Legenda II
Dobrila i Miljenko czyli chorwacki Romeo i Julia
W XVII wieku, w miejscowości Kaštel Lukšić, mieszkała szlachecka rodzina Vitturi, która miała córkę o imieniu Dobrila oraz szlachcic Adalberto Rušinić, który miał syna Miljenka. Przystojny młodzieniec i piękna dziewczyna zakochali się w sobie, ale przez rodzinną kłótnię między ich ojcami, o prawa feudalne nad najemnymi chłopami, kochankowie zmuszeni byli do potajemnych schadzek. Gdy rodzice dowiedzieli się o ich związku , Dobrila zamieszkała u srogiej baronowej Marii, a Miljenko, został wysłany na służbę do weneckich dożów.
Wkrótce ojciec Dobrili, baron Radoslav, wbrew uczuciom córki, zdecydował oddać jej rękę znacznie starszemu szlachcicowi Drużimirowi z Trogiru. Przez żołnierza z Kasztela Lukszicia, powiadomiono o wszystkim Miljenka w Wenecji. W dzień ślubu przyjechał on do Kasztelu i w najbardziej uroczystej chwili przysięgi ślubnej, siłą uniemożliwił udzielenia ślubu.Rozgniewany ojciec Dobrili, baron Radoslav, zdecydował ukarać swoją córkę, oddając ją do zakonu.
Miljenko próbował zapobiec wstąpieniu ukochanej do zakonu za pomocą miecza. Czekał w trogirskim porcie na statek z Dobrilą i wywołując zamieszki, próbował uwolnić kochankę.
Daremnie. Władze sądowe, za zgodą jego ojca barona Adalberta, zesłały Miljenka do klasztoru franciszkanów na wysepce Visovac na rzece Krce, w pobliżu Szybenika.Wysłał on widomośc dla ukochanej aby ta uciekła z kalsztoru. Dobrila, sprytnie oszukując siostrę przełożoną uciekła, ale Miljenko nie czekał na nią w umówionym miejscu w pobliżu Trogiru.
Dobrila błąkała się samotnie podczas burzliwej nocy. Rankiem wpadła w ręce zbójników. Strasznie się bała, bez żadnej ochrony, po cierpieniach ostatniej nocy, przystała na ugodową propozycję niebezpiecznych włóczęgów, którzy zgodzili się odwieźć ją do klasztoru na Visovcu do Miljenka. W międzyczasie Miljenko przebrał się za zakonnika, ponieważ ojciec Dobrili baron Radoslav, obiecał zbójnikowi nagrodę za zabicie wybranka córki. Dobrila pomyślała, że jej ukochany wstąpił do zakonu i rozczarowana straciła wszelką nadzieję na potajemny ślub na Visovcu.
Dumny baron Radoslav, dowiedziawszy się o ucieczce córki, posłużył się przebiegłą sztuczką, aby zapobiec zniesławieniu rodziny. Na znak zgody, podał rękę poczciwemu ojcu Miljenka, baronowi Adalbertowi.
Kochankowie z Kasztela przystali na propozycję rodziców. Jednak już następnego dnia, podczas sierpniowego letniego wieczoru około 1690 roku, po wspaniałym ślubie i weselu, ojciec Dobrili, baron Radoslav, owładnięty nieposkromnioną nienawiścią i chęcią zemsty, zabija z pistoletu zięcia.
Po kilku miesiącach Dobrila, z rozpaczy i wielkiego smutku, straciła rozum, rozchorowała się i umarła. Ostatnim jej życzeniem było, żeby pochować ją w tym samym grobie, co Miljenka, w XVI - wiecznym kościółku św. Jana na Ruszincu, gdzie po dziś dzień na płycie nagrobnej widnieje napis: "Wieczny odpoczynek kochankom"
.png "Cromaniak")
.png "Podróżnik")
.png "Moderator globalny")
