Belgrad, Sofia, Stambuł - trochę wspomnień

Co prawda wyjazd sprzed dwóch lat, ale może ktoś będzie chciał popatrzeć.
Trasa raczej standardowa jak na przejazd ze stolicy Warmii - kierunek Katowice -Żilina - Bratysława - Budapeszt - Belgrad. Wyjazd 14.07.2011 godz. 23. Na rogatkach Belgradu jesteśmy ok 18. Pierwszy raz w czasie moich wyjazdów zrobiłem rezerwację motelu
Zawszę jadę w ciemno i szukam czegoś po drodze, ale tym razem jedna ze współtowarzyszek się uparła, że nie chce spać w samochodzie na parkingu. Trochę za bardzo wzięła do głowy nasze opowieści z poprzedniego wyjazdu:)
Zgodnie z zaleceniami przejrzałem forum i wynalazłem Motel Tara http://www.restorantara.rs/eng/index.html. Zrobiłem rezerwację. Wydrukowałem sobie mapkę dojazdu korzystając z wujka googla, bo mój amerykański nawigator w Serbii widzi tylko drogi przelotowe - reszta to pustynia:)
No i w Belgradzie zaczęły się schody, za wcześnie zjechałem. Akurat był remont i nie bardzo wiedziałem jak wrócić na drogę tranzytową. Trudno, wbijamy się w miasto i jakoś sobie poradzimy, w końcu musimy tylko przejechać most na Dunaju i będziemy na miejscu. Zgodnie z maksymą "Kierujemy się na wschód. Tam musi być jakaś cywilizacja" próbuję przedostać się na lewobrzeżną część miasta. Po kilku nieudanych próbach, które kończą się dojazdem do drogi tranzytowej zaczynamy prosić tubylców o pomoc. Są bardzo pomocni, żywo gestykulują, próbują ustawiać nawigatora. Większość z nich na określenie kierunku jazdy nadużywa słowa "prawo". Wyglądało to mniej więcej tak:
"prawo, prawo, prawo, prawo".
Wszystko jasne dziękujemy za wskazówki i ruszamy zgodnie z radami dobrych ludzi. Jedziemy prawo, prawo, prawo, prawo i znów jesteśmy w tym samym miejscu:) No to pytamy kolejnej osoby i sytuacja się powtarza: "prawo, prawo, prawo". Myślę o jeden zakręt za dużo zrobiłem. Pojadę zgodnie ze wskazówkami i powinno być dobrze. Znów lipa.
Stwierdzam podjedziemy trochę dalej i spytamy taksówkarza. Proponuje, że za 10 euro wyprowadzi nas na most.
"Nie ze mną te numery Bruner" - nie będę się hańbił płaceniem za naprowadzenie na most, który prędzej czy później znajdę sam. Szukanie trwa i trwa i dalej jesteśmy w kozim rogu, tylko już inna część miasta. Przynajmniej tak mi się wydaje. Z 18 zrobiła się 20 i w aucie zaczyna się robić nerwowo. W końcu pada propozycja, wracamy na przelotówkę i jedziemy znajdziemy coś do spania po drodze.
Podejmuję ostatnią próbę. Wysyłam połowicę do jakiejś knajpy przy drodze. Wraca, niesie w ręku kawałek kartki (takiej na którą zbiera się zamówienia). Mapa narysowana przez kelnera jak dojechać do naszej noclegowni. Mam ją do dziś
W końcu trafiamy tam gdzie trzeba
Na tamten czas pokój dwuosobowy kosztował 42 euro - można płacić kartą. Jedyne co można by tam zmienić to oferta śniadaniowa - serbskie parówki wyglądają słabo i tak samo smakują
Kolejny dzień - Belgrad od środka.
Jako pierwszy na celownik idzie Kalemegdan, czyli fortyfikacje z muzeum wojskowym.
Trafiamy w okolice bez problemu i tu nawiązujemy miłą konwersację z Panem zbierającym opłaty za parking.
Wyjaśnia się skąd wczorajsze błądzenie po mieście
Pan zaczyna rozmowę, że był w Polsce z kolegą. Przemieszczali się pojazdem o dużo większych gabarytach niż my (niektórzy mówią na to TIR). Też się kiedyś zgubili na terenie naszej RP. Też szukali pomocy u "naszych" tubylców. "Nasi" naprowadzając ich na właściwy cel używali słów "w prawo". Oni też korzystali ze wskazówek. Jednak dla nich większym problemem było zawrócenie ze ślepej uliczki
"Prawo" po serbsku to nie to samo co "w prawo" w języku Mickiewicza. "Prawo" oznacza "prosto". Pamiętajcie o tym
Sama twierdza bez rewelacji, ale muzeum wojskowe naprawdę dobrze wyposażone w różnego rodzaju sprzęt wojskowy: czołgi, tankietki, działa, armaty itp. Warto zobaczyć
Kilka zdjęć z Kalemegdan.

Wychodzimy z twierdzy i chodzimy po uliczkach Belgradu. Przechodzimy obok Cerkwi Katedralnej.

Kolejnym punktem programu są ruiny zbombardowanej kwatery dowództwa wojsk jugosławiańskich.

Opuszczamy Belgrad. Kierujemy się na Sofię.
Nocleg w miejscu sprawdzonym w poprzednim roku Motel Yubim http://www.motelyubim.com/english/index_engl.html.
Zamawiamy sałatkę szopską i zimne pifko

Do tego dużo innych smakołyków, ale niestety nie mam jak pokazać.
Rachunek za wszystko wzbudza ogólną wesołość. Bułgaria dalej jest tania:)
Z rana kierujemy się na centrum i zaczynamy punkt po punkcie realizować moje zamierzenia
Przy tym pomniku zostawiamy samochód.

Na początek Sobór św. Aleksandra Newskiego




Idziemy dalej po drodze mijając kolejne pomniki.


kierujemy się w kierunku Cerkwi rosyjskiej, gdzie trafiamy na ślub




Trafiamy na zmianę warty przy pałacu prezydenckim

Rotunda św. Jerzego


Św. Zofia

Cerkiew Sweta Nedelja




Synagoga
Niestety zamknięta, bo jest sobota, czyli szabas;) Z zewnątrz wygląda okazale. Miałem okazję tylko raz być w synagodze w Dubrowniku. Jednak różnica rozmiaru jest bardzo duża. Żałuję, że nie udało się zobaczyć środka.

Pierwszy Meczet w mojej karierze. Oczywiście kobiety dostają gustowne zielone wdzianka z kapturami.
Wstęp płatny. Ostatnio miałem okazję rozmawiać z wyznawcą Islamu. Wg niego meczet w którym pobierane są pieniądze za wstęp to nie meczet - to komercja, albo muzeum. Powiedział bardzo mądre zdanie. Za wejście do meczetu "innowierców" powinni nam zapłacić. Pewnie zastanowicie się dlaczego?
Odpowiedź jest prosta. Jeśli "innowierca" wchodzi to meczetu to jest szansa na przeprowadzenie z nim rozmowy i "nawrócenie" na jedynie słuszną wiarę w słowa proroka. Pozdrawiam w tym miejscu Ramzana pochodzącego z Czeczenii, który wiele mi wyjaśnił w kwestii Islamu.


Zastanawiałem się co odmierzają zegary. Myślałem, że podają aktualny czas w Mekkce i innych miastach ważnych dla Islamu. Mój przyjaciel Ramzan oświecił mnie w tej kwestii.






Wracamy do samochodu



Obieramy kierunek Sozopol. Pora trochę poleżeć nad morzem Czarnym.
Docieramy na miejsce trochę po 18. No i kolejna wtopa. Sozopol wygląda jak Krynica Morska, tłumy ludzi.
Nie wziąłem poprawki na to, że dotrzemy tam w sobotę po południu a Bułgarzy też mają weekend. Pokoje z których korzystaliśmy rok wcześniej są zajęte i Pani nie potrafi nam pomóc. Nie załamujemy rąk i szukamy sami.
Powoli zaczynam tracić nadzieję na znalezienie czegoś normalnego, bo wolne zostają tylko szczurze nory, albo pokoje za które właściciele życzą sobie astronomiczne kwoty jak na Bułgarię. W końcu trafiamy do kogoś, kto nie ma miejsca, ale prowadzi do sąsiada spytać czy nie ma wolnych miejsc.
Bingo.
Oglądamy piętro domu i bierzemy bez targowania. Cena - 50 lewa za całe piętro domu - dwa duże pokoje, kuchnia z jadalnią, dwa duże balkony i łazienka.
Jedyny mankament to brak klimy.
Leniuchujemy tu kilka dni, dogadujemy się z gospodarzami, że zostawimy u nich trochę rzeczy przed wyjazdem przed kolejnym punktem wycieczki i odbierzemy po powrocie. Bunkrujemy również pokoje na powrót ze Stambułu. Wrócimy w piątek i chcemy uniknąć sytuacji jak przy przyjeździe.
Przed nami kolejny etap - Stambuł, ale o tym trochę później.
CDN ...

Koniec leniuchowania kolejny punkt planu przed nami.
Pakujemy się do auta i skoro świt wybywamy z Sozopola w kierunku tureckiej granicy.
Małe tankowanie przed samą granicą - znamy ceny paliw za miedzą
Kupujemy wizy, ruszamy autem do ostatniej budki i będziemy już w Turcji.
Miły Pan pogranicznik wychodzi z budki i mówi do nas "Dur" i pokazuje na coś jakieś 10 metrów za nami. Nie bardzo wiem o co chodzi. Hmmmm...
Idę zobaczyć czym jest "Dur" i okazuje się nim być znak STOP.
Ok, nie skojarzyłem napisu - trzeba było się uczyć języków:). Cofamy się do znaku, Pan pokazuje ok i macha ręką w geście zaproszenia. Teraz jest tak jak trzeba. Szybkie przejrzenie paszportów, pieczątki i welcome in Turkei.
Autostradą bez problemu docieramy do Stambułu. Przed ostatnimi bramkami kupujemy kartę KGS w dużym budynku po lewej stronie.
Jesteśmy w Stambule:) Teraz tylko odnaleźć http://www.turkomanhotel.com/, na który zdecydowałem się wcześniej. To była moja druga rezerwacja miejsca noclegowego. Po krótkich negocjacjach mailowych cena ustalona - 50 euro za pokój dwuosobowy ze śniadaniem.
Z ciekawostek - jeżeli do hotelu dotrze się przed 10 to śniadanie jest w pakiecie na dzień przyjazdu. Niestety nie zdążyliśmy, ale właściciel przywitał nas kawą powitalną - pierwsza na tureckiej ziemi.
Oczywiście z racji tego, że prawie wszystko tam to starówka i uliczki jednokierunkowe mieliśmy problem z dojazdem. Nawigator krzyczał skręć w miejscu niedozwolonym. W końcu docieramy do miejsca gdzie nawigator pokazuje hotel w odległości 300 metrów, ale znów nie można podjechać. Zatrzymuję auto i wysyłam delegatów, żeby dowiedzieli się jak mam tam dojechać.
Po chwili przybiega ktoś z obsługi hotelowej, wyrywa mi kluczyk z rąk, zawraca i jedzie pod prąd na parking przed hotelem Obsługa oczywiście pomaga przenieść bagaże, a później dba, żeby samochód cały czas stał w cieniu przestawiając go co kilka godzin z jednej strony parkingu na drugą

W końcu przychodzi czas na małe tournee po Stambule.

Większe zwiedzanie zostawimy na kolejny dzień. Jest już po południu, zatem trzeba wybrać jakąś jadłodajnię z ogromnej ich ilości w okolicy. Ulegamy w końcu jakiemuś naganiaczowi i wchodzimy.

Było warto
Zapoznajemy się z topografią terenu.
Błękitny Meczet i dziedziniec.





Fontanna Cesarza Wilhelma.


Wejście na grand bazaar.

Jeszcze raz Błękitny Meczet z innej perspektywy


Trochę folkloru.



Niech żyje przedsiębiorczość i zaradność życiowa.



Latające dywany

Turecki Kopernik.

Obelisk Teodozjusza zwany również egipskim.


Haga Sophia by night.

Jeszcze raz Błękitny Meczet - widok z tarasu hotelowego.

Stambuł - dzień drugi.
Zaczynamy od wnętrza Błękitnego Meczetu.






Kolejny punkt programu to wnętrze Haga Sophia.
Monumentalny świątynia, która zrobiła na mnie dużo większe wrażenie.
















Mozaiki










Serafiny

Fajna relacja. To już koniec?
Mam pytanie. Jak wygląda przejazd tranzytowy przez Sofię od strony serbskiego Niś jadąc na wybrzeże?
Czy znasz fajną miejscowość na wybrzeżu w Bułgarii, która jest trochę ładniejsza niż blokowisko hotelowe typu Słoneczny Brzeg ?
Pozdrawiam,
Tomek

Trochę późno odpowiadam, ale dawno mnie tu nie było
Przejazd przez Sofię obwodnicą - oczywiście w tamtym czasie dziurawą jak dobry żółty ser. Co jakiś czas oczywiście policja z suszarką - łapią przeważnie Bułgarów. Na tamte czasy słabo oznaczona, ale spokojnie da się przejechać. Siedziałem w Sozopolu i mi się podobało, całkiem nieźle wyglądał też Nesebar, ale jak dla mnie za bardzo tam tłoczno. W Słonecznym Brzegu byłem tylko chwilę i od razu zmyliśmy się stamtąd, to nie nasze klimaty
Ciekawych miejscowości na wybrzeżu jest sporo, zależy kto czego oczekuje

Po wyjściu z Haga Sophia, w drodze do kolejnego punktu zaczepiamy o coś w rodzaju mauzoleum sułtanów.
Wstęp jest darmowy. Warto tam zajrzeć. Gdy posiada się wiedzę o tym skąd one się tam wzięły, całość zaczyna robić niesamowite wrażenie. Wszystkie trumny zawierają ciała zabitych członków własnej rodziny przez poszczególnych sułtanów, którzy obejmowali tron. Ta okrutna tradycja miała zagwarantować spokój zamiast rodzinnych intryg, zamachów i walk o władzę. Tak więc pierwszą decyzją każdego nowego sułtana było zabicie swoich braci, ich żon, dzieci i innych krewnych. Dzięki nałożnicom z haremu i wybranym spośród nich kilku żonom, sułtan zakładał od podstaw swój nowy ród. Szkoda tylko, że spośród jego członków po śmierci władcy zostawał tylko jeden z synów, który po objęciu tronu musiał zrobić to, co kiedyś jego ojciec. I tak się kręciło to koło śmierci i władzy przez setki lat.

Kolejna atrakcja na szlaku - Pałac Topkapi.

Wejście do sali tronowej gdzie przechowuje się relikwie muzułmańskie. Na uwagę zasługują: płaszcz proroka Mahometa. W Topkapi przechowuje się 2 z 9 mieczy Mahometa oraz jego łuk. Jest tu również list Mahometa adresowany do Mukaukasa, przywódcy Koptów, wzywający go do przyjęcia islamu. Poza tym przechowuje się tu miecze pierwszych kalifów, kawałek zęba proroka, ukruszonego w czasie bitwy przechowywany w kasetce ze złota inkrustowanej kamieniami szlachetnymi, 60 włosów z brody, przechowywane w 24 kasetkach inkrustowanych złotem i macicą perłową, jeden z 6 odcisków stopy, zgodnie z tradycją odciśnięty w kamieniu podczas wstępowania Proroka do nieba, przechowywany w złotej kasetce. Jest też laska Mojżesza i miecz Dawida.
Oczywiście absolutny zakaz robienia zdjęć, w tle śpiew muezina.

Oczywiście trzeba było zahaczyć Harem Wstęp dodatkowo płatny.

Na obejrzenie tego co jest w Topkapi trzeba sobie zarezerwować trochę czasu
Została ostatnia atrakcja na ten dzień, czyli wizyta na kontynencie azjatyckim. Długo myślałem czy lepszy będzie rejs Bosforem, czy też przedostanie się przez cieśninę drogą. W końcu uległem namowom naganiaczy i podróż odbyła się autobusem widokowym. Impreza kosztowała coś w okolicach 25 euro za osobę. Po całości stwierdzam, że nie było warto ze względu na cenę. Trzeba było się przebijać własnym środkiem komunikacji. Człowiek uczy się na błędach
Widoki bezcenne:)












W punkcie widokowym mnóstwo straganów z różnościami. Polecam coś, czego wcześniej nie dane mi było skosztować. Pieczony ziemniak faszerowany dodatkami. Miodzio:) Dodatki do wyboru i koloru - coś jak kebab tylko w ziemniaku.