Małe i duże bałkańskie podróże :-)

[kulka53]

Wyjeżdżając z Pargi zaglądamy jeszcze do dość dużej zatoki położonej już niedaleko drogi Igoumenitsa-Preveza. Oczywiście jest tam stromy zjazd w dół kończący się ładną plażą z parasolkami i barem. To nie dla nas, ale wiem, że w tej samej zatoce można byłoby znaleźć i inne, całkiem ustronne plaże, tyle że dostępne szutrem. Jednak nasze plany na dziś nie obejmują pozostania w rejonie Pargi, jedziemy dalej............



c.d.n.

[plavac]

Troszeczkę zapachniało Dalmacją w Pardze.
Rzeczywiście śliczna osada.

[mariusz-w]

"longtom"

"plavac"

Pawle !!!

Jesteśmy "za"
Bo też jesteśmy pod wrażeniem

Bardzo Wam dziękuję za te miłe słowa i niezasłużone zaszczyty ...

Nie taki był mój zamiar ...

Pawle przepraszam ... relacja biegnie dalej, a ja zamieszanie sprawiam !

... ale parę słów muszę ...

... może trochę się wytłumaczę.

Jak wspomniałem to tylko hobby i to właściwie dzisiaj mniej pielęgnowane.
Lata "świetności" tych zainteresowań to dekady 80 i 90 lat. Wówczas z uwagi na miejsce zamieszkania (a właściwie dwóch po sobie następujących miejsc) miałem możliwości stworzenia skalnych ogródków. Ta możliwości tak mnie "pochłonęła", że sprowadzałem najpierw wszelką dostępną literaturę (a było z tym kiepsko) a następnie "organizowałem" roślinki. Wiązało się to z różnymi sposobami ich pozyskiwania ... gdyż na naszym rynku nie istniały wówczas sklepy, hurtownie, miejsca by się w nie zaopatrywać.
Nawiązałem kontakt z biliniarzami z Polski, Czech, Austrii i dzięki tym kontaktom kolekcja roślin skalnych w dwóch kolejnych moich ogrodach była całkiem imponująca.

W stanie wojennym to nawet przed milicją musiałem się tłumaczyć (Poczta Polska doniosła !), co to takiego dostałem w paczce przesłanej przez poznanego korespondencyjnie hobbistę z Austrii ... a były to bulwy Cyklamena bluszczolistnego i kłącza Obuwika (taki storczyk ). Ostatecznie uwierzyli, że to tylko kwiatki.

Przyjemność sprawiało mi obserwowanie roślin, stwarzanie im warunków zbliżonych do tych w naturze , np. specjalne mieszanki gleby etc. Oczywiście starałem się o nich jak najwięcej dowiedzieć , poznać/zapamiętać nazwy oryginalne, łacińskie, potoczne.
W związku z różnymi życiowymi zmianami ogrody te musiałem opuścić , ale "lubość" do roślinek została.
Teraz dzięki Waszym cro-plowym relacjom, fotkom a także naszym górskim podróżom ... ponownie mam kontakt z tymi często rzadkimi i wyjątkowymi roślinkami !
Wiedza moja jest jednak "wybiórcza" a i świat roślin nawet tylko tych górskich przeogromny.

Sam mam często kłopot z określeniem tak dokładniej co jest co !

Dziękuję Wam jeszcze raz za miłe słowa ... chyba zapiszę się na jakiś kurs dokształcający ... aby w przyszłości jakiejś wpadki nie było.




Wracając do relacji ... pogoda się poprawiła ! ... zaraz południowo się zrobiło !!!

Pozdrawiam.

[Renatka66]

Widzę kulko53 ,że zbliżasz się powoli do naszej ulubionej plaży w okolicach Prevezy. Trafiliśmy tam niejako z przymusu. Nasi znajomi mięli mała stłuczkę i musieliśmy gdzieś dwie noce przespać, czekając na naprawę (tak przy okazji: ubezpieczyciel dobrze się spisał).
To była moja pierwsza noc na campingu od 20 lat. Wypożyczyliśmy dla naszej młodzieży jeden duży namiot, jakieś dwa "na wszelki wypadek" mieliśmy i daliśmy radę. Dzieciaki były zachwycone.
Plaża z cudownymi malutkimi kamyczkami zrekompensowała nam wszelkie niegodności. Prawie zero ludzi i kąpiel do zachodu słońca
Pozdrawiam jadę dalej z wami.

[kulka53]

Troszeczkę zapachniało Dalmacją w Pardze.

No faktycznie, tak trochę się tam czuliśmy, położenie miejscowości jest niezwykle malownicze. Do szczęścia brakowało tylko prawdziwej starówki, kamiennych dalmatyńskich domostw i zaułków .

relacja biegnie dalej, a ja zamieszanie sprawiam !

Mariuszu, nawet tak nie myśl

Każde uzupełnienie relacji jest bardzo mile widziane, a Twoje wstawki botaniczne tym bardziej .
Podczas naszych wyjazdów dużą uwagę zwracamy na zmiany w roślinności w zależności od strefy klimatycznej, odległości od morza, wysokości npm. Jeszcze kilka lat temu nie mieliśmy pojęcia jak to jest, jak naprawdę wygląda "roślinność śródziemnomorska" o której tylko słyszeliśmy. Nawet i teraz spacerując po miasteczkach czy idąc gdzieś pod górę, mówimy do siebie "o, popatrz, takie kwiatki to już były tu czy tu" albo "no takiego kwiatka to jeszcze nie widzieliśmy" . To samo dotyczy drzew czy krzewów.

A hobby Twoje mi osobiście bardzo się podoba, bo jak mówię, w pewnym stopniu oddaje i nasze zainteresowania.

ogrody te musiałem opuścić

Zdaję sobie sprawę, że nie było to ani łatwe, ani przyjemne, zostawić coś, czemu poświęciło się tyle czasu, pracy, także i finansów

chyba zapiszę się na jakiś kurs dokształcający ... aby w przyszłości jakiejś wpadki nie było.

Nawet jakby się przytrafiła..... nie myli się ten, który nic nie robi

zbliżasz się powoli do naszej ulubionej plaży w okolicach Prevezy

Ciekawe której
Mówisz o kempingu ..... może okaże się, że wylądowaliśmy całkiem niedaleko , bo.....

Prawie zero ludzi i kąpiel do zachodu słońca

.......warunki jak widzę podobne

Pozdrawiam

[kulka53]

Dzień dwunasty, 15 września c.d.


Przepięknie poprowadzona jest ta droga którą jedziemy dalej na południe. Wspaniałe widoki na lazurowe morze, błękitne niebo nad nami, pachnące pinie, piękne góry i nad samym morzem i nieco dalej od niego..... cudownie jest w tej nadmorskiej Grecji . No ale 10 km szybko mija i już jesteśmy we wsi Mesopotamos położonej przy delcie rzeki Acherondas (to wg mitologii jedna z rzek opływających Hades) . Nieopodal wioski, na wzgórzu znajdują się ruiny słynnej wyroczni zmarłych zwane Nekromanteion. Wyrocznia działała już w IX w p.n.e. gdyż wtedy opisał ją Homer w Odysei. Pielgrzymi chcący dowiedzieć się co nastąpi w przyszłości składali ofiary i po długotrwałym procesie oczyszczania fizycznego (przebywanie w ciemności i izolacji) i duchowego (polegającego na poście i na zażywaniu środków halucynogennych dostarczanych przez kapłanów wyroczni) mogli spotkać się z duchem przodka (czyli z kapłanem opuszczanym do świątyni za pomocą specjalnego mechanizmu windy) i uzyskać odpowiedź na zadane pytanie. Ruiny odkryto dopiero pod koniec lat 50-tych XX w. pod pochodzącym z XVIII w. klasztorem Jana Chrzciciela, który, podkopany, obecnie stoi na grubej betonowej podbudowie.

Wstęp do ruin kosztuje zaledwie 2 euro a miejsce jest naprawdę warte odwiedzin. Największe wrażenie robią mury, zbudowane z wielokątnych, ściśle do siebie dopasowanych kamieni. No i ze wzgórza pięknie widać nieco oddalone w tym miejscu od morza góry .

[kulka53]

[kulka53]

c.d.n.

[kulka53]

Dzień dwunasty, 15 września c.d.

Po zwiedzeniu Nekromanteionu najwyższy czas na znalezienie sobie jakiejś fajnej plaży na spędzenie dzisiejszego popołudnia. Jest naprawdę gorąco, temperatura dochodzi do 30 stopni, ale też czasu mamy sporo, dopiero minęło południe. Pierwsze miejsce gdzie spodziewaliśmy się coś znaleźć, plaża za wioską Valanidodrachi nie było odpowiednie, już z daleka widzimy przy niej sporo budynków i także ludzi. Dlatego jedziemy dalej.......pierwszą miejscowością jest Loutsa a za nią, dalej na południe, wg mapy, googlowych wydruków i przewodnika ciągnie się nieprzerwanie około 40 km pasmo piaszczysto-żwirowych plaż , nie ma szans byśmy czegoś dla siebie tu nie znaleźli .



Wolno jedziemy wzdłuż dość ściśle zabudowanego wybrzeża, jedna miejscowość praktycznie przechodzi w drugą a położone są już właściwie na prawie płaskim terenie, góry i wzgórza są nieco dalej od wybrzeża. Okolica w związku z tym nie jest szczególnie malownicza, ale też brzydko tu wcale nie jest. Zaskakują nas niesamowite, zupełne prawie pustki, w środku upalnego dnia na plażach ludzi jest jak na lekarstwo .

[kulka53]

Nieśpiesznie jedziemy dalej i dalej aż w końcu...... jest, miejsce, które bez pudła można nazwać dla nas idealnym.......mianowicie jest to opuszczony i nieczynny kemping niedaleko miejscowości Kanali .

W lesie nad samym morzem są tylko resztki dawnych kempingowych budynków, recepcji, toalet i innych domków. Łatwo można zajechać nad sam brzeg morza samochodem. Gdy to zrobiliśmy, okazało się, że nie tylko my wpadliśmy na ten genialny pomysł , zresztą kawałek wcześniej, przed kempingiem na otwartej przestrzeni widzieliśmy kilka stacjonujących na dziko kamperów.

Cofam kawałek i po odrzuceniu z drogi paru gałęzi i kamieni zajeżdżam na skraj kempingowego terenu na wyżej położone miejsce , kiedyś były tu chyba najlepsze parcele, może dla przyczep? . W każdym razie będzie to idealne miejsce dla nas, w cieniu wielkich drzew, z dala od innych w podobny sposób spędzających wakacje ludzi . Szybko łapiemy potrzebne na plaży rzeczy, coś do przegryzienia, picia i już po chwili rozkładamy się na sympatycznym żwirku nieopodal naszego samochodu.

[kulka53]

Reszta dnia to oczywiście błogie lenistwo , wylegujemy się, czytamy przewodniki, troszkę przysypiamy na słoneczku, no ale oczywiście pławimy nasze ciała w krystalicznie czystej i ciepłej wodzie Morza Jońskiego . Nie jest tu tak urokliwie jak przedwczoraj na albańskiej plaży w pobliżu Ksamil, nie jest też całkiem pusto, ale nie ma to znaczenia...... ważne że jest wspaniale, ciepło na powietrzu i w wodzie, możemy odpocząć i swobodnie poopalać się do woli. Tak spędzane wakacje dla nas są REWELACYJNE



Po paru plażowych godzinach, przed zapadnięciem ciemności zbieramy się by spokojnie i bez pośpiechu ugotować sobie coś dobrego do zjedzenia, potem kroję też albańskiego melona który aż tu przyjechał w boxie . A jeszcze później, po zapadnięciu zmroku, Małgosia mając za towarzyszy statyw i mnie wybiera się na fotograficzne łowy
















A dziś przejechaliśmy mniej więcej tyle



c.d.n.

[plavac]

Ogromnie podoba mi się to Twoje " REWELACYJNE"
Wyobrażam sobie Ciebie/Was , kiedy pisząc relację powracają wspomnienia tego wieczoru ( i innych chwil ) i budzi się radość, że było tak pięknie i jednocześnie bezsilność, że nie wiadomo, jak to wyrazić - i stąd te duże litery
W każdym razie, gdy to czytałem, poczułem się "wewnętrznie uśmiechnięty"

Poza tym chciałem jeszcze powiedzieć, że zawsze fascynują mnie ogromne kamole stawiane jedne na drugich przez ludzi w zamierzchłych epokach i zawsze sobie myślę, jak oni to robili bez dźwigu i koparki; ale potem przychodzi refleksja - przecież nie mieli komórek, laptopów, telewizji, internetu etc. etc. czyli ... mieli mnóóóóóósto czasu

pozdrawiam

P.S. Mariuszu - ty się nie dziw Milicji ! W takich bulwach mogła być śmiertelna trucizna, co dodana do sieci wodociągowej zabiłaby miliony ludzi i sparaliżowałaby gospodarkę socjalistyczną !!! Uczyli nas o tym na zajęciach wojskowych ! Co prawda, miał tą truciznę wydzielać straszny skorupiak "botulina", ale czy przeciętny obywatel wiedział, czym różni się skorupiak od bulwy - o laseczce jadu kiełbasianego nie wspominając ?

[kulka53]

i budzi się radość, że było tak pięknie i jednocześnie bezsilność, że nie wiadomo, jak to wyrazić - i stąd te duże litery

Hmmm.... nic tu dodać, nic ująć, trafiłeś w samo sedno
Tak naprawdę gdybym chciał wyrazić tę radość o której wspominasz, połowa relacji musiałaby być napisana dużymi literami , a już na pewno te fragmenty dotyczące popołudni i wieczorów na plażach

No ale niestety, na forum nie należy za często wciskać capslocka

fascynują mnie ogromne kamole stawiane jedne na drugich przez ludzi w zamierzchłych epokach i zawsze sobie myślę, jak oni to robili bez dźwigu i koparki

Właśnie w tym i w następnym miejscu które odwiedziliśmy taka refleksja nas dopadła..... bo nie dość, że trzeba było te głazy obrobić, dopasować i na sobie poukładać, to przecież jeszcze najpierw trzeba je gdzieś w górach wyciąć ze skał i zwieźć na plac budowy . Może i czasu mieli sporo, ale i tak podziwialiśmy ciężką pracę tych żyjących przed wiekami ludzi

Pozdrawiam

[mariusz-w]

P.S. Mariuszu - ty się nie dziw Milicji ! W takich bulwach mogła być śmiertelna trucizna, co dodana do sieci wodociągowej zabiłaby miliony ludzi i sparaliżowałaby gospodarkę socjalistyczną !!! Uczyli nas o tym na zajęciach wojskowych ! Co prawda, miał tą truciznę wydzielać straszny skorupiak "botulina", ale czy przeciętny obywatel wiedział, czym różni się skorupiak od bulwy - o laseczce jadu kiełbasianego nie wspominając ?

... taaaa ... wiele "świetnych pomysłów" w swoim życiu na pewno obserwowaliśmy.

Zadowolony "choć" jestem, że "nie załapałem" się na SP lat pięćdziesiątych i np. zbieranie stonki !
Ale schrony (podobno) przeciwatomowe na zajęciach wojskowych zwiedzałem.



Pozdrawiam.

[kulka53]

Dzień trzynasty, 16 września

Wybrzeże greckie nas nie zawiodło nie dość, że spędziliśmy wczoraj przyjemne popołudnie na fajnej plaży, to jeszcze kolejny dzień wstał pogodny i gorący. Miejsce noclegowe było super, mimo pozornej bliskości ruchliwej drogi, drzewa i krzewy skutecznie eliminowały nadmierny hałas. Ten stary kemping został niegdyś urządzony wśród bardzo dorodnych eukaliptusów i pachnących pinii. Z eukaliptusów zwisały kawałki łuszczącej się kory a z pinii spadały ogromne szyszki. Kilka takich szyszek zabraliśmy ze sobą do domu . Mając w pamięci opisy meeg z tych okolic, trochę obawialiśmy się komarów, jednak widocznie we wrześniu już ich nie ma wcale, albo bardzo mało, tak, że na szczęście wcale nie dawały się nam we znaki.
Wczorajsze leniuchowanie na plaży i wyczytywanie czego się tylko da z przewodników, zaowocowało lekką zmianą planów na dziś. Zamiast jechać od razu na południe, najpierw troszeczkę się jeszcze cofniemy na północ