Macedonia - Sveti Naum, Ochryda

Nie ukrywam , że liczyłem na Macedonię jako pierwszą , ale decyzję podjąłeś i muszę się z nią zgodzić
Będę zmuszony czerpać z innych źródeł . . . jakoś dam radę . . .


Pozdrawiam
Piotr

W zasadzie czytam wszystko co tu przedstawiasz. Z całą pewnością pochodzą po Maderze czy Bałkanach i jest mi wszystko jedno w jakiej kolejności. Jestem pewien, że każdy czas jest dobry na poznawanie tak efektownie pokazywanych zakątków naszej ziemi. Może nie należę do często udzielających się w komentarzach, ale do czytaczy jak najbardziej. Jak siadam do jakiejś relacji to czytam ją od dechy do dechy. Nie inaczej było z nowo zamieszczonymi przez Ciebie.
Bardzo mnie zainteresowały. Życzę wytrwałości i pozdrawiam.

piotrf napisał(a):Nie ukrywam , że liczyłem na Macedonię jako pierwszą , ale decyzję podjąłeś i muszę się z nią zgodzić

Właśnie nie chcąc podejmować tej decyzji, wyjątkowo zostawiłem ją potencjalnym czytelnikom moich wspomnień.
Może nie muszę się z nią zgodzić, ale takie rozwiązanie tym razem przyjąłem.

tadeusz2 napisał(a):Życzę wytrwałości i pozdrawiam.

Witam Cię, dziękuję i - wzajemnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz, znalazłem na Twojej stronie ze zdjęciami fotki z wejścia na Magaro i była tam tablica o terenie granicznym i wymaganym pozwoleniu. Czy szlak na szczyt jest normalnie dostępny dla wszystkich?

Pudelek napisał(a):Franz, znalazłem na Twojej stronie ze zdjęciami fotki z wejścia na Magaro i była tam tablica o terenie granicznym i wymaganym pozwoleniu. Czy szlak na szczyt jest normalnie dostępny dla wszystkich?

Z informacji uzyskanych wtedy od Macedończyków, zezwolenie było wymagane jedynie w przypadku próby dotarcia na samą granicę. Wierzchołek Magaro jest odrobinę od niej oddalony, więc miał być ogólnodostępny. Dlatego mnie zdziwiła (ale nie zatrzymała) ta tablica.
Spotkałem tylko dwóch Czechów na trasie.

Magaro jest przyjemny - trasa krótka, a jeszcze można zrobić tam pętelkę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dziękuję za informację

od innej osoby, zdobywającej Magaro w tamtym roku, usłyszałem, że dość często w miesiącu lipcu i sierpniu szlak jest zamknięty z powodu zagrożenia pożarowego. Rozumiem, że podczas Twojej wędrówki takiego nie było albo wchodziłeś nań przed/po sezonie?

Pudelek napisał(a):od innej osoby, zdobywającej Magaro w tamtym roku, usłyszałem, że dość często w miesiącu lipcu i sierpniu szlak jest zamknięty z powodu zagrożenia pożarowego. Rozumiem, że podczas Twojej wędrówki takiego nie było albo wchodziłeś nań przed/po sezonie?

Byłem w maju.
Macedończycy sugerowali czerwiec z uwagi na jeszcze sporą ilość śniegu w wyższych partiach gór. Rzeczywiście, na Korabiu czy w Sar Planinie jeszcze trochę go leżało. Ale Magaro był praktycznie od niego wolny.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
Może nie muszę się z nią zgodzić, ale takie rozwiązanie tym razem przyjąłem.

To chyba nie był dobry pomysł

kaszubskiexpress napisał(a):To chyba nie był dobry pomysł

Rozumiem, że Madera nie przypadła Ci do gustu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

No, no

Jesień niebawem, więc może jednak zmienisz zdanie, czasu więcej będzie.

kaszubskiexpress napisał(a):Jesień niebawem, więc może jednak zmienisz zdanie, czasu więcej będzie.

Owszem, czasu więcej. Poza tym ta pierwsza eskapada na Maderę z uwagi na paskudną aurę wielkich plonów nie przyniosła.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pudelek napisał(a):Dziękuję za informację

od innej osoby, zdobywającej Magaro w tamtym roku, usłyszałem, że dość często w miesiącu lipcu i sierpniu szlak jest zamknięty z powodu zagrożenia pożarowego.

Byliśmy na Magaro na początku sierpnia. Sytuacja przedstawia się następująco: zagrożenie pożarowe teoretycznie jest cały czas w okresie dużych upałów, i teoretycznie jest wtedy zakaz wstępu do całego parku narodowego Galiczica. Jedno małe "ale": pomimo że w biurze PN poinformowano nas o takim zakazie, NIGDZIE na wejściu do parku nie było najmniejszej tabliczki informującej o tym, i to nie tylko przy szlaku na Magaro, ale i w innych miejscach, które odwiedzaliśmy. W tym czasie wielu turystów wchodziło na ten szczyt bez najmniejszych problemów, więc i my bez wyrzutów sumienia to zrobiliśmy, i oczywiście nie mieliśmy żadnych nieprzyjemności. Po drodze spotkaliśmy nawet grupę Holendrów prowadzoną przez parkową przewodniczkę, i tu też nic na temat zakazu nie usłyszeliśmy.

Miejscem, gdzie taki zakaz rzeczywiście jest egzekwowany, jest wyspa Golem Grad. Tam naprawdę nie da się dostać w czasie obowiązywania zakazu i nawet miejscowi właściciele łódek od razu informują, że mogą obwieźć wokół wyspy, ale nie wysadzą na niej. Co zresztą zrozumiałe - zwierzęta z wyspy w razie pożaru byłyby kompletnie bez szans, więc strażnicy tam pilnują na serio.

kurush napisał(a):Byliśmy na Magaro na początku sierpnia. Sytuacja przedstawia się następująco: zagrożenie pożarowe teoretycznie jest cały czas w okresie dużych upałów, i teoretycznie jest wtedy zakaz wstępu do całego parku narodowego Galiczica.

A swoją drogą - tam praktycznie nie ma lasów. Prawie same trawy. Jakoś do tej pory kojarzyłem wielkie pożary z terenem leśnym...

Pozdrawiam,
Wojtek

myśmy w końcu na Magaro nie weszli, z różnych przyczyn powędrowaliśmy na bliższy szczyt po drugiej stronie. Informacji o zakazie żadnych. Nota bene w górach było przyjemniej niż niżej, bo tam przynajmniej ten upał łagodził nieco wiatr.

Pudelek napisał(a):myśmy w końcu na Magaro nie weszli, z różnych przyczyn powędrowaliśmy na bliższy szczyt po drugiej stronie. Informacji o zakazie żadnych. Nota bene w górach było przyjemniej niż niżej, bo tam przynajmniej ten upał łagodził nieco wiatr.

Ja na Magaro spotkałem dwóch Czechów. Potem na przełęczy spotkałem kolejnych z tej samej ekipy - schodzili właśnie z przeciwnej strony.
Spotkanie przyniosło mi nieoczekiwany prezent - dostałem od nich sporo materiałów reklamowych o Czeskim Raju i okolicach, w tym nawet płytę DVD. Zabrali dla Macedończyków, ale i dla Polaka wystarczyło.

Pozdrawiam,
Wojtek