Dziurki... czyli Brač i Istria 2015

yzedef napisał(a):Ja też się bardzo cieszę na tę relację!

Liczyłam na to, że tu zajrzysz i bardzo się z tego cieszę.
Postaram się mówić prawdę lub prawie prawdę o wyspie...

Nefer napisał(a): Pewnie coś znanego się zobaczy, ale liczę także na coś nowego, nieznanego.

Nie wiem, czy sprostam temu zadaniu, bo Brač jest na forum bardzo szczegółowo opisany, ale mam nadzieję, że będzie po prostu przyjemnie.

...



Jedno krótkie zdanie wypowiedziane przez Piotra zawisło nagle w powietrzu i kołysało się nad ogryzionymi niestarannie kostkami kurczaka. Zapadła długa i ciężka jak rozpalone lipcowe powietrze cisza... Posmutniały głosy ptaków ukrytych w cieniu piniowych gałęzi, cykady prawie pomyliły rytm, a pasmo gór na horyzoncie zamgliło się ze zdumienia...




Każdy w milczeniu zadawał sobie proste pytanie: dlaczego?...









_______________________________________________________________________________


Dziękuję

Gdy wiosną 2014 roku snułam pierwsze nieśmiałe plany związane z Bračem 2015, moją uwagę przyciągnęła Povlja. W pierwszej chwili wydała mi się za duża – w końcu ma aż 3 konoby, 2 markety, pocztę i kiosk z pamiątkami – ale wkrótce odkryłam, że można się zaszyć w jej spokojniejszych rejonach. Ponieważ niektórzy użytkownicy forum znaleźli się tak uprzejmie, iż spenetrowali te okolice dość dokładnie w sezonie 2014 (i to łącznie z moimi upatrzonymi wstępnie domami ), bardzo pomogli mi podjąć ostateczną decyzję – i to jedynie słuszną. Dziękuję Stasiek18, rbandula, anakin. Wielkie dzięki dla wszystkich, którym chciało się napisać relacje z Povlji i/lub odpowiadać na moje liczne pytania: Elimar, zack, nerowie, CROberto i wielu innych.


.

Podróż


Ruszamy więc. Jest niedziela 5 lipca 2015, raczej jeszcze rano. Tym razem wybieramy podróż ze Śląska z międzylądowaniem w okolicach Ptuja (apartamenty Topaz – fajne), a następnego dnia jedziemy już prosto do Splitu. Tam, w pośpiechu, z jęzorem do pasa biegnę do kasy po bilety i wkrótce jest ta pierwsza od niepamiętnych czasów chwila na relaks na wypasionym promie do Supetaru. Czuję już wakacje. Poprzednie tygodnie, ba, miesiące, spędziłam w wiecznym biegu od jednej sprawy do kolejnej, a ich kaliber chwilami przygniatał mnie nie do zniesienia. Postanawiam, że podczas wakacji na Braču nigdzie nie będę się spieszyć. Będę leniuchować do obrzydzenia i oglądać tylko te miejsca, na które naprawdę mam ochotę, bez presji, że cokolwiek muszę. Dotrzymam tego postanowienia.

Żegnamy Split – jeszcze tu wrócę.



Przed nami wyłania się kraina wakacyjnych obietnic i nadziei.

...kraina wakacyjnych obietnic i nadziei ...brzmi cudnie
Kocham tą wyspę, będę zaglądać

Hej

Braca nigdy dosyć ... a Povlja super miejscówka .

AniaJ. napisał(a):Kocham tą wyspę

Nie dziwię się.
Zapraszam.

Buber napisał(a):Braca nigdy dosyć ... a Povlja super miejscówka .

Też tak myślę.
BTW - dzięki raz jeszcze za spisanie Twoich wspomnień z tej wyspy. Telefon do Zorana bardzo się przydał.

Mikromir napisał(a):...
BTW - dzięki raz jeszcze za spisanie Twoich wspomnień z tej wyspy. Telefon do Zorana bardzo się przydał.

Cieszę się ...
Z Zoranem to jest tak, że nawet nie trzeba iść do jaskini - tzn. Zmajeva Spilja jest sprawą drugorzędną ...
Istotne są historie przez niego opowiadane, różne nawiązania do kultury antycznej i prasłowiańskiej - niesamowita sprawa. Chętnie go jeszcze posłucham.

Buber napisał(a):Z Zoranem to jest tak, że nawet nie trzeba iść do jaskini - tzn. Zmajeva Spilja jest sprawą drugorzędną ...
Istotne są historie przez niego opowiadane, różne nawiązania do kultury antycznej i prasłowiańskiej - niesamowita sprawa.

Dokładnie. Nadal jestem pod wrażeniem jego opowieści, których słuchałam ze szczeną do ziemi. Jeszcze o tym napiszę w relacji. Naprawdę chętnie pokonałabym trudy tej drogi raz jeszcze, żeby tego posłuchać i z nim porozmawiać.

Mikromir napisał(a):Postanawiam, że podczas wakacji na Braču nigdzie nie będę się spieszyć. Będę leniuchować do obrzydzenia i oglądać tylko te miejsca, na które naprawdę mam ochotę, bez presji, że cokolwiek muszę.

To jest dla mnie esencja wakacji

Danka, bardzo się cieszę, że jednak się zdecydowałaś. Będę tu stałym gościem.
Zdjęcia przepiękne

maslinka napisał(a): Będę tu stałym gościem.
Zdjęcia przepiękne

Dziękuję. Bardzo się cieszę, że tu jesteś. Rozmijałyśmy się na Braču, to spotkamy się chociaż w relacjach.

Podróży cd.

Będzie na początku głównie dużo słów, bo w tym roku ociągałam się dość długo z wyjęciem aparatu z bagażnika - przecież nigdzie mi się nie spieszyło.



W Supetarze zatrzymujemy się na chwilę, by zjeść późny obiad w jakiejś knajpce przy plaży. Pierwsza cytrynowa lemoniada – niebo w gębie. Odtąd cała trójka dzieci będzie domagać się do picia wyłącznie swojej „cytryniady”, ale żadna już nie będzie tak dobra, jak ta pierwsza.

W międzyczasie moja sześcioletnia córka dokonuje tegorocznych zaślubin z Jadranem na supetarskiej plaży, pozwalając jego falom obmyć swój kuperek wraz ze spodenkami. Jako że chwilowo mąż kategorycznie odmawia dokopywania się do suchych ciuchów w gęsto zapełnionym bagażniku, w stanie mocno zawilgoconym ruszamy do Povlji. Są wakacje - wyschnie po drodze...

Wleczemy się dostojnie główną drogą za jakimś posapującym i przeciekającym vatrogasci. No i wtedy się zaczyna.
- Czy ta droga musi być taka kręta?
- Chyba mi nie wspominałaś, że trzeba będzie jechać aż tak pod górkę?...
- Myślisz, że ten wóz strażacki niedługo się podda i zatrzyma? Już się wlecze 20km/h.
- Wiesz, chyba już nie lubię tej wyspy.

Czyli generalnie jak zwykle. Nic nie mówię – droga (całkiem porządna) z Supetaru jest wprawdzie kręta i początkowo pod górkę, ale przecież daleko jej do niektórych meandrów trasy (starej) koło Jelsy czy jakości nawierzchni w okolicach Sučuraju na Hvarze. Przebiegając przez wyspę, nie jest też niestety aż tak bardzo widokowa jak niektóre odcinki głównej hvarskiej drogi, choć miejscami bywa ładnie. Moje pierwsze wrażenie z tej drogi i sporej części wyspy - monotonia krajobrazu... Pinie, makia, krzaczory, kamieniołomy...



Jedziemy i jedziemy, a Povlji nie widać. To minus jej położenia – hen daleko w okolicach wschodnich krańców wyspy – przez co dojazd do najbardziej interesujących zakątków Brača jest wydłużony.

GPS usiłuje wpuścić nas w maliny skierowując w jakąś stromą uliczkę w dół do Selcy, ale nie dajemy mu się. Zjeżdżamy grzecznie zakrętasami do Povlji (małżonek za kierownicą milczy, tylko czasem ciężko wzdycha – bardzo go lubię ), wjeżdżamy w stosowną ulicę – jedną z główniejszych, ale szału ni ma – i za kościołem skręcamy w prawo, potem za boiskiem w lewo.



W tym momencie słyszę:
- Ale ty wiesz, co robisz?

Spoko, że wiem. Osobiście, z pomocą Staśka, przygotowałam szczegółową mapkę dojazdu dla całej ekipy – będzie nas około 15 luda plus półroczny niemowlak, łącznie 4 rodzinki. Mapka była super – tylko wszyscy jakoś inaczej sobie tę drogę wyobrażali... Ten rozdźwięk między wyobrażeniem a rzeczywistością sprawił, że zamiast ufnie podążyć za mapą tą drogą:



wpakowaliśmy się na wprost w czyjeś podwórko – było szerzej.... Po chwili już wiedzieliśmy, że to błąd. Zawracamy więc i jedziemy jak mapka prowadzi, gdy nagle...



Godność organizatora wczasów i głównego mapkowego nie pozwala mi zadzwonić do reszty ekipy (są już na miejscu) z pytaniem o dojazd , więc wysiadam z samochodu i pieszo sprawdzam trasę. Nie mamy kwadratowych kółek, więc droga w lewo odpada:



No risk, no fun – jedziemy prosto pod górkę wąską drogą między murkami, w gracją omijając wbity w beton słupek...



I już po chwili możemy bezpiecznie wylądować na małym parkingu przy drodze, jakieś 200m od apartmana:



Widok z niego przedni:



Dalej idziemy pieszo drogą prowadzącą mocno w dół – tylko nasz gospodarz był na tyle odważny lub beztroski, by swoim starym mercedesem podjechać pod sam dom, żeby zawieźć bagaże. Dla nas, ludzi prawie równin , stromizna jest zbyt duża.



Cały opis trasy ma charakter ostrzegawczy dla ewentualnych pytający o namiary.


Ekipa (która w komplecie przeszła te same momenty zawahania parę godzin wcześniej) czeka na nas już od rana tutaj:



Cały dom dla nas (gospodarze uprzejmie udostępnili nam nawet swoje wakacyjne mieszkanie i odpłynęli na ląd) – to duży komfort. Pomieszczenia w trzech mieszkaniach (4+3, 2+2, 2+2) są nieduże (postępująca miniaturyzacja – mruknął mój szesnastolatek), ale nowocześnie urządzone. 3 tarasy i balkon są niezastąpione. Pralnia przy tej ilości dzieci (łącznie 8 sztuk) też się przyda. Wokół zieleń, kwiaty, dźwięk cykad i śpiew ptaków. Aha, jeszcze ten niesamowity, oszałamiający zapach rozgrzanej żywicy, za którym bardzo tęskniłam, zaskoczył mnie swoją intensywnością.





Chyba nam będzie dobrze w tym zakamarku przy zatoce Tičja Luka...




.

Mikromir napisał(a):Nie wiem, czy sprostam temu zadaniu, bo Brač jest na forum bardzo szczegółowo opisany, ale mam nadzieję, że będzie po prostu przyjemnie.

Z pewnością będzie przyjemnie. Z pewnością też coś nowego się pojawi, bo tak jest w każdej relacji .

Ja też się zapisuję na te dziurki

lotnikwsk napisał(a):Ja też się zapisuję na te dziurki

Fajnie choć na Pelješcu też dziur nie brakuje.

Pięknie tu