2015 sierpień, Poljica u p. Matijas - byliśmy i MY :)

wielbiciel napisał(a):W ubiegłe wakacje też postanowiliśmy zwiedzić Trogir. Niestety tłumy naszych rodaków z "mięsem" w swych wypowiedziach i komentarzach, skutecznie nas zniechęciły. Pierwszy raz z czymś takim mieliśmy do czynienia. Wstyd.
Jednak stare miasto jest przepiękne, te wąskie uliczki... Kiedyś tam wrócimy, jak mniej będzie naszych rodaków.

Przynajmniej poczułeś się jak w Polsce.

Macie rację, nasi rodacy potrafią się odnaleźć w każdej sytuacji.
Doświadczyliśmy tego m.in. w Poljicy.

Dwie sytuacje:

Dogorywamy na plaży, na naszym odcinku plaży razem z nami odpoczywa około 12 osób. Cisza, spokój, pluskamy się, dzieciaki elegancko nurkują. No normalnie kraina mlekiem i miodem płynąca.
Nikt specjalnie nie przejmuje się widokiem dwóch aut osobowych które podjeżdżają pod plażę.
Wynurza się z nich chyba z 8-9 osób. Rozkładają swoje bambetle jednocześnie radośnie oznajmiając swoją obecność.
No cóż, podoba się nie tylko nam, niech się cieszą....
Po rozłożeniu swojego obozowiska zaczyna się ceremonia nacierania półtuszy trzody chlewnej (ale o tym mieliśmy się dopiero przekonać...).
Po natarciu następuje powitanie z wodą.
Dwóch samców "alfa" z rozpędu rzuca się do wody z zaangażowaniem porównywalnym do syryjskiego uchodźcy mającego przed oczami odpływający do Lesbos ponton.

Po wynurzeniu z otchłani Jadranu daje się słyszeć okrzyk, który zapewne dotarł do Mariny:
-O ku.wa! Jaka zajeb.sta woda!

I inne temu podobne przejawy zadowolenia.
Wiadomo, nasi rodacy wypoczywają, niech wszyscy o tym wiedzą, że im się podoba

Druga sytuacja:

Czesi śmigają sobie skuterkiem wodnym. Elegancko, nie szaleją przy brzegu. Dopływają do brzegu tam gdzie nie ma ludzi, na luzie, nie na pełnym gazie. Co jakiś czas zmienia się pasażer skutera - kierowca pozostaje ten sam.
Przy którejś z kolei zmianie nowy pasażer po raz pierwszy próbuje wdrapać się na pokład. Robi to dosyć nieudolnie chwiejąc skuterem.
Ale od czego są bracia Polacy.
Z sąsiedniej plaży zaczynają docierać złote myśli "wujka dobra rada":
- Czai się do tego skutera jak szpak do jeb.nia!
- Od tyłu się wchodzi BARANIE!

No nie ma opcji, żeby mieć wrażenie, że wyjechaliśmy na koniec świata
Nasi tu są!

Dziś wieczorową porą postaram się wrzucić małe co nieco.

Ale, że to już to małe co nieco, czy to dopiero przedsmak?

No dobra, wrzucam coś...
Żeby nie było, że niby zapomniałem o temacie

Na początku relacji wrzucałem takie foto:



Napisałem wtedy, żebyście zapamiętali tę fotkę... Tam na prawym wierzchołku jest kościółek...

Któregoś pięknego dnia dopijając napoje wszelakie po smakowitym obiedzie stwierdziliśmy, że tam podjedziemy i podejdziemy.
Stwierdziliśmy, że jest wcześnie, dzień długi, krótka wyprawa...

Podjechaliśmy, wysiedliśmy z auta pozostawionego gdzieś w krzaczorach i zbliżamy się do ścieżki na szczyt.
Mała tablica informacyjna przed wejściem:



Daleko nie jest, zaraz będziemy na górze...



Chociaż perspektywa zmienia się jakoś tak na naszą niekorzyść...



Uśmiechy nam nie schodzą z twarzy. Czego chcieć więcej do szczęścia?



Widoczki prezentują się okazale, ale droga staje się coraz bardziej uciążliwa.



Dzieciaki w crocsach, my w sandałach - nie jest to wymarzone obuwie na takie podejście







Widoczki z góry rekompensują pewne niedogodności



Jest i cel naszej wyprawy. Niestety zamknięty...



Uczestnicy wyprawy na szczyt:







Rzut oka na Poljicę:





Nasza rezydencja wypatrzona:





W drodze powrotnej jakiś jaszczur pozuje do zdjęcia:



Widoczki super, w drugą stronę widoczna panorama Mariny.
Nie polecam jednak wybierać się zaraz po obiedzie i z byle jakimi butami - szczególnie u juniorów!

Porządny spacerek. Ile Wam zajęło dojście na górę?

Pierwszy pobyt w Cro i nasze długie spacery nauczyły mnie jednego- jeśli nie wiesz, gdzie się znajdziesz, zakładaj buty sportowe bogatsi o te doświadczenia uratowaliśmy stopy w niejednej sytuacji podczas kolejnego wypadu do Cro

Dobra, nikt tego nie czyta, ale zostało mi kilka zdjęć do wrzucenia

Któregoś pięknego dnia na plaży trafia do nas jakiś naganiacz.
A to wycieczka do PN KRK, a to rejs ich łajbą, a to napoje w cenie itp.
Bierzemy jego ulotkę z wypisanymi cenami, a nuż skorzystamy.

Wieczorową porą wbijam się na cro.pl i czytam, szukam info...
No i różne opinie znajduję... Że szalupą takich naganiaczy to nie warto, że koszą jak za zboże itp.
A poza tym to potem wiozą autobusem na granicy ryzyka
No i rozważyliśmy wszelkie "za" i "przeciw" i postanowiliśmy jechać swoim autem.

Droga, jak to u nas, przebiega sprawnie i bezproblemowo.
Na parkingu miłe towarzystwo:



Odstaliśmy swoje w kolejce po bilety i zaokrętowaliśmy się na łajbie kursującej co jakieś 30 min.



Takie tam różne widoczki po drodze mamy:







Mijamy też takiego Magika co skręcał pontonem bez skręcania. Facet trzymał za sznurek i normalnie ósemki kręcił na tym pontoniku:







Oni już wracają:





A tutaj szaleńcy pod górę na rowerach się wspinają:





"Daleko jeszcze???"







Płyną:


Popłynęli:


Coś tam pływa:



Tutaj też coś pływa:





I tutaj też pływają:









Widoczki zapierają nam dech w piersiach:





Spacer po parku daje się we znaki:

























No bjuti, wszystko bjuti..!!

















Było pięknie!

Wracamy do auta. Na parkingu trochę się zmieniło.



Pogoda jednak dopisuje:

Oj ładnie tam, aż by się chciało tyłek zamoczyć

W PN Krka byłem pod koniec lipca i ludzi na kąpielisku było chyba jeszcze więcej, trudno się było wcisnąć, więc tylko dzieci się trochę zamoczyły
Bardzo mi się tam podobało, jednak wszyscy mówią że Plitvice lepsze. Mam nadzieję, że w końcu będę się mógł przekonać.

Super widok z góry, na której stoi kościół - gratulacje za udaną wspinaczkę - my przez 10 dni codziennie rano jedząc śniadanie i wieczorem oglądając zachód słońca planowaliśmy wyprawę ........... ale skończyło się na planowaniu Pozdrawiam - fajna relacja

boorne napisał(a):Super widok z góry, na której stoi kościół - gratulacje za udaną wspinaczkę - my przez 10 dni codziennie rano jedząc śniadanie i wieczorem oglądając zachód słońca planowaliśmy wyprawę ........... ale skończyło się na planowaniu Pozdrawiam - fajna relacja

Byłem w Poljicy 4 razy i zawsze planowałem wejście na tą górkę, nigdy mi się nie udało.

Podejście na górę nie było tragiczne, jednak polecam jakieś kryte buty.
Widoki z góry rekompensują wszelkie doświadczone po drodze niewygody

Miło powspominać, ja byłam w Poljicy w 2013-ależ czas szybko leci. Bardzo fajnie wspominam pobyt. Cisza, spokój-dobra baza wypadowa do zwiedzania okolicznych miejscowości. My mieszkaliśmy u Pani Any Susnja, bardzo polecam. Najlepiej mieć apartament na dole, ponieważ taras jest spory, z którego wychodzi się na podwórko. Plaża też bardzo bliziutko. W tym roku też Chorwacja, więc już się nie mogę doczekać. Może też się pokuszę o jakąś fotorelacje.