Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

Też tak uważaliśmy (zwłaszcza że na Vulcano w marinie z prądem, wodą, kibelkiem i prysznicami było 70 euro), ale cóż począć? Na dodatek nie był to "bojkowy" wyjątek na Eoliech.

Na dole maleńka Rinella, u góry nieco większe Leni (ale nie dla leni – nie pójdziemy, bo przewyższenie na krótkim odcinku wynosi około 200 m).[
Malowniczy porcik – głównie rybacki, ale jest też molo dla promów i wodolotów (drugi port Saliny).

Nie było dużych fal, więc na pontonową wyprawę do Rinneli wybraliśmy się niemalże w komplecie, w związku z czym trzeba było popłynąć na dwie tury. Musiał się więc znaleźć jakiś „samotny jeździec”, który dotarłby po resztę, po dokonaniu zrzutu na plaży.
Z powrotem oczywiście takoż, na dokładkę na pokład wrzucić trzeba było zakupy, w jakieś piwne zgrzewki. No a w międzyczasie ponton dodmuchać, gdyż okazał się nie całkiem sprawny (pasował więc do kompletu łódkowych niedostatków ). Gdybyśmy mieli silnik, ponton na wodzie byłby przez krótszy czas, może nie trzeba byłoby dmuchać? Z drugiej strony, miejsce na osadzenie silnika było bardzo niestabilne, więc ustrojstwo miało dużą szansę pogrążenia się w morskich głębinach… Wówczas bezsensonwym wydatkiem okazałaby się nie tylko niemała kwota (120 euro) za wypożyczenie silnika, trzeba byłoby uiścić dużo więcej, a Ionio miałoby nowy silnik nie na swój koszt. Na szczęście, w odpowiednim momencie zapadła decyzja, że lepiej wiosłować, a „zaoszczędzone” 120 euro wydać na bardziej przyjemne cele .



W linii prostej od łódki do brzegu było niedaleko, tyle że lądowanie pontonem na ostrych skałach nie wchodziło w grę. Nawet gdyby się udało, to spacerek po kamolach do wioski nie byłby milutki… Tak więc, dopłynęliśmy do samej plaży, całkiem niedaleko portu.



Niewielka plaża z czarnym piaskiem, nad nią skalne groty wykopane jako schronienie dla rybackich łódek (ech… gdzież im do wspaniałych syrmat na Milos)…

Przydałaby Wam się nasza Ewa Mistrzyni Pontonu Może pływać na ląd i do łódki z prędkością silnika i nigdy Jej się nie nudzi

Przydałaby się zdecydowanie
Nie tylko do pontonu, także do spieniania mleka do kawki-srawki.

dangol napisał(a):Przydałaby się zdecydowanie
Nie tylko do pontonu, także do spieniania mleka do kawki-srawki.

Tylko Ewa ma z tym wpienianiem/spienianiem jedną właściwość - oprócz mleka wpienia morze

A co za lina sterczy z rufy??? Bojka z mooringiem czy kotwica?

beatabm napisał(a): oprócz mleka wpienia morze

Ogólnie rzecz biorąc, nawet z wpienianiem morza, wyszłoby nam na plus . Zresztą, jednego dnia morze wpienioło nam się bez Ewci , więc zapewne trochę przesadzacie, że to wpienione morze jest winą Ewy.

beatabm napisał(a):
A co za lina sterczy z rufy??? Bojka z mooringiem czy kotwica?

???? Nie zwróciłam nawet na to uwagi, no ale nic dziwnego - nie znam się kompletnie, ja robię tylko za balast

Ale coś mi się przypomina, że jedna łódka była dodatkowo przyczepiona liną do skał na brzegu.

Przejrzałam inne fotki, wygląda na to, że jednak za bojkami kilka łódek stało na kotwicy, większość z nich dodatkowo zabezpieczyła się właśnie liną przywiązaną do skał na brzegu. Być może przykre doświadczenia z poprzedniej nocy, tak było w Gelso

Pretekstem do wyprawy na brzeg była konieczność odwiedzenia sklepu. Dla niektórych ważne było przede wszystkim piwko (nie chciało się nosić ciężarów na Vulcano , sklepy były stanowczo za daleko od mariny Vulcanello), dla innych potrzeba uzupełnienia artykułów przydatnych do nadziewania nabytych rano kalmarów .
Tyle, że w Rinelli jest tylko jeden sklep – konkretnie malutki sklepik, nie bez powodu zwany „alimentari” …
Feto-podobnego sera więc tu nie mieli, w drodze wyjątku (no bo absolutnie nie jest to idealna podmianka) trzeba było zastąpić go pizzową mozzarellą.

Skoro już byliśmy na brzegu, przespacerowaliśmy się przez Rinellę. Spacer z oczywistych powodów długi nie był . Czasowo też krótki, gdyż nie wstąpiliśmy nigdzie ani na jedzenie, ani na napitki – chociaż (w przeciwieństwie do jednego sklepu) miejsc gastronomicznych było kilka (restauracje „Tre Pietre” i „L’Ariana”, pizzeria „Da Marco”, „Miro Bar”, bar „Pa.Pe.Ro.”). Niewątpliwie fajnych , ale tego dnia postanowiliśmy postawić na własną mesę (mieliśmy przecież kupione na Vulcano kalmary).



Cicha osada podobała mi się , z przyjemnością spędziłabym tu nawet kilka wakacyjnych dni, chociaż czarne plaże do moich ulubionych nie należą.

Wzmianka o fumarolach, syrmatach na Milos i zdjęcie aurerkarii przywołują u mnie greckie wspomnienia .
Fajnie żeście się bawili .
pzdr.

Oj sporo się tu ostatnio przebujało...
wrzucam zatem wsteczny i wracam nadrabiać

pozdrawiam,
M

tiwa napisał(a):Wzmianka o fumarolach, syrmatach na Milos i zdjęcie aurerkarii przywołują u mnie greckie wspomnienia .

Milos wspominam bardzo ciepło , więc porównania cisną się czasem, nawet w miejscach niezbyt porównywalnych . Chętnie wybrałabym się tam raz jeszcze... Na Eolie zresztą też , ale czy się ziści? Póki co,w lutym weekendowo uzupełnimy sycylijskie smaki , bo w Katanii nie było bułki ze śledzioną, musimy skoczyć do Palermo

Mikeee napisał(a):Oj sporo się tu ostatnio przebujało...

Prawdziwe bujanie dopiero przed nami, absolutnie nie jest to bujda.

Kościół San Gaetano zbudowany w 1853 r. w miejscu starszego.