ALPY. Tu się oddycha latem. SPECTREkularna tyrolska lutnia

... u Ciebie jak zwykle piękne widoczki ... ...
Pozdrawiam.

... u Ciebie jak zwykle piękne widoczki ... ...
Pozdrawiam.

Tutaj jest głębsza perspektywa do robienia fotek niż w innych częściach Alp, gdzie „stożki” są nierzadko jeden przy drugim co naturalnie utrudnia szerszy kadr, generalnie jednak, jak już jest słońce w górach to jest OK

Pozdrawiam

Po opanowaniu przez niektórych tzw. efektu dnia pierwszego nazywanego przeze mnie przydechem, poszliśmy główną ścieżką do oznaczonych punktów widokowych





Miejsce okazało się bardzo fajne zarówno na start jak i bezpieczne chodzenie z dziećmi



Po skrajni skalnego stożka podchodzimy lekko do góry, tak aby wyjrzeć zza węgła także na zachodnią stronę



Poniżej trochę panoram i kilka bliższych spojrzeń (zoomów) na okoliczne góry i doły



























Cóż, jak zwykle nie chcę się nam zjeżdżać w dół ale pojawiają się już na ścianach pierwsze cienie



Dzień okazał się bardzo udany trzeba spojrzeć na sytuację baryczną na dzień jutrzejszy

Cortina d'Ampezzo, spojrzenie subiektywne pierwsze









W tej miejscowości Roger Moore uciekał w słynnej narciarskiej scenie z filmu z agentem 007, dla przypomnienia scena z zabójcami na motocyklach. Osobiście Królową podglądałem właśnie pod względem pojawienia się w niej kiedyś w sezonie narciarskim, w ośrodku jest blisko 150 km tras, nam to wystarczy ale jak sobie przypominam, jedna z naszych aktywnych Forumowiczek dziennie przejeżdża ok … 100 km
U nas za to zielono









Nasze kobiety nie były natomiast pocieszone, że nie dane im było spotkać bywającego tutaj Georga Clooneya a my z kolegą żałowaliśmy, że nie pojawiła się tym razem na spacerze Naomi Campbell, cóż może zimą będzie więcej szczęścia





Perła wpisanych do Unesco Dolomitów leży powyżej 1200 m i w swojej 1000-letniej historii a dokładniej kilka lat temu miało miejsce niebezpieczne zdarzenie, w okolicach kurortu oderwała się od wielkiego masywu ściana skalna, która miała ok 300 m szerokości i ok 400 m wysokości







Biorąc pod uwagę statystykę zdarzeń raz na tysiąc lat oraz czuwająca opatrzność, można chyba raczej śmiało wybierać noclegi w otoczeniu skał

Udajemy się w miejsce o wyjątkowej historii, no i bliżej poziomu morza

Hotel Pragser Wildsee został otwarty w 1899 r. i posiada urocze położenie. Główną klientelą hotelu była austriacka arystokracja. Spędził tu swoje wakacje arcyksiążę Franciszek Ferdynand





Mnie zainteresowała też wyjątkowa historia obiektu. W związku ze zbliżającym się końcem wojny, pod koniec 1944 r. Himmler wydostał blisko 150 więźniów z kilku obozów koncentracyjnych. Były to oczywiście raczej „znane” nazwiska”.
Następnie SS przeniosło tychże więźniów pochodzących z kilkunastu krajów na teren Rzeszy, najpierw do pobliskiej miejscowości Villabassa a następnie właśnie do Hotelu Pragser Wildsee, celem użycia ich jako argumentu do „wymiany w negocjacjach z aliantami” Akcja SS się nie powiodła i jeńcy zostali odbici przez …Wehrmacht i ostatecznie uwolnieni przez Amerykanów



Piękna Cappella stanowi własność hotelu. Kościółek Matki Boskiej Bolesnej został zbudowany w 1904 roku, również tak jak hotel wg. projektu wiedeńskiego architekta



Tradycyjne zawieszki na kracie kaplicy



Za hotelem kryje się Jezioro Braies, które jest największym ze wszystkich naturalnych jezior Dolomitów





Lago di Braies podobno jest jednym z najbardziej fotografowanych górskich jezior a bez wątpienia jednym z najpiękniejszych w Południowym Tyrolu. Znajduje się ono w Parku Krajobrazowym Fanes Senes Braies, na wysokości ok. 1500 m n. p. m

Woda osiąga latem temperatury zbliżone do naszego zimnego lata nad Bałtykiem, jego głębokość sięga 36 m., alternatywnie można sobie wynająć łódkę lub zrobić tour wokół jeziora, my jednak zlegliśmy na piasku





Wracamy do naszego hotelu, zaczyna zmierzchać, pora zapełnić wreszcie brzuchy

... widzę, że pogoda dopisuje ... ...
Pozdrawiam.

... widzę, że pogoda dopisuje ... ...
Pozdrawiam.

Z tą pogodą to później różnie było, rzeczywiście w Italii udało się za wyjątkiem kilku popołudniowych burz, powiedzmy spodziewanych w lokalnych prognozach dla gór. Przed wyjazdem zastanawiałem się czy nie będzie to dla nas jakiś poważniejszy problem, jak poczytałem to lipiec w Dolomitach jest raczej mokrym miesiącem a my mogliśmy wyjechać w tym roku tylko w tym czasie. Później się okazało, już po naszym powrocie, że nawiedziło Północne Włochy totalne załamanie pogody (z gradem, ofiarami śmiertelnymi ), tak więc chyba w dzisiejszych czasach nie ma co prognozować poza tym co się rano zobaczy za oknem

Kolejnego dnia wybraliśmy się na przejażdżkę z przełęczy Passo Valparola do przełęczy Passo Falzarego



Droga wbija się w góry i mamy złudne wrażenie jakby je przepoławiała



Wspinamy się mozolnie do góry podziwiając widoki. Droga stanowi ostatni odcinek corocznego wyścigu kolarskiego Maratona Dles Dolomites









Na przełęczy błoga cisza i spokój, można sobie spokojnie pokontemplować









Poniżej schroniska pięknie umiejscowiło się jezioro Lago di Valparola





Na przełęczy o wysokości 2192m n.p.m. znajduje się malownicze i niezbyt duże schronisko Rifugio Passo Valparola a pod nim samym parking
Dla mnie położenie schroniska zrobiło super wrażenie , oj chciało by się tutaj pozostać na noc



Dzięki lekkiemu wietrzykowi mieliśmy znakomitą przejrzystość powietrza, więc się pooddychało



Roztacza się stąd, niczym nie przysłonięta panorama na zachodnie Dolomity





Gondole na Lagazuoi oznaczają, że zbliżyliśmy się do kolejnej przełęczy



Sama Przełęcz Falzarego to część słynnej, wybudowanej w 1909 r. górskiej drogi La Grande Strada delle Dolomiti będącej częścią trasy wyścigu Giro d’Italia. Tereny przełęczy znane są również z okresu I wojny światowej, w pobliżu przebiegała linia frontu a Włosi toczyli walkę z Austriakami właśnie o górę Lagazuoi



Z przełęczy „zestawem” serpentyn zjechaliśmy przez Sottogudę do celu dalszej wycieczki

Pięknie tu u Ciebie...
Gdy tak patrzę na te cudne widoki to tak sobie myślę, że nasz Stwórca to mądry chłop tak to wszystko pięknie urządził .....heh !!!!!
Zgodzicie się ze mną ????

Pięknie tu u Ciebie...
Gdy tak patrzę na te cudne widoki to tak sobie myślę, że nasz Stwórca to mądry chłop tak to wszystko pięknie urządził .....heh !!!!!
Zgodzicie się ze mną ????

Pełna zgoda, jest jeszcze tyle pięknych miejsc „do dotknięcia” na ziemi, choć tak krótkie życie, mój znajomy głosi "trochę" odmienny pogląd na sprawę, „po co ty to wszystko zwiedzasz mówi, jak to sobie można w internecie zza biurka pooglądać” ...

Wreszcie trochę zimy w lipcu, niektórzy w temacie już wiedzą o co chodzi

Kiedy nawet dzisiaj myślę Dolomity, zawsze gdzieś z tyłu głowy pojawia się ... Marmolada

Koleją linową wjeżdżamy na najwyższą, trzecią stację, różnica wzniesień to 1800 m





Marmolada to najwyższy szczyt Dolomitów o wysokości 3343 m n.p.m.
Jej dosłowna nazwa tj. „błyszcząca” jest nawiązaniem do błyszczącego od północnej strony lodowca



Na wysokości 3265 m znajduje się taras widokowy, na którym mogliśmy sobie popatrzeć nie tylko na panoramy ale także na to, jak szybko tworzą się na miejscu chmurki





Widoki tego dnia były super a do tego te sunące obłoki przy Królowej Dolomitów

























Schodzimy z tarasu, malownicze jezioro Lago di Fedaia kusi swą intensywną barwą



Jak się przypatrzyliśmy to teoretycznie wyszło nam, iż na upartego, w lipcu byłoby możliwe zjechać na deskach do niższej stacji, no może trochę metodą kombinowaną, w tym i na tyłku

Nie podjęliśmy śnieżnego wyzwania i przy pomocy kolejki zjeżdżamy na niższą stację
W budynku stacji gondolowej znajduje się muzeum I wojny. Przez Marmoladę przebiegała granica pomiędzy Austrią i Włochami Ostatnimi laty cofający się lodowiec odkrywa ciała zabitych żołnierzy, broni oraz konstrukcję bunkrów opierających się na lodzie



Zahaczamy o zbudowany na półce skalnej taras widokowy











Jak widać zabytkowa armata z czasów I wojny św. może przydać się także do innych celów niż militarne



My podążamy na zbocze góry gdzie znajdują się pozostałości szlaków wojskowych na linii frontu. Trasę poprowadzono pomiędzy stanowiskami strzelniczymi a miejscami schronienia dla żołnierzy



Trochę wspinaczki przed powrotem na dół nie zaszkodzi











Uff, jakoś ciepło się zrobiło Wracamy do znanej narciarzom miejscowości Malga Ciapela

Aby nie wracać tą samą, krętą drogą postanowiliśmy odwiedzić niedawno oglądane z góry jezioro Lago di Fedaia, które znajduje się w masywie Marmolady. Nie oznacza to, że aby się tutaj dostać nie ma zakrętów ale aby sobie to zrekompensować postawiliśmy na inne obrazy







Jest to też jedno z większych jakby nie było dolomitowych akwenów. W czasie naszej wizyty widać było kontrast, połączenie zimy z latem. Z jednej strony jasno zielone, kwitnące wzgórza a z drugiej ośnieżone, surowe zbocza







Całość stworzyła sympatyczny klimacik w sam raz na popołudniowy spacer po tamie jeziora







Kąpieli niestety nie było z wiadomych względów

Jeżdżąc po Dolomitach staraliśmy się też zaglądać do alpejskich miasteczek znanych głównie narciarzom ale latem są to także miejsca tętniące swoim życiem



Canazei znaczy po łacinie „trzcina cukrowa”, leży ono sobie spokojnie u stóp masywu Sella





Góry współtowarzyszyły nam w podróży praktycznie wszędzie, rzadkością były otwarte przestrzenie







Nie wiem jak u Was ? ale mnie woda przyciąga niczym magnez i muszę wtedy przystanąć choćby na chwilę





Arabba posadowiła się na skrzyżowaniu szlaków drogowych i jest typowym miasteczkiem o drewnianej zabudowie ale też jednym z największych ośrodków narciarskich na świecie





Corvara robi wrażenie nawet już z samej drogowej perspektywy



ciekawostką jest to, że ok. 90% mieszkańców Corvary używa języka ladyńskiego. Ladynowie to rdzenni mieszkańcy wywodzący się od starożytnych Retów, którzy posiadają odrębną kulturę retoromańską, ich język jest obecnie oficjalnym w szkołach, w ich języku nadaje także lokalna TV



Zawidziane oczami żony



Gondolki jeżdżą zewsząd, pozazdrościć tylko takiej infrastruktury turystycznej, u nas się nie da, się nie opłaca itp. itd.