Chorwacko-czarnogórska relacja krakusów. Powrót po latach

krakusowa napisał(a): Po wojnie światowej most nazwano imieniem Principa – zamachowca, który zastrzelił arcyksięcia Ferdynanda.

W czasach, kiedy młodzież opowiadała się albo po stronie poppersów, lub też punkowców byłem zdeklarowanym "Republikaninem". Ucząc się wówczas w Szprotawie na moście machnąłem swoją grzywką sięgającą już brody prawie i moje nowe okulary zamordowałem zrzucając je w toń rzeki. Niestety nie doczekałem się nazwania mostu moim imieniem, no ale wojny z tego i też nie było
Siedzę i czekam na więcej....

widzę, że zajrzałem w odpowiednim momencie...dołączam do grona czytelników

te kiero napisał(a):

krakusowa napisał(a):

te kiero napisał(a):Jak Saraj... to oczywiście jestem i podziwiam, miło znów zobaczyć kąty, po których się chodziło,
a restoran pierwsza klasa

Witaj Prezesie
Mam cichą nadzieję, na członkostwo w Klubie
Wiele inspiracji czerpałam właśnie z relacji klubowiczów

mówisz i masz: wpis klubowiczów i samej relacji już jest - bo widzę, że zdjęcia ciekawe i pewnie komuś się przydadzą

Dzięki za przyjęcie do grona miłośników Sarajewa

beatabm napisał(a):Spóźniona dosiadam się i zwiedzam z Wami, zwłaszcza Czarnogórę

Witaj, u mnie też będzie rejs

Abakus68 napisał(a):

krakusowa napisał(a): Po wojnie światowej most nazwano imieniem Principa – zamachowca, który zastrzelił arcyksięcia Ferdynanda.

Niestety nie doczekałem się nazwania mostu moim imieniem, no ale wojny z tego i też nie było

I bardzo dobrze

Abakus68 napisał(a): Siedzę i czekam na więcej....

Już zaraz wkleję następny odcinek

słoma79 napisał(a):widzę, że zajrzałem w odpowiednim momencie...dołączam do grona czytelników

Witaj, masz super wyczucie

Przypomnę że jesteśmy nad rzeką Mijacką


Po drugiej stronie rzeki widać charakterystyczny budynek

To Gradska vijećnica.


Dawniej w tym budynku zbudowanym w XIX wieku w stylu mauretańskim był ratusz, potem parlament a następnie Biblioteka Narodowa.
Jest jednym z symboli miasta i smutnego czasu w historii Sarajewa czyli ostatniej wojny. Podczas oblężenia miasta był wielokrotnie ostrzeliwany. W sierpniu 1992r. spłonął, a wraz z nim cały księgozbiór (ponad 3 mln dzieł), w tym bezcenne 1000-letnie manuskrypty żydowskie i arabskie.
Przypomina o tym tablica na fasadzie budynku

Budynek odrestaurowano i obecnie ponownie mieści się tu sarajewski ratusz

Wejście do środka jest możliwe po zakupieniu biletów wstępu. My odpuszczamy i idziemy dalej.
Na szczęście przestaje padać.

I tu muszę wtrącić kilka słów na temat mojego aparatu fotograficznego i jakości zdjęć.
Niestety, krótko przed wyjazdem na urlop, aparat upadł mi na ziemię i od tej pory ma kłopoty z uzyskaniem dobrej ostrości przy zdjęciach robionych z użyciem zooma i przy pogodzie barowej.
Zauważyłam to dopiero na urlopie, tym razem nie zabrałam drugiego aparatu.
I tak część zdjęć z Sarajewa ( Czarnogóry też ) musiała odlecieć w kosmos.
Jest pretekst by tam wrócić.

Przed nami następna sarajewska "perełka"



Inat kuća inat to starosłowiańskie słowo oznaczające upór i przekorę.
Tak więc budynek można nazwać "domem przekory" lub "upartym domem"
Z tym domem, w którym obecnie mieści się restauracja wiąże się ciekawa historia.
Pewnego czasu władze Sarajewa chciały wznieść nad brzegiem rzeki budynek miejskiego ratusza.
W tym miejscu było kilka prywatnych domów. Władzom miasta udało się odkupić wszystkie domy za wyjątkiem jednego.
Właściciel tego domu nie przyjmował żadnej oferty ze strony miasta, twierdził, że nie ma takiej ceny, za którą pozwoli zburzyć swój dom. W końcu, po wielu ,wielu dniach negocjacji zgodził się na przeniesienie domu na drugi brzeg Mijacki. I tak cegła po cegle wzniesiono jego dom i stoi on do dnia dzisiejszego.
Obok domu znajduje się łączący dwa brzegi rzeki most Šeher-Ćehaja, wybudowany 1585 r.

Sarajewo jeszcze przed nami więc z miłą chęcią oglądam

Beata W. napisał(a):Sarajewo jeszcze przed nami więc z miłą chęcią oglądam

Ja mam jeszcze pewien niedosyt, za 1,5 dnia nie byliśmy w stanie zobaczyć wszystkich ciekawych miejsc.
Więc może kiedyś znów tam się pojawimy Kto wie.......

Jestem, ...trochę ponad tydzień spóźnienia, ale dotarłem.

i kierujemy się w stronę browaru

I to jest słuszna koncepcja na początek zwiedzania.
Bo trzeba mieć do tego siłę.

Tak swoją drogą to ze zwiedzania najbardziej lubię restauracje

Chętnie podłączam się do relacji

krutom napisał(a):Jestem, ...trochę ponad tydzień spóźnienia, ale dotarłem.

Witaj Tomku jak to mówią... lepiej późno niż wcale

krutom napisał(a):

i kierujemy się w stronę browaru

I to jest słuszna koncepcja na początek zwiedzania.
Bo trzeba mieć do tego siłę.

Oj tak, intensywne zwiedzanie jest bardzo wyczerpujące
Poza tym trzeba uzupełniać płyny

krutom napisał(a):Tak swoją drogą to ze zwiedzania najbardziej lubię restauracje

My też lubimy lokalne knajpki, bo przecież trzeba też poznać ichniejszą kuchnię

Endrju napisał(a):Chętnie podłączam się do relacji

Witam Cię serdecznie

Przed nami Baščaršija – główny bazar (targ) miejski w Sarajewie, położony na tamtejszej starówce.

Bazar ma wielowiekową tradycję. Zaaranżowany jest na planie okręgu (nazwa pochodzi z języka arabskiego i oznacza właśnie krąg). Zabudowany kamiennymi, masywnymi kramami, z których wiele dysponuje własnymi podwórkami. Obiekt służył wyłącznie handlowi – nie był zamieszkały w nocy. Pilnowali go wtedy specjalnie wyznaczeni strażnicy – pasvandžije, pobierający pokaźne haracze od kupców, którzy zapomnieli zamknąć swój kram (pilnowali go wtedy rzetelnie przez całą noc). Na terenie obiektu panowało specjalne prawo targowe. Centralnym punktem bazaru jest Sebilj – charakterystyczna studzienka wyglądem przypominająca grzybek, będąca pozostałością po jednym z pierwszych europejskich wodociągów.
za wikipedią
Baščaršija to wąskie uliczki wypełnione po brzeg małymi kramami i warsztatami, sprzedającymi głównie pamiątki , kafejki, bary. Wschodni klimat w su Europy.
Być w Sarajewie i nie zobaczyć Baščaršiji to jak być w Rzymie i nie widzieć papieża ( chociaż ja tak kiedyś miałam )

Rzeczywiście niesamowicie klimatycznie wygląda ten targ

Dochodzimy do głównego placu zwanego Placem Gołębim, pewnie z powodu wielkiej na nim ilości gołębi ,
Na placu stoi piękna studnia o ażurowej konstrukcji –Sebilj- ostatni fragment wodociągu zbudowanego w XVI w. To w tym miejscu powstał kiedyś turecki bazar, łaźnie, meczet i pałac, czyli „saraj”, od którego miasto wzięło swoją nazwę.



Oryginalna studnia, która stała w innym miejscu zbudowana została w czasach panowania tureckiego (połowa XVIII w.), niestety wytrzymała tylko sto lat, po czym spłonęła w miejskim pożarze. Odbudowano ją (w nieco innym kształcie, w stylu mauretańskim )i przeniesiono na obecne miejsce już w czasach austro-węgierskich (1891 r.).
Sarajewo przed zimową olimpiadą podarowało kopię zabytku Belgradowi, a w 2006 r. Turcji.
A my chłoniemy Baščaršiję tylko szkoda, że nad naszymi głowami wiszą ciężkie chmury

beatabm napisał(a):Rzeczywiście niesamowicie klimatycznie wygląda ten targ

Bazar jest rzeczywiście klimatyczny.
Niestety zdjęcia nie oddają atmosfery bazaru.

Bazary mają to do siebie, że ich klimat tworzy tak naprawdę społeczność sprzedających a nie kupujących (może tylko czasem nazwa sama jakby kieruje nastrój w stronę... _ np. Tandeta - Kraków). Takie jest moje zdanie, człowieka, który liznął również w swoim życiu bycia taką straganową "przekupą". Bazary wyglądają inaczej z zewnątrz, dla turysty, inaczej od środka. Ale czy tak, czy tak, zdjęcia są zawsze tylko dokumentem wyglądu - duszy nie da się sfotografować... Może to i dobrze