Na Greckie Wyspy i nie tylko 2008-2022.

kmichal napisał(a):Również się przyłączę do życzeń ...

Ja też

Pozdrawiam

longtom napisał(a):Piękny wiek droga młodzieży

Najlepszego.

arabesqa74 napisał(a):Bo to bardzo dobry "rocznik"!
100 życzę!
Ps. Witaj w klubie

kmichal napisał(a):Również się przyłączę do życzeń ...
Również potwierdzam, że to najlepszy rocznik ...

ajdadi napisał(a):Ja też
Pozdrawiam

Młodzież nieustająco, rocznik najlepszy, ale troszkę wolniej mógłby ten czas lecieć.

Dziękuję i Pozdrawiam

...40 - kiedy to było... oj już dawno. Masz rację, czas leci za szybko!

Najlepszego

pozdr

Jak zwykle ciekawy pomysł na przystanek w drodze powrotnej
Trochę szkoda Edessy, myślę że wodospady też byłyby atrakcją dla dzieciaków (i nie tylko), ale masz rację, pod koniec urlopu chęć i zapał do zwiedzania już jakby nieco mniejsze

Czyli już po 40... witamy w klubie

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Czyli już po 40... witamy w klubie

Co więcej - istnieje życie po 40...

Wszystkiego dobrego KOL.

Pozdrawiam

No to spóźnione życzenia! Zdrowia i mnóstwa wyjazdów w piękne miejsca!
U mnie wśród znajomych też w tym roku wysyp czterdziestek ja jeszcze mam czas (nie tak dużo... ), ale jak widzę obecnych czterdziestolatków, to naprawdę nie ma się czego obawiać w dzisiejszych czasach "czterdziestka" to nowa "trzydziestka"

KOL napisał(a):Jaką mieliśmy okazję do świętowania, można się domyślić oglądając zdjęcie poniżej.

Życzenia 120 lat !!!

KOL napisał(a):Młodzież nieustająco, rocznik najlepszy, ale troszkę wolniej mógłby ten czas lecieć.

Najbardziej dłużą się lata gdy dzieci są małe. Nie napiszę niczego odkrywczego ale teraz to dopiero zacznie lecieć. Dlatego życzę Ci również dużo wolnego czasu na planowanie kolejnych urlopów i realizowanie planów.

janusz.w. napisał(a):...40 - kiedy to było... oj już dawno. Masz rację, czas leci za szybko!

Najlepszego

pozdr

Dawno? Przynajmniej na zdjęciach nie widać.

Dzięki

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Jak zwykle ciekawy pomysł na przystanek w drodze powrotnej
Trochę szkoda Edessy, myślę że wodospady też byłyby atrakcją dla dzieciaków (i nie tylko), ale masz rację, pod koniec urlopu chęć i zapał do zwiedzania już jakby nieco mniejsze

Czyli już po 40... witamy w klubie

Pozdrawiam

Trochę tej Edessy żałuję, wiem, że wodospady spodobały by się dzieciom (i nie tylko ), ale trudno. Była to jedna z ostatnich szans na wakacjach kiedy mogliśmy poobijać się trochę, zbliżał się nieuchronnie czas powrotu do pracy.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Co więcej - istnieje życie po 40...

Wszystkiego dobrego KOL.

Pozdrawiam

Istnieje Właśnie niedawno się o tym przekonałem .

Dzięki

Pozdrawiam

Magda O. napisał(a):No to spóźnione życzenia! Zdrowia i mnóstwa wyjazdów w piękne miejsca!
U mnie wśród znajomych też w tym roku wysyp czterdziestek ja jeszcze mam czas (nie tak dużo... ), ale jak widzę obecnych czterdziestolatków, to naprawdę nie ma się czego obawiać w dzisiejszych czasach "czterdziestka" to nowa "trzydziestka"

Dzięki. Nowa trzydziestka albo jeszcze lepiej, druga dwudziestka .

Pozdrawiam

Lidia K napisał(a):
Życzenia 120 lat !!!

Najbardziej dłużą się lata gdy dzieci są małe. Nie napiszę niczego odkrywczego ale teraz to dopiero zacznie lecieć. Dlatego życzę Ci również dużo wolnego czasu na planowanie kolejnych urlopów i realizowanie planów.

Dziękuję. Mi czas zaczął bardzo szybko lecieć jak skończyłem 30 lat, nie wiem kiedy te dziesięć lat przeleciało.

Pozdrawiam

Dołączam się do życzeń - Samych fantastycznych podróży, zdrowia i nieustającego poczucia humoru...

Życie zaczyna się po 40 -tce...zobaczysz

Joan65 napisał(a):Życie zaczyna się po 40 -tce...zobaczysz

Mam wielką nadzieję, że tak właśnie jest.

Dziękuję i Pozdrawiam

20 Maj

Wypoczęliśmy sobie trochę w Loutraki, mogliśmy więc ruszyć w dalszą drogę. Kolejny etap podróży nie był zbyt długi, niecałe 200 kilometrów, a prowadził do Albanii. Tego po prostu nie mogliśmy sobie odmówić, w końcu kraj ten jest w tytule wątku. Nie pojechaliśmy tam tradycyjnie w drodze do Grecji, postanowiliśmy więc choć kilka dni pobyć w Albanii w drodze powrotnej.


Przed wyjazdem jeszcze rzut oka na ośnieżone góry Voras na granicy grecko-macedońskiej.




Początkowo lokalnymi drogami, a potem drogą 2 E86 pojechaliśmy w kierunku Floriny, a potem do przejścia granicznego Krystallopigi–Bilisht.











Przed granicą krótki postój na małej stacji benzynowej.




Granica





Przez przejście Krystallopigi–Bilisht przejeżdżaliśmy kiedyś w środku nocy, wtedy było zupełnie pusto, tym razem przejazd też nie trwał długo, raptem kilka minut. Dużo większa kolejka była w drugą stronę.




Po Albańskiej stronie charakterystyczna dla tego kraju stacja benzynowa.



Zaraz za Bilisht skręciliśmy w prawo, myślałem, że uda nam się dotrzeć do naszego celu nad Jeziorem Prespa trochę na skróty. Początkowo wydawało się, że nam się to uda, co prawda droga stopniowo robiła się co raz węższa, ale jednak ciągle była asfaltowa. Niestety w miejscowości Rakicke asfalt nagle się skończył. Jeden z mieszkańców wioski pokazał mi, że naszym pojazdem dalej nie przejadę, prawdę mówiąc, widząc stan dalszej drogi (szkoda, że nie zrobiłem jej zdjęcia), nawet nie miałem zamiaru próbować. Trzeba było zawrócić.















Kiedy jechaliśmy z powrotem do drogi Bilisht, zatrzymała nas Policja, z uwagi na to, że Jezioro Prespa jest jeziorem leżącym u zbiegu kilku granic, tych patroli było dosyć sporo. W naszym przypadku jednak kontrola ograniczyła się do spojrzenia na naszą tablicę rejestracyjną i kiwnięcia nam, że mamy jechać dalej.

CDN

20 Maj c.d.

Wróciliśmy do głównej drogi do Korcy, a z niej na wysokości miejscowości Zemblak skręciliśmy na dobrze oznakowaną, wyremontowaną SH79, prowadzącą do Jeziora Prespa i macedońskiej granicy.









Do Macedonii jednak jeszcze nie jechaliśmy, skręciliśmy w kierunku brzegu jeziora do miejscowości Liqenas, macedońska nazwa Pustec, skąd już bardzo blisko było do naszego kolejnego już miejsca noclegowego w Zaroshke, po Macedońsku Zronsko. Nazwy w dwóch językach są tu nieprzypadkowe, niemal wszyscy ludzie, których tam spotkaliśmy byli Macedończykami.





Nie można było nie znaleźć położonego przy drodze Bar Restorant Hotel „Aleksandar”, (facebook), gdzie mieliśmy się zatrzymać.





Wyspa Maligrad, jeden z głównych powodów, dla których przyjechaliśmy do Zaroshke.




„Zielone” widoki z okna restauracji.





Posiedzieliśmy chwilę w restauracji, na dłuższą wizytą przyszła pora nieco później, musieliśmy poczekać na przygotowanie dla nas pokoju, który jak się okazało, zlokalizowany jest kilkaset metrów od restauracji. Z tego co było widać to pokoje znajdujące się nad restauracją jeszcze nie były skończone. Na początku było trochę kłopotu z dogadaniem się, ale macedoński pochodzenie naszych nowych Gospodarzy, pozwoliło w końcu porozumieć się z nimi w naszym ojczystym języku.
Dzieciom bardzo przypadł do gustu wystrój restauracji.





Pokój był skromny, no ale właśnie tego się spodziewaliśmy, nie o luksus tu chodziło.




Rozpakowanie potrzebnych na jedną noc rzeczy nie trwało długo. Chwilę zastanawialiśmy się co zrobić z resztą dnia, byliśmy umówieni z naszymi Gospodarzami na rejs na wyspę Maligrad, ale popołudniowa pora i dosyć zachmurzone niebo skłoniło nas do przełożenia wycieczki na dzień następny. Zamiast tego zrobiliśmy sobie krótki rekonesans po Zaroshke, a wieczór postanowiliśmy poświęcić na kontynuację urodzinowych obchodów w Restauracji „Aleksandar”.














Stare prawie walące się domy mieszały się z zupełnie nowymi, ale generalnie Zaroshke sprawiało wrażenie „końca świata”. Strasznie lubię takie miejsca.




W tym „gustownym” zielonym budynku spaliśmy.






Ulice wioski mają nawet swoje nazwy.









Wieczór, który spędziliśmy w restauracji Aleksandar w Zaroshke, był jednym z najlepszych, jak nie najlepszym wieczorem na naszych wakacjach. Bardzo sympatyczni, Gospodarze, dobre jedzenie (i nie tylko jedzenie ), o cenach nawet nie ma co pisać. Do pokoju wróciliśmy już długo po zmroku ze śpiewem na ustach .










Maligrad, nasz następny cel.





Dzieciom też się podobało.



CDN

Ty w Albanii czułeś się jak w Macedonii
my z kolei w Glumovie w Macedonii jakbyśmy byli w Albanii
Fotki fajne,a takie "metropolie' na wakacjach bardzo lubimy

Pozdrawiam

... mnie też się podoba ... ... fajna "dziura" ...

A, to taki tym razem przystanek w drodze powrotnej
Albania musowo, wszak tytuł wątku zobowiązuje

Już jedną prespańską wysepkę mogliśmy dzięki forum pozwiedzać, to widzę, że teraz będzie czas na drugą .