję, że wszystkie wyspy które pokażemy Ci się spodobają

Pozdrawiam

12 września, środa c.d.

Pamiętacie Klimę? . Opisując tę „wioskę” wspomniałem, że na Milos jest jeszcze kilka jej podobnych „syrmata” , może nie tak malowniczych i atrakcyjnych, no ale są. A skoro są, trzeba do nich zaglądnąć .

Prosto z Adamas (no, może kilka zakrętów było po drodze ) jedziemy więc do pierwszej z takich miejscowości, tym razem leżącej po północnej stronie wyspy a więc narażonej na huragany meltemi. Dziś jednak jest bardzo spokojnie, żaden huragan już nie występuje .

Na Milos wszędzie jest w miarę blisko, dlatego bardzo szybko parkuję w mikroskopijnej Mandrakii. W sumie bardzo fajnie zwiedza się takie miejsca... w przybliżeniu można ująć to tak, że wysiadając z samochodu wszystko się już widziało . Może trochę przesadzam , ale zmęczyć się tu i stracić czasu nie sposób. Jest tu rzecz jasna kościółek, są 2 czy 3 tawerny, są jakieś pokoje do wynajęcia, jest też zatoczka z łódkami i garażami .