Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

Chętnie poczytam i popatrzę, a sam układam plan na wrześniową Kythirę .
pzdr.

O, Kythiry to już zazdroszczę. To takie miejsce, w którym mógłbym mieszkać noclegi masz już ogarnięte? Mogę się podzielić namiar i na fantastyczne Villana Studios, w których mieszkaliśmy rok temu.

Chyba wyruszymy 8 września (powrót 30.09), a na razie mam jako tako opracowane dopiero 3 pierwsze dni (Serbia, BiH, Czarnogóra, Kosowo) i zjeżdżamy na nocleg do Valbone, gdzie hotelik jeszcze nie wybrany ).
Twoją zeszłoroczną relację (podobała mi się) przejrzę jeszcze raz, bo kilka miejsc mnie zainteresowało i pewnie coś wykorzystam . Namiary na nocleg jak najbardziej pożądane, bo jeszcze nie wiem czy moja fajna miejscówka na Kythirze nie zepsuła się (czyt. za mocno podrożała ). Mimo nawału zajęć, chętnie będę zaglądać , co Ciebie tak zachwyciło na Ikarii .
pzdr.

Cześć
Ikaria w planie jest już od dawna, raz nawet byliśmy tuż, tuż od decyzji, ale wygrała wtedy inna opcja.
Na ten wrzesień najprawdopodobniej też wybierzemy Dodekanez, ale konkretów póki co nie ma... może Twoje opisy i zdjęcia przeważą szalę
Ogólnie plan miałeś super, mając 3 tygodnie i lecąc samolotem można poszaleć

24/06/18 - Dzień 1:

Jeszcze przed wyjazdem zmuszony byłem zmodyfikować plan podróży. Wszystko przez trzykrotną modyfikację rozkładu promów Blue Star.
Początkowo dotarcie do Grecji wydawało się idealne. Ateny, przesiadka na samolot na Kos i po chwili na prom na Nisyros.
Najpierw jednak przesunięto jego odpłynięcie o godzinę (to jeszcze akceptowalne), po czym ostatecznie kompania zmieniła rozkład i Blue Star miał dotrzeć na Nisyros o 3 w nocy. Słabo. Szczególnie kiedy podróżuje się z 3,5 latkiem.
Podpytałem ludzi z Nisyros jak tam dotrzeć czymś innym niż prom i rozwiązanie szybko się znalazło
Ale po kolei...

Z Wrocławia wyjechaliśmy przed 8, zależało mi na dotarciu do Raszyna (gdzie rezerwowałem parking) przed 11 tak, aby na lotnisku Chopina być nie później niż o 11. Ta część planu wyszła idealnie.
Auto odstawione, pracownik parkingu podrzuca nas do terminala i... pojawia się pierwszy problem. Chciałem nadać bagaż (na nieszczęście kupiłem dwa osobne bilety) od razu na Kos. Nigdy nie miałem problemów z łączonymi połączeniami (i to nawet przy różnych przewoźnikach) tym razem przy odprawie usłyszałem "nie da się". Trudno.
Przecież nie będę tupał nogami kiedy to i tak nic nie da. Odprawiam bagaż do Aten, tam mam półtorej godziny na przesiadkę. Powinno się udać.

Aegean Airlines, którymi podróżujemy, nie bez powodu każdego roku zdobywa nagrodę dla najlepszej lokalnej linii lotniczej. Samoloty są czyste, obsługa niezwykle uprzejma i uśmiechnięta. Jako ichniejszy "klubowicz" zamawiam dla nas posiłki specjalne w postaci owoców morza
Punktualnie po 2,5h lotu docieramy do Grecji i po 16 jesteśmy w Atenach. Jeszcze tylko bagaż, na który czekam jakieś 40 minut, biegiem na górę żeby go nadać na Kos, jeszcze tylko ponowna odprawa i security i wpadam zdyszany do Gate'u na kilka minut przed boardingiem.
No jeśli tak mają wyglądać tegoroczne wakacje, to dzięki kilka kilogramów przyda się zrzucić, ale w takim tempie do kraju wróci pół obywatela

O 18:30 lądujemy na Kos. Niestety jedynym środkiem transportu o tej godzinie (zmowa jakaś?:) ) są taksówki. Wsiadamy do jednej i po kilkunastu minutach jesteśmy w Kardamenie. Jeszcze tylko 15EUR dla kierowcy.

Wrzucamy bagaże do pokoju, szybki prysznic i idziemy na nadbrzeże coś zjeść, a przy okazji obejrzeć mecz Polaków (na całe szczęście Junior był tak padnięty podróżą, że wróciliśmy przed zakończeniem pierwszej połowy nie musząc oglądać porażki).
W międzyczasie kupuję bilety na łodzie wycieczkowe, które codziennie odpływają na Nisyros.
To jedyna opcja, by się tam dostać nazajutrz.
Wracamy do pokoju, idziemy spać. Rano pobudka i zaczynamy prawdziwy urlop. Oby bez kolejnych niespodzianek

Czekamy więc na kolejny dzień, no i na fotki

Ale jakie zrządzenie losu codziennie pracuję w Raszynie (kiedyś nawet jakieś 20 lat mieszkałam) a żeby lecieć w tym roku na urlop muszę jechać do Wrocławia

Świetnie, że już ruszasz z relacją, będzie przez najbliższe tygodnie co oglądać i czytać. Kos - może będzie naszym greckim celem już za półtora miesiąca, Nisiros spenetrowana w zeszłym roku.

MCR napisał(a):Jeszcze tylko bagaż, na który czekam jakieś 40 minut, biegiem na górę żeby go nadać na Kos, jeszcze tylko ponowna odprawa i security i wpadam zdyszany do Gate'u na kilka minut przed boardingiem.
No jeśli tak mają wyglądać tegoroczne wakacje, to dzięki kilka kilogramów przyda się zrzucić, ale w takim tempie do kraju wróci pół obywatela

Trudne początki, ale doświadczenia Ci nie brakuje więc poszłooooo wszystko sprawnie. Nie zazdroszczę tego stresowania się.

25/06/18 - Dzień 2:

Na Nisyros docieramy o 10:30. W porcie czeka już na nas auto, które wcześniej zamawiałem. Pakujemy bagaże i ruszamy do Pali - tutaj, w Mammis Apartments spędzimy kilka najbliższych dni.



Dlaczego Nisyros? Ta wyspa, nie wiem dlaczego, fascynowała mnie od lat. Nigdy nie było mi tu jakoś po drodze - w tym roku było podobnie. Planowałem północny Dodekanez, a ten wulkan leży na południe od Kos.
Na szczęście udało się ogarnąć połączenia.
Od niej chcieliśmy też zacząć - nie ma tu powalających plaż, choć przyzwoite są, plan był więc taki, żeby przez pierwszych kilka dni urlopu trochę pozwiedzać, przyzwyczaić się do słońca a i przy okazji odpocząć.
Zacząć żyć - Kefi

Joanis - sympatyczny właściciel Mammis Apartments, prowadzi nas do studia, rozpakowujemy się i ruszamy do Mandraki - "chory" wyspy.

Zostawiamy auto na parkingu w okolicach portu i ruszamy zwiedzać.



Choć Mandraki nie przypomina "cykladzkich" chor, to jest tu naprawdę uroczo



szczególnie, że (w teorii) cała trasa od portu aż do Kastro z Panagia Spiliani, jest wyłączona z ruchu kołowego (zakaz nie dotyczył mieszkańców )



Można więc było wpuścić się w wąskie uliczki i próbować zgubić.



Skoro więc tu jesteśmy, to obieramy sobie za cel właśnie Panagia Spiliani, mając nadzieję na możliwość zwiedzania również Kastro



Z tej strony Mandraki przypomina trochę małą wenecję na Mykonos



Po drodze zatrzymujemy się w piekarni i kupujemy jakieś przekąski. Obsługująca nas kobieta zachęca do odwiedzenia pobliskiej plaży - Chochlaki



jak zdecydowana większość tutaj - wypełnionej czarnymi kamyczkami. Spokojnie tutaj, ale nie planujemy dziś plażowania.

Dobrze oznaczona droga wspina się do góry schodami i prowadzi nas do wejścia do tutejszego Monastyru



jeszcze tylko rzut okiem na Mandraki



i zwiedzamy okolice



Wewnątrz niestety nie można robić zdjęć, a wszystkie ścieżki prowadzące do murów Kastro były zamknięte bramami.
Kościół jest dostępny dla zwiedzających od 10 do 15, wejście bezpłatne.
Zbudowany przez Rycerzy Świętego Jana na początku 14 wieku góruje nad Mandraki. Największa część klasztoru zbudowana jest w jaskini (stąd nazwa Spiliani). Wewnątrz można oglądać piękne ikonostany.
Fajnie też jest tam odpocząć (chłodno ) po upale. Łapiemy trochę sił i wracamy inną drogą do samochodu



Jedziemy do pokojów coś zjeść. To jednak nie koniec dzisiejszej wycieczki, minęła dopiero 13

25/06/18 - Dzień 2:

Po 15, najedzeni, wskakujemy ponownie do auta i jedziemy w kierunku ponownie w kierunku Emporios. Paliwa w teorii mam wystarczająco, więc plan jest taki, żeby zatankować dopiero w drodze powrotnej.
Wyspa duża nie jest, jednak wzniesienia szybko rewidują spalanie i kilka km przed miejscem docelowym zmuszony jestem zawrócić. Za duże ryzyko wracania na oparach
Zatem dojeżdżamy do głównej drogi i kierunek Mandraki. Tuż przed Loutra znajduje się jedyna na wyspie stacja paliw.



Tankujemy i zmieniam trochę trasę - jedziemy na plażę Lies zerknąć, czy nadaje się ona do potencjalnego leniuchowania.
Uwag brak, jeśli zdecydujemy się któregoś dnia poleżeć i popływać, to przyjedziemy właśnie tutaj. Wprawdzie pobliska tawerna jest jeszcze (już?:) ) zamknięta ale zawsze można przecież zabrać napoje ze sobą.
Szkoda czasu na zachwyty - na pewno tu wrócimy. Tymczasem powrót i kierunek Nikia.



Nikia to urocza miejscowość, jedna z 4 zamieszkanych na wyspie. Wg różnych danych mieszka tutaj około 50 osób.
Białe domy, płaskie dachy, kolorowe drzwi i okiennice. Bajka. Do tego wąskie uliczki prowadzące do tutejszej platia zwanej Porta.



pech - trafiliśmy akurat na wycieczkowe tłumy. Trzeba będzie sprawdzić w porcie o której odpływają statki z Kos (bo o której przypływają to już wiemy ).

Pogoda, mało słoneczna z chmurami, zachęca do spacerów. Z Nikia roztacza się piękny widok na kratery



kręcimy się we trójkę - z małżonką i juniorem - po okolicach.





Chciałem dojść do położonych kilkaset metrów dalej ruin wiatraków, ale byliśmy zbyt wycieńczeni i dniem i podróżą.
Nikia zachwyciła. Jest tak mała, pełna wąskich uliczek, że choć zgubić się tu raczej nie można, to jednak spędzić ogrom czasu szwędając się powoli tu i tam jak najbardziej. Już jestem pewien, że Nisyros był dobrym wyborem.
Wracamy do auta, chciałem jeszcze odwiedzić tutejsze muzeum wulkanologiczne, ale było już zamknięte.
Zamieniamy się miejscami i małżonka siada za kierownicą.
Krętą, wąską asfaltową drogą zjeżdżamy na poziom morza.
To Avlaki. Jeszcze tylko spacer brukowaną ścieżką



i jesteśmy na miejscu



Avlaki, w co dziś trudno uwierzyć, był jeszcze w latach 50tych głównym portem Nikii. Tutaj cumowały statki, z których rozładowywano towary dostarczane do Nikii.
Obecnie służy nielicznym jako kąpielisko, a tylko opuszczone ruiny przypominają czasy jego świetności.
Lubię takie miejsca - zapomniane, z historią.





Jest już prawie 18, pora wracać do pokoju, robiąc jeszcze jakieś zakupy na kolację i śniadanie. Pierwszy dzień wakacji za nami.

Pierwszy dzień jest zawsze dla mnie najbardziej ekscytujący
ładne widoczki

26/06/18 - Dzień 3:

Statki wycieczkowe z Kos, z których wysypują się jednodniowi "zwiedzacze" Nisyros, przybywają o 10:30. Uwzględniając czas "wyładunku" oraz dojazdu, spodziewaliśmy się pierwszych turystów w okolicach kraterów nie wcześniej niż koło 11:30-12.
Po śniadaniu ruszamy zatem oglądać główną (a już z pewnością jedną z "must see") atrakcję wyspy.

O 8 meldujemy się obok Stefanosa. Ta godzina ma jeszcze jedną zaletę - budka, w której sprzedawane są bilety, jest zamknięta. Zatem zwiedzanie mamy bezpłatne

Zejście w dół krateru Stefanos na własną odpowiedzialność:



Stefano, to jeden z 10 kraterów na Nisyros. Jest zdecydowanie najbardziej znany i popularny, co wynika zarówno z jego dostępności (najłatwiej tam dotrzeć) jak i wielkości



na dole wszelkie co bardziej niebezpieczne miejsca, z których albo wydobywa się para (o uroczym zapachu siarki ) albo z niestabilnym podłożem są odgrodzone sznurkiem i barierkami



Nie oznacza to jednak, że można tam biegać. Trzeba naprawdę uważać. Wulkan jest wciąż czynny, choć w stanie spoczynku, i chwila nieuwagi może skończyć się poparzeniem.
Krater zapadł się po dwóch erupcjach - 15 i 25 tyś lat temu. Nic nie wskazuje na to, żeby w najbliższym czasie "atrakcja" się powtórzyła
Na dole przez chwilę byliśmy sami. Na spokojnie obeszliśmy krater, zrobiliśmy kilka zdjęć, a w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na kawę w otwierającej się właśnie tutejszej kantynie.
Chwilę później ruszamy do kolejnych atrakcji centrum Nisyros - kraterów Aleksandros oraz Polyvotis



ścieżka jest dobrze widoczna i łatwa, choć niewielu turystów tu dociera. A szkoda, bo widoki są piękne



Obok Aleksandros jest Polyvotis i mały Polyvotis, a także Achilleas i Logothetis.
Dwa kolejne leżą pod Nikia, do której udajemy się ponownie

Miejscowość jednak oglądamy tylko z góry



nie mogłem jednak odpuścić ponownego zobaczenia kraterów z tego miejsca



Jednym z najlepszych punktów widokowych jest tutejszy Profitis Ilias, dziś zasłonięty chmurami.



Obok znajduje się też opuszczony monastyr Agios Ioannis Theologos, który można oglądać jedynie z zewnątrz



Opuszczając Nikia zjeżdżam po drodze do kolejnego monastyru - również wyglądającego na niezamieszkałego. To Panagia Kira



z tym miejscem związana jest jedna z zagadek Nisyros. Teoretycznie, wg mapy, prowadzi stąd gruntowa droga, która kończy się przy plaży Lies.
Potwierdza to Google Earth, jednak zdaniem pracownika wypożyczalni aut - to tylko piesza ścieżka. Gdybym miał auto 4x4 to chętnie sprawdziłbym to samodzielnie. Na 99,99% jest ona przejezdna, w każdym razie zarówno odcinek w okolicach monastyru - który dobrze widać z góry, jak i ten widoczny z Lies na to wskazują. Kiedyś to sprawdzę
Tymczasem docieramy do Emporios. Najmniejszej zamieszkałej na Nisyros. Na stałe mieszka tu kilka osób - reszta, po trzęsieniu ziemi w 1933r, przeniosła się w większości do Mandraki.
Zostawiamy auto na parkingu i odwiedzamy tutejszą - naturalną saunę



duszno i parnie ponoć w znacznej części tutejszych domostw znajdują się takie sauny.

Emporios jest dla mnie najbardziej urokliwym miejscem na wyspie. Łączy opuszczone miejsca z odnowionymi



znajdują się tutaj dwie doskonałe tawerny, my siadamy w "To balkoni"



po krótkim posiłku, najedzeni i napojeni, kontynuujemy zwiedzanie





i docieramy do położonego na skraju Agios Athanasios - odgrodzonego i zamkniętego



Emporios zostało uznane za obiekt o szczególnej wartości architektonicznej i jest chronione zarówno przez Ministerstwo Kultury, jak i Ministerstwo Środowiska. Tutejsze wzgórze zajęte jest przez ruiny zamku



do którego oczywiście idziemy



schodami do nieba



Widać stąd całą okolicę



Tutejsze Kastro pochodzi prawdopodobnie z 13-14 wieku i założone zostało przez Joanitów i posiadał funkcję osady obronnej.
Dziś niewiele tutaj pozostało



a jedynym odnowionym budynkiem jest pochodzący z 13 wieku bizantyjski Taxiarchi Michali (Kościół Michała Archanioła)





Niewielka Emporios pochłania nam niemal połowę dnia. Wracamy jednak do auta i jedziemy na spacer do Mandraki.
Jeszcze tylko wizyta w tutejszym muzeum archeologicznym





które obok ekspozycji z różnych epok prezentuje mapę znalezisk. Ta zachęca mnie to odwiedzenia dwóch bardzo starych kościołów, znajdujących się w zachodniej części wyspy.
Ale to już jutro, będziemy mieli auto 4x4...

27/06/18 - Dzień 4:

Dziś zmiana auta. Zostawiam małego Seata i powinien na mnie czekać Jimny 4x4. Jeśli ktoś się zastanawiał albo miał jakiekolwiek wątpliwości co do przydatności tego auta, to odpowiedzią będą wąskie, strome drogi niektórych części Grecji (i nie tylko ).
Lubię ten pojazd, bo choć mały zapewnia poczucie bezpieczeństwa. W każdym razie jadąc Jimnym nigdy nie zastanawiałem się, czy droga przede mną jest przejezdna, czy też nie. Po prostu nią jechałem
Dziś jednak niespodzianka. Zamiast 4x4 czeka na mnie Ignis. Ładny, nowy, pachnący nowością ale bez napędu na 4 koła.
Dramatu nie ma, poza jedną drogą z Panagia Kira do Lies, o której już pisałem, raczej nie sądzę aby gdziekolwiek 4x4 byłby tutaj przydatny.
Jest pochmurno ale wyboru nie mamy. Ruszamy.
Mijamy Mandraki i wąską betonowo-asfaltową drogą dojeżdżam do kolejnego Monastyru na wyspie. Evangelistria.



Poza tym, że jest zamknięty (jak chyba każdy tutaj) to niczym się nie wyróżnia. No może poza tym, że startują stąd ścieżki prowadzące w góry - w stronę Nymfios, Profitis Ilias i do Emborios. O ile tą ostatnią zainteresowany nie byłem - jest ponoć mocno zniszczona, o tyle Nymfios i dalej Profitis Ilias był na mojej liście miejsc do odwiedzenia.



ale nie teraz. Pogoda nie zachęca - jest mocno pochmurno, a wyżej być może pada. Albo więc uda się wieczorem, albo przy kolejnej wizycie na Nisyros.
Zawracamy i kierujemy się w stronę Paleokastro, będącym w starożytności akropolem Nisyros



Budowany od VI do IV wieku pne, położonym na wzgórzu z widokiem na Mandraki. Jest to jeden z najlepiej zachowanych starożytnych twierdz jakie widziałem w Grecji. Ładnie odnowione mury oraz wieże, z których sześć stoi po południowej stronie, a po wschodniej stronie znajdują się dwie kolejne.
Prace archeologiczne nie zostały zakończone. Wewnątrz twierdzy odkopano jeszcze wczesnochrześcijańską bazylikę, na odkrycie pozostaje zaś całe miasto, które było chronione przez mury.






Wracamy do głównej drogi, mijamy heliport i po jakimś kilometrze kończy się asfalt i zaczyna przyjemny szuter



gruntowa, czasem bardziej kamienista, zachodnia droga Nisyros prowadzi przez dawne terenu uprawne. Ponoć ta część wyspy słynęła z winorośli i owoców, po których dziś nie ma śladu.
Widać jedynie budowane tarasy uprawowe i kilka kapliczek



bardzo zależało mi, żeby odwiedzić Panagia Faneromeni - bizantyjską kaplicę. Niestety mimo dobrej mapy nie odnalazłem początku ścieżki do niej. Podobnie z drugim miejscem - Siones. Archeologiczne znaleziska z obu oglądaliśmy wczoraj w muzeum.
Szkoda, jest to jednak kolejny powód by wrócić kiedyś na wyspę (a przy okazji - oba miejsca oznaczyłem sobie już na google earth .
Tymczasem mijamy kolejną kaplicę



i docieramy do pięknego (tak, tak. Opuszczonego i zamkniętego) Moni Stavros





miałem w planach zjechać jeszcze do Aghia Irini, ale...od dłuższego czasu wskaźnik paliwa pokazywał zasięg bliski zeru. To oznacza, że trzeba było dotrzeć jak najszybciej do stacji benzynowej.
Nie planowałem jeszcze jednego przejazdu tą drogą. Zostawiam więc zachodnią część Nisyros i oznaczam ją jako nieodkrytą.
Na kolejny raz

27/06/18 - Dzień 4:

Co można robić przez dalszą część dnia?
Na pewno zatankować auto i odwiedzić przy tej okazji Mandraki, zanurzając się w tutejszych uliczkach



Można też odwiedzić Loutra, które lata świetności mają za sobą. Tutejszy kompleks "thermal spa" dziś popadł w ruinę







Wracamy na chwilę do pokojów





uwielbiam to miejsce. Z noclegami trafiliśmy w przysłowiową "setkę".
Ponieważ pobyt na Nisyros zbliża się do końca, a ja i tak wiem, że nie zobaczyłem tutaj wszystkiego co chciałem, postanawiamy podjechać na plażę.
Najpierw jednak krótki przystanek w uroczej Panagia Thermiani. Kaplica została wybudowana w miejscu starożytnych łaźni rzymskich. Ich pozostałości widać w sklepieniu



w widocznej "grocie" znajduje się źródło wód termalnych.



Stąd jeszcze tylko kawałek do Lies



bardzo długiej i piaszczystej



z której to rozpoczyna się kilometrowy szlak do najładniejszej na wyspie Pachia Ammos. Ścieżka jest dobrze widoczna, choć momentami bardzo wąska i przerażająca



sama plaża wynagradza trud wycieczki. Dotarliśmy tutaj z 3,5 letnim dzieckiem, więc można, choć trzeba uważać. Jest stromo, jest wąsko.
A plaża? Urocza



pełna "wydm"



niestety, czego nie mogę odżałować, wszystko co służyć miało kąpieli zostało w pokojach. Szkoda, bo tutaj chętnie byśmy pozostali.
Skoro jednak trzeba wracać, to jedziemy do na kawę do Nikia
Parkuję auto



i wąskimi uliczkami





mijając gospodarzy



docieramy do "porta" - samego centrum miejscowości. Tutejszego "platia"



Siadamy w kafenionie



i leniwie delektujemy się widokami





Oczywiście nie mogłem pominąć tutejszego "punktu widokowego" na stefanosa



Bardzo zależało mi również na dotarciu do widocznego w oddali wiatraka



nie dostałem na to jednak zgody od małżonki następnym razem!

jeszcze tylko minięcie tutejszego strażnika



i wracamy na późny obiad oraz zwiedzanie "naszego" Pali. Kolejny cudowny dzień na Nisyros.

28/06/18 - Dzień 5:

Nisyros opuszczamy promem Dodekanisos Seaways. Punktualnie o 11:20 wsiadamy na pokład, by półtorej godziny później dotrzeć na Kalymnos.
Robi wrażenie. Ogromne. Mamy jednak zaledwie trochę ponad godzinę, więc z portu udajemy się do najbliższego kafenionu i szybko uzupełniamy płyny.
W pobliżu wypatruję jeszcze wytwórnię gąbek, którą odwiedzamy i robimy nieplanowane zakupy, będące równocześnie pamiątkami dla znajomych.



Kilka minut po 14 przypływa drugi katamaran 12NE. Jeszcze tylko godzina i wysiadamy na...Lipsi! Spędzimy tu najbliższe 3 noce

29/06/18 - Dzień 6:
Są takie miejsca, które kocha się z czasem. Są takie, które wydają się obojętne. Są wreszcie i takie, które zachwycają od samego początku, mimo iż wydają się niepozorne.
Lipsi dla mnie była strzałem w dziesiątkę i cieszę się, że akurat ją wybrałem na najbliższe dni. Do samego końca walczyła z Arki i Agathonisi, które muszą jednak poczekać na odkrycie.

To niewielka wyspa, raptem około 16km^2 zamieszkiwana przez około 800 mieszkańców. Choć położona bardzo blisko Patmos, Leros i niewiele dalej od Kalymnos, to jest tu spokojnie.
Doskonale trafiliśmy również z noclegami - zamieszkaliśmy w apartamencie położonym na dachu, dzięki czemu mamy na "własność" ogromny taras z pięknym widokiem na nadbrzeże z portem, a także niemal całą Chorio - zwaną po prostu Lipsi. Jedyną zamieszkałą osadę na wyspie



Dzień zaczynamy od krótkiego spaceru, dzięki któremu dowiemy się jak w tym gąszczu wąskich uliczek trafić ponownie do naszego apartamentu.







Odwiedzamy tradycyjną, wiejską (miejską?) piekarnię, robimy małe zakupy i wracamy do pokoju na śniadanie