BiH - slalom między minami: maj 2023

Jestem pod wrażeniem, wspaniała wyprawa. Chciałbym chociaż raz coś takiego przeżyć, może kiedyś...
Super relacja!

Interseal napisał(a):Smaka narobiłeś.
Piękne te Dynarskie Góry.

Ciekawe, czy im tam wiele śniegu w tym roku nasypało.
W podtekście - od jakiego miesiąca dałoby się już tam lub w Chorwacji po górkach pospacerować...

MoldeR napisał(a):Jestem pod wrażeniem, wspaniała wyprawa. Chciałbym chociaż raz coś takiego przeżyć, może kiedyś...

Osobiście, szczerze zachęcam. Przynajmniej, w niektóre rejony.

Pozdrawiam,
Wojtek

Rejony Troglava bywają nierozminowane ?
Widziałeś po drodze jakieś ostrzeżenia ?

Franz napisał(a):Ciekawe, czy im tam wiele śniegu w tym roku nasypało.
W podtekście - od jakiego miesiąca dałoby się już tam lub w Chorwacji po górkach pospacerować...

Hmm... też się zastanawiam, czy zima była dla nich skąpa jak u nas, czy przeciwnie. Na Sv. Jure jest stacja meteorologiczna, tylko jak się do niej teraz dostać?
Jak znam życie, to na Twoje pytanie (bez podtekstu) otrzymamy wiosną Twoją odpowiedź z któregoś z tamtejszych szlaków.

Pozdrawiam.

Crayfish napisał(a):Rejony Troglava bywają nierozminowane ?
Widziałeś po drodze jakieś ostrzeżenia ?

Z moich informacji wynikało, ze tam teren jest całkowicie bezpieczny. W okolicy szlaku żadnych tabliczek ostrzegawczych nie napotkałem.

Interseal napisał(a):Jak znam życie, to na Twoje pytanie (bez podtekstu) otrzymamy wiosną Twoją odpowiedź z któregoś z tamtejszych szlaków.

Podtekst obejmował również obecność drugiego uczestnika ewentualnej eskapady.
O ile piruety na Vratniańskim stoku nie nadwerężyły go zanadto...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Podtekst obejmował również obecność drugiego uczestnika ewentualnej eskapady.

Hmm... 18-20 marca będę na 90% w Planicy. Trochę za wcześnie chyba, by przeskoczyć na Południe?
Musimy ten "podtekst" na spokojnie obgadać, bo ilość wyjazdów na pierwsze półrocze tego roku może mi zabrać cały tegoroczny urlop.

Franz napisał(a):O ile piruety na Vratniańskim stoku nie nadwerężyły go zanadto...

Narty odstawiłem w kąt. Dziś idę na partyjkę squasha. Jeżeli jutro rano znów nie będę mógł się zebrać z łóżka, to definitywnie umawiam się do specjalisty.

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Hmm... 18-20 marca będę na 90% w Planicy. Trochę za wcześnie chyba, by przeskoczyć na Południe?

Obawiam się, że wtedy jeszcze białego może być za dużo. Ale - będziesz blisko, to obadasz sprawę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Oto jeszcze kilka fotek do ostatnio zamieszczonego odcinka.

Pstrykam fotki na każdą stronę. Mniej nawet na prawo, w głąb skalnego kotła, gdyż miałem już sporo okazji zaglądnąć do niego, maszerując tutaj z niższego wierzchołka. Teraz po lewej stronie pokazały się całkiem interesujące formacje, a konkretnie leje krasowe, nie tylko o łagodnie nachylonych, trawiastych bądź piarżystych zboczach, ale ujawnił się i taki ze skalnymi obrywami. Nie zapominam również o uwiecznieniu siebie w tym pięknym miejscu, po czym zaczynam się rozglądać za szlakiem zejściowym.





Widzę namalowany na kamieniu szlak, niejako na przedłużeniu drogi wejściowej. Czy to jest ten drugi wariant? Nie ma żadnego napisu, który by mnie utwierdził w tym przekonaniu, ale nie mam wiele do stracenia. Sprawdzam. Trudno nazwać ścieżką kamienisty teren, po którym idę, jednak raz po raz dostrzegam białe kropki w czerwonych obwódkach. Trasa odgina się nieco w lewo, niemniej na razie nie budzi to u mnie niepokoju - bowiem po prawej wciąż zieje otwarta otchłań polodowcowego kotła. Pojawia się kosodrzewina, odpychająca mnie od krawędzi, aż wreszcie szlak skręca ostro w prawo i staję nad stromym spadem, usłanym wapiennym piargiem. Czy to tu? Przeszukuję wzrokiem kamienne usypisko. Jest! Widzę kółeczko. A więc to rzeczywiście jest wariant Meri. Mogę schodzić spokojnie.

Ba! Spokojnie! Przede wszystkim bardzo ostrożnie. Głazy pod stopami ruszają się w każdą stronę. Schodzę powoli, starając się wyczuć przy każdym kroku, jakie skłonności zdradza kolejny kamol i uprzedzić jego ewentualny, nazbyt gwałtowny ruch. Jakoś mi się to udaje i stopniowo wytracam wysokość. W którymś miejscu szlak zawija się w prawo i trawersuje pod niewysoką ścianką. Mijam niski okap nad jeszcze niższym wylotem małej groty, by następnie znów schodzić stromo - tym razem prawie na dno wąskiego, zacienionego, skalnego kociołka. Mijam wylot i horyzont się rozszerza. Widać nawet wstęgę szosy przecinającej Livanjsko Polje. Za chwilę trafiam do następnego zagłębienia skalnego, z niego przewijam się przez mały filar, by zaraz zejść na dno kolejnego kociołka.











Następuje znów bardzo stromy odcinek - najpierw po ruchomym, drobnym na ogół piargu, potem szlak wciska się pomiędzy skośne ścianki, poprzecinane ziemnymi bruzdami, z których wyrasta zarówno kosodrzewina, jak i inne krzewy, a także już pierwsze drzewa. Teraz trzeba zwracać uwagę już nie tylko pod stopy, ale i na wystające gałęzie, chętnie wchodzące ze mną w bezpośredni kontakt. Mniejsze odginam, uchylam się przed grubszymi i po kilku minutach osiągam maleńką półkę tuż na lewo od wklęsłej formacji skalnej, stanowiącej dolny fragment filaru, który dopiero teraz postanowił wyjść z dobrze maskowanej zielenią kryjówki. Za filarem widzę już turnię, stanowiącą skrajne prawe ograniczenie kotła. Serce bije mi żywiej -domyślam się, że już za moment polodowcowy cyrk zaprezentuje się w całej swej krasie.

Nie chcę być upierdliwy... ale chyba odwrotnie?

Franz napisał(a): (...) raz po raz dostrzegam czerwone kropki w białych obwódkach.

Interseal napisał(a):Nie chcę być upierdliwy... ale chyba odwrotnie?

Szedłbym w zaparte, gdyby nie te cholerne fotki, na których wszystko widać czarno na białym.
Czy biało na czerwonym?..

Dzięki, już poprawiam.

Pozdrawiam,
Wojtek

Interseal napisał(a):Nie chcę być upierdliwy... ale chyba odwrotnie?

... Wojtek to pisał jak miał zdjęcia w negatywach jeszcze ... a my oglądamy po wywołaniu !

Pozdrawiam.

Ja tam nawet nie dostrzegłem ... takie tam szczegóły ....

mariusz-w napisał(a): ... Wojtek to pisał jak miał zdjęcia w negatywach jeszcze ... a my oglądamy po wywołaniu !

Że też ja nie pomyślałem, że tak właśnie mógłbym wybrnąć!

Crayfish napisał(a):Ja tam nawet nie dostrzegłem ... takie tam szczegóły ....

Prawda?!
Przez wiele lat miałem problem z kolorem niebieskim i zielonym. Nie, żebym nie rozróżniał, nie! Po prostu, nie potrafiłem zapamiętać, który z tych dwóch jest zielony, a który niebieski. Wreszcie się wziąłem na sposób. Jesli bardziej przypomina trawę, to zielony. Jesli niebo, to niebieski.

Może teraz mi się rzucilo na zestaw biało-czerwony...

Pozdrawiam,
Wojtek