Bajerancki sierpień na Bajerach

marze_na napisał(a):Paradoksalnie ten ubogi w śnieg wyjazd będziecie pewnie wspominać latami .

Podziwiam determinację .

Ja również podziwiam Was ,
ale chyba rozumiem, bo widać, że to kochacie

mysza73 napisał(a):Ja również podziwiam Was ,
ale chyba rozumiem, bo widać, że to kochacie

Chyba tak...

To teraz na odmianę - odcinek nienarciarski, coś dla wielbicieli architektury i nie tylko


Dzień 3 - 29 grudnia (wtorek): Monachium - część pierwsza (Marienplatz i Frauenkirche)

Dziś jedziemy zobaczyć stolicę Bawarii Ponieważ z wjazdem do centrum miasta jest dużo zachodu (trzeba załatwiać "naklejki ekologiczne", a później szukać miejsca parkingowego), pojedziemy tam pociągiem Będzie dodatkowa atrakcja

Samochodem jedziemy do miasteczka Haar na obrzeżach Monachium. Parkujemy tam na parkingu park&ride obok stacji kolejowej i już za chwilę jesteśmy na peronie:



Pojedziemy pociągiem S4, który zawiezie nas do samego centrum

A oto skomplikowana sieć połączeń komunikacyjnych w Monachium



Można dostać oczopląsu!

Jest 6 linii metra (oznaczonych symbolem U, jak U-Bahn), 8 linii kolei podmiejskiej (symbol S, z tego pociągu właśnie korzystaliśmy). Do tego jeszcze kilka "linii specjalnych" i oczywiście autobusy i tramwaje. Pociąg S4, którym jedziemy, w granicach miasta jeździ pod ziemią, tak jak metro.

Bilet, który wystarczy na dojazd z Haar do centrum i przemieszczanie się między najważniejszymi atrakcjami, kosztuje około 6 euro. My jednak spojrzeliśmy na inny "zasięg strefowy" biletów i ostatecznie kupiliśmy takie za 12 euro Trudno, za pierwszym razem zwykle płaci się frycowe

Do serca miasta, czyli na Marienplatz, docieramy w samo południe:







Tłumy turystów gromadzą się w jedynie słusznym o tej porze miejscu:



czyli przed Nowym Ratuszem:



Monumentalny budynek w stylu neogotyckim został wybudowany w latach 1867-1909. Posiada 6 dziedzińców, a na wieży znajdują się 43 dzwony i mechanizm zegarowy będący czwartym pod względem wielkości tego typu na świecie.
Codziennie o 11:00 i 12:00 (w sezonie letnim jeszcze o 17:00) na dwóch piętrach zegara ratusza uruchamiane są marionetki przedstawiające dwa historyczne wydarzenia z życia Monachium: ślub Wilhelma V z Renatą von Lothringen w 1568 roku oraz taniec bednarzy z 1517 roku, który wykonano, aby podnieść na duchu mieszkańców w czasie szalejącej wówczas epidemii dżumy.

Powiększamy więc tłum gromadzący się na Placu Mariackim i patrzymy w górę, na ruszające się figurki:



Całość "przedstawienia" trwa około 15 minut, całkiem długo. Trudno tak cały czas zadzierać głowę, więc w wolnych chwilach podziwiamy bogato zdobioną elewację:



Zza ratusza wyłaniają się wieże katedry NMP (za chwilę tam będziemy):



Gdy kończy się "Glockenspiel" (tak nazywa się ten spektakl tańczących figurek przy wtórze kurantów), idziemy na jeden z ratuszowych dziedzińców:



Można tu obejrzeć bożonarodzeniową szopkę:



albo takiego gościa :



Przez Marienplatz będziemy dzisiaj jeszcze przechodzić wielokrotnie. Na razie zmierzamy w innym kierunku. Sfocimy jeszcze ratusz z bawarską flagą:



i kierujemy się w stronę "dwóch wież":



Katedra NMP, czyli Frauenkirche, w obecnym kształcie wzniesiona została w latach 1468-1488 na miejscu XIII-wiecznej kaplicy i romańskiej bazyliki. Jej wnętrze w ciągu pięciu wieków wielokrotnie zmieniano, ale znaczna część historycznego wyposażenia zachowała się do dziś.

Późnogotyckie wnętrze robi wrażenie:



Zwłaszcza jak się je ogląda z miejsca, w którym kiedyś stał diabeł Przymierzam swoją stopę do odcisku jego kopytka :



Diabeł miał większą stopę/kopyto

Według legendy budowniczy katedry, Jörg von Halbach, miał ponoć zawrzeć pakt z diabłem. W zamian za diabelską pomoc przy ukończeniu budowy świątyni, ów budowniczy zobowiązał się postawić kościół bez okien.

Gdy diabeł przybył obejrzeć gotową katedrę, został poprowadzony na miejsce, z którego nie było widać żadnego okna, gdyż wszystkie były zasłonięte kolumnami. Kiedy fortel wyszedł na jaw, diabeł tupnął nogą, a na posadzce w przedsionku do dnia dzisiejszego pozostał ślad jego buta.

Diabeł szalał z wściekłości, dmuchał z całych sił, chcąc zburzyć budowlę, co mu się jednak nie udało. Do dzisiaj kręci się przy świątyni i próbuje swoich sił. Dlatego zawsze w okolicach Frauenkirche wieje, co możemy potwierdzić

Oprócz odcisku diabelskiej stopy:



w kościele można zobaczyć wiele interesujących rzeźb i pomników, m.in. grobowiec cesarza Ludwika IV Bawarskiego, którego otaczają posągi czterech klęczących rycerzy, figury Wojny i Pokoju:





Pod głównym ołtarzem znajduje się grobowiec, w którym spoczywają władcy i książęta z dynastii Wittelsbachów oraz ich małżonki:



W kościele pomieścić się może nawet 20 tysięcy osób, co zdumiewa, bo kiedy powstawał, miasto miało zaledwie 13 tysięcy mieszkańców.

Podziwiamy dalej monumentalne wnętrze i oglądamy różne ciekawostki:









W końcu opuszczamy świątynię, która zrobiła na nas duże wrażenie. Na zewnątrz wieje silny wiatr; diabeł gdzieś się tu czai



Jeszcze fotka "dwóch wież" (szkoda, że jedna w remoncie):



i lecimy dalej odkrywać Monachium

Podoba mi się w tym Monachium, widzę, że i Niemcy mają swoje perełki. Co prawda jak na razie są mi to tereny zupełnie nieznane no, ale może kiedyś Na razie pozwiedzam wirtualnie z Tobą Agnieszko

[

A oto skomplikowana sieć połączeń komunikacyjnych w Monachium



Można dostać oczopląsu!

Jest 6 linii metra (oznaczonych symbolem U, jak U-Bahn), 8 linii kolei podmiejskiej (symbol S, z tego pociągu właśnie korzystaliśmy). Do tego jeszcze kilka "linii specjalnych" i oczywiście autobusy i tramwaje. Pociąg S4, którym jedziemy, w granicach miasta jeździ pod ziemią, tak jak metro.



Tak źle niema

Sara76 napisał(a):Podoba mi się w tym Monachium, widzę, że i Niemcy mają swoje perełki.

Monachium bardzo mi się spodobało. Mam nadzieję, że wrócimy tam kiedyś latem, żeby spokojnie przysiąść w którymś z ogródków piwnych na Weißbiera i białe monachijskie wursty ze słodką musztardą

DamianM napisał(a):Tak źle niema

Znaczy do ogarnięcia jest? Pewnie tylko sprawia wrażenie skomplikowanej sieci, a wszystko jest precyzyjnie zorganizowane, jak to w Niemczech

maslinka napisał(a):
Zwłaszcza jak się je ogląda z miejsca, w którym kiedyś stał diabeł Przymierzam swoją stopę do odcisku jego kopytka :

Odważna dziewczyna

mysza73 napisał(a):Odważna dziewczyna

Ja się diabłów nie boję

Dzień 3 - 29 grudnia (wtorek): Monachium - część druga

Po wyjściu z katedry ruszamy na Kaufingerstraße - jedną z najstarszych ulic w Monachium:



Obecnie znajduje się tu mnóstwo sklepów, centrów handlowych, hoteli. Jest to najbardziej zatłoczona ulica w mieście, na szczęście wyłączona z ruchu samochodowego.
Bardzo podoba nam się to, że w Monachium jest wiele deptaków; miasto wydaje się być przyjazne dla pieszych turystów.

Na tejże ulicy znajduje się modne centrum handlowe Kaufingertor i dzieło nazwane Mężczyzna z rozłożonymi ramionami:





Rzeźbę tę stworzył w 2007 roku popularny artysta Stephan Balkenhol.

Ponownie przechodzimy przez Marienplatz:



Następną atrakcją turystyczną na naszej liście jest Peterskirche, czyli XII-wieczny kościół św. Piotra:



Jest to najstarszy kościół parafialny stolicy Bawarii. Jego wysoka wieża, nazwana przez monachijczyków "Starym Piotrem", jest świetnym punktem widokowym. Wdrapiemy się dziś na nią, ale dopiero przed zachodem słońca

Póki co, zaglądamy do środka:



W XVII wieku wnętrze kościoła przebudowano w stylu barokowym.:





Wszędzie symbole świąteczne - choinki. W końcu zwyczaj ubierania choinki pochodzi z Niemiec





Wychodzimy z kościoła i kierujemy się w stronę kolejnej turystycznej atrakcji, którą będzie Viktualienmarkt:



To targ w sercu Monachium. Stragany uginają się tu od rozmaitych frykasów. Można skosztować oliwek z różnych części świata:



wspaniałych serów:





papryki i mozzarelli:



Można też napić się grzanego wina:



lub coś przekąsić w jednym z wielu małych barów/restauracji. Zimowe chłody nie odstraszają, wszystkie stoliki zajęte:



Nad Viktualienmarktem góruje charakterystyczny dla Bawarii Maibaum, czyli drzewko majowe:



Zwyczaje związane ze stawianiem i wykradaniem drzewka są bardzo ciekawe. Można o nich poczytać np. tutaj.

Oprócz Maibauma na targu jest też kilka pomników-fontann poświęconych monachijskim aktorom, piosenkarzom i showmanom:





Fajny jest pomnik Idy Schumacher - aktorki, komediantki :



Powoli robimy się głodni, ale mimo że różne zapachy kuszą, wolę usiąść w jakimś ciepłym miejscu (dziś jest chłodno, choć słonecznie).

Idziemy dalej, podziwiając architekturę:



i urokliwe zaułki:





Chętnie byśmy się przejechali:



I przejedziemy się - metrem Ale na razie nadal będziemy dreptać

c.d.n.

Nie wiem, czy jeszcze ktoś to czyta , ale skoro zaczęłam...

Tak, tak, wiem o liczniku wyświetleń, ale inna motywacja też się czasami przydaje , żeby nie pisać dla samej siebie

Dzień 3 - 29 grudnia (wtorek): Monachium - część trzecia

Odwiedzamy ostatni już kościół, właściwie ja odwiedzam, bo mój mąż stwierdza, że wejście do dwóch zdecydowanie mu wystarczy

Kościół Ducha Świętego (Heilig Geist Kirche) znajdujący się w samym środku gwarnej starówki:





powstał w XIV wieku w miejscu spalonej romańskiej kaplicy św. Katarzyny.

Po prawej wejście do kościoła Ducha Świętego, na wprost - tylna część Peterskirche:



W latach 1724–1730 Heilig Geist Kirche został całkowicie przebudowany, uzyskując barokowy wystrój:







Kolejny punkt programu to Stary Ratusz:





który wygląda na młodszy niż ten nowy, stojący na środku Marienplatz Budynek pochodzi z 1480 roku, a został zbudowany w miejscu starszej budowli pochodzącej z 1310 roku. Najstarszą częścią ratusza jest wieża zbudowana między 1180 a 1200 rokiem będąca częścią monachijskich fortyfikacji:



Do 1874 roku Stary Ratusz był siedzibą zarządu miasta, aktualnie znajduje się tu muzeum zabawek.

Obok ratusza można zobaczyć rzeźbę "Zaczarowana Julia" - podarunek od Werony, miasta partnerskiego Monachium:



Dokładnie widać, czego trzeba dotknąć, żeby mieć szczęście w miłości

Pomnik był oblegany przez hałaśliwych Włochów , którzy chyba chcieli dać wszystkim pozostałym turystom do zrozumienia, że to jest ich Julia

W pobliżu rzeźby z Werony stanął różowy pan cały w kwiatach; być może również należało go dotknąć, żeby mieć szczęście w miłości :



A może wręcz przeciwnie

Przechodzimy pod budynkiem Starego Ratusza:



i znowu jesteśmy na Marienplatz:



Schodzimy w podziemia, na stację metra:



które zawiezie nas na Odeonsplatz. To bardzo ważne, historyczne miejsce. 9 listopada 1923 został tu zorganizowany przez Hitlera pucz monachijski. Ale do tego jeszcze wrócę. Na razie zobaczymy bardziej "rozrywkowe" atrakcje - salon jaguara, choćby przez szybę :



czy pomnik króla Ludwika I Bawarskiego:



Pójdziemy też do Ogrodu Dworskiego (Hofgarten):





Ogród ten został założony w latach 1613-1617 przez Maksymiliana I, elektora Bawarii. Następnie uległ zniszczeniu w trakcie II wojny światowej, a po wojnie został odbudowany.

Grudzień nie jest najlepszym miesiącem na spacery w parkach i ogrodach, ale po "liźnięciu tematu" obiecujemy sobie, że jeszcze tu wrócimy w jakimś cieplejszym miesiącu i spędzimy w tym miejscu więcej czasu. Na pewno warto, bo jest tu przepięknie:



Świątynia Diany zaprojektowana w 1615 roku:





Na końcu ogrodu znajduje się Kancelaria Stanu Bawarii. Została ona umieszczona w dawnym budynku muzeum armii; oryginalny budynek został powiększony o dwa szklane skrzydła.





Pani ogrodnik przycina krzewy (niemiecki Ordnung ):



Urokliwe arkady:



i ludzie grający w bule:



Bardzo sympatyczne miejsce Koniecznie trzeba tu kiedyś pospacerować latem

A teraz wracamy na Odeonsplatz. Obejrzymy z bliska miejsce, z którego przemawiał Hitler. Ale to już w następnym odcinku

maslinka napisał(a):Nie wiem, czy jeszcze ktoś to czyta , ale skoro zaczęłam...

Tak, tak, wiem o liczniku wyświetleń, ale inna motywacja też się czasami przydaje , żeby nie pisać dla samej siebie

Dzień 3 - 29 grudnia (wtorek): Monachium - część trzecia

Odwiedzamy ostatni już kościół, właściwie ja odwiedzam, bo mój mąż stwierdza, że wejście do dwóch zdecydowanie mu wystarczy

Nie marudź, bo znowu skostatuję, że wreszcie koniec.


A Mąż ma racje. Gdy zobaczymy porządne muzea to więcej, niż dwa dziennie, wystarczy.
My uwielbiamy szwendać się bez celu po obejrzeniu rzeczy oczywistych do zwiedzenia.

Monachium zwiedzałem 27 lat temu, więc już zbyt wiele nie pamiętam. Teraz sobie odświeżam.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jakby co to ja nadal wyczekuję na ciąg dalszy, tak mi się w tych Niemczech spodobało

Imponująca i bardzo ładna oranżeria,

chyba że to nie jest oranżeria

FUX napisał(a):A Mąż ma racje. Gdy zobaczymy porządne muzea to więcej, niż dwa dziennie, wystarczy.
My uwielbiamy szwendać się bez celu po obejrzeniu rzeczy oczywistych do zwiedzenia.

My też lubimy się szwendać To było zaledwie kilka godzin w Monachium, za mało, żeby zobaczyć nawet te główne atrakcje; wystarczająco dużo, żeby nam się spodobało i żebyśmy chcieli wrócić

Franz napisał(a):Monachium zwiedzałem 27 lat temu, więc już zbyt wiele nie pamiętam. Teraz sobie odświeżam.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przewiduję jeszcze dwa monachijskie odcinki, więc trochę sobie odświeżysz

Pozdrawiam

Sara76 napisał(a):Jakby co to ja nadal wyczekuję na ciąg dalszy, tak mi się w tych Niemczech spodobało

Chyba mało osób spodziewa się, że w Niemczech może być tak ładnie

Lednice napisał(a):Imponująca i bardzo ładna oranżeria,

chyba że to nie jest oranżeria

To nie oranżeria... tylko Kancelaria Stanu Bawarii. Teraz uzupełniłam/zmieniłam opis w poście. Pomieszał mi się Ogród Dworski z Ogrodem Angielskim
Byłam przekonana, że zobaczyliśmy mały fragment tego drugiego, ale już mnie różne internety wyprowadziły z błędu

Tak to jest, jak się przygotowuje do zwiedzania na szybko, a na miejscu ma się tylko kilka godzin na rekonesans. Następnym razem obiecuję się poprawić

maslinka napisał(a):Nie wiem, czy jeszcze ktoś to czyta , ale skoro zaczęłam...

Tak, tak, wiem o liczniku wyświetleń, ale inna motywacja też się czasami przydaje , żeby nie pisać dla samej siebie

ja czytam z przyjemnością